Ανακοινωθέν της CROCEU για την εξελισσόμενη κρίση του Κορωνοϊού

Ανακοινωθέν

Για την εξελισσόμενη κρίση του Κορωνοϊού

 

«ὃς φράσσει τὰ ὧτα αὐτοῦ τοῦ μὴ ἐπακοῦσαι ἀσθενοῦς, καὶ αὐτὸς ἐπικαλέσεται, καὶ οὐκ ἔσται ὁ εἰσακούων» (Παροιμίαι 21, 13)

 

Εδώ και μερικές εβδομάδες γινόμαστε όλοι μάρτυρες μίας διαρκώς εντεινόμενης δοκιμασίας: η συνεχιζόμενη πανδημία του Κορωνοϊού (COVID–19) έχει φέρει θάνατο και πόνο σε πολλούς Ευρωπαίους, οδηγώντας την κοινωνία μας σε ένα μέχρι πρότινος αδιανόητο τέλμα, που αναμένεται πλέον ολοένα και περισσότερο να επιφέρει οδυνηρές και μακροπρόθεσμες συνέπειες επί του ανθρωπίνου βίου, από κάθε άποψη.

Τα μέλη της Επιτροπής Αντιπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση (CROCEU) θα θέλαμε, κατ’ αρχάς, να εκφράσουμε τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας προς τις οικογένειες που έχασαν αγαπημένα μέλη τους, καθώς και ολόθερμες ευχές για ταχεία ανάρρωση προς όλους τους ασθενείς που αυτήν την στιγμή μάχονται κατά του ιού.

Περαιτέρω, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας προς όλους εκείνους που εργάζονται εις τα συστήματα υγείας, τους δημοσίους λειτουργούς, και άλλους, οι οποίοι διεκπεραιώνουν ουσιώδεις ρόλους για την λειτουργία της κοινωνίας μας, και ανιδιοτελώς θέτουν σε κίνδυνο την προσωπική υγεία και ευεξία τους προκειμένου να παράσχουν μέριμνα και φροντίδα σε όλους εμάς. Είναι ακριβώς σε αυτές τις πράξεις όπου διαπιστώνουμε την ζωντανή έκφραση μίας στάσεως και μίας συμπεριφοράς πραγματικής αλληλεγγύης που θα έπρεπε να καθοδηγούν όλους εμάς: πρόσωπα, θεσμούς, και – πολύ περισσότερο – τα Κράτη. Για την ΕΕ και τα Κράτη Μέλη, η συγκυρία είναι κομβικής σημασίας ώστε να αποδείξουν ότι η πάντοτε και ομοφώνως διακηρυσσόμενη αρχή της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης είναι κάτι περισσότερο από απλή ρητορική διακήρυξη. Είναι μία χρονική στιγμή όπου τέτοιες διακηρύξεις θα πρέπει να ενσαρκωθούν στον καθημερινό βίο και τον πολύπλευρο αγώνα καθενός Ευρωπαίου πολίτη, με ιδιαίτερη έμφαση ως προς εκείνους που κινδυνεύουν περισσότερο – τους ενδεείς, τους περιθωριοποιημένους, και τους πρόσφυγες. Απευθύνουμε έκκληση και προσευχόμαστε όπως οι Ευρωπαίοι, ηγέτες και πολίτες ομού, δεν θα χάσουν την ευκαιρία να επιδείξουν έμπρακτη αλληλεγγύη, κλείνοντας τις καρδιές και τα σύνορά τους, και κωφεύοντας απέναντι στα Κράτη και τους λαούς που την στιγμή αυτήν δοκιμάζονται περισσότερο.

Αν και στηρίζουμε τα αυστηρά, καίτοι ενίοτε οδυνηρά, μέτρα που οι κρατικές αρχές ανά την ήπειρο υποχρεώθηκαν να εφαρμόσουν για να καθυστερήσουν την διάδοση του νέου ιού, και με τον τρόπο αυτόν να μειώσουν, όπως όλοι ελπίζουμε, τις ανθρώπινες απώλειες, εντούτοις αισθανόμαστε εξίσου την ανάγκη να τονίσουμε ότι θα πρέπει αυτά τα μέτρα να λαμβάνονται και να εφαρμόζονται με καλά σχεδιασμένο και ισορροπημένο τρόπο, που θα εξυπηρετεί επαρκώς την ανάγκη στηρίξεως και προστασίας της δημόσιας υγείας, αλλά και θα μεριμνά εξίσου για τα υπόλοιπα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία είναι κεντρικής σημασίας για την ποιότητα ζωής των Ευρωπαίων πολιτών, ως αυτή έχει διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες, όπως τον σεβασμό για την ιδιωτική ζωή, την θρησκευτική ελευθερία, και την ελευθερία κινήσεως και συναθροίσεως.

Και βέβαια, εξίσου σημαντικό, η περίοδος αυτή θα μπορούσε – και θα πρέπει – να λειτουργήσει ως ευκαιρία περισυλλογής του καθενός, να διερωτηθούμε και πιθανώς να βελτιώσουμε τις αρχές και τις απόψεις μας, τις εξωτερικές εκδηλώσεις και τις ενδόμυχες πεποιθήσεις μας – τις ίδιες τις ζωές μας. Καθώς είμαστε περιορισμένοι στις οικίες μας, θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε (εκ νέου) τον ενδότερο εαυτό μας, καθώς και την ομορφιά και αξία της οικογενειακής ζωής. Υποχρεωμένοι καθώς είμαστε να επιβάλουμε όρια στην καταναλωτική συμπεριφορά μας, θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε (εκ νέου) την διαφορά ανάμεσα στο αναγκαίο και το απλά επιθυμητό και ούτω να μεταβάλουμε την κατά καιρούς υπερκαταναλωτική συμπεριφορά μας. Αδυνατώντας να συναντήσουμε τους αγαπημένους μας, να τους αγκαλιάσουμε και να μοιραστούμε μαζί τους τον χρόνο μας, θα μπορούσαμε να επανεύρουμε την βαθειά επιθυμία και τον ενδότερο πόθο μας για διαπροσωπική κοινωνία και αγάπη – τα οποία αντανακλούν, κατά την χριστιανική πίστη μας, τον τρισυπόστατο Θεό, που μας δημιούργησε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Του. Και μάλιστα, καθώς αδυνατούμε να συμμετάσχουμε εις την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, και ιδιαίτερα την Θεία Ευχαριστία, θα μπορούσαμε να επανεύρουμε εκ νέου, με αυτογνωσία και γνήσια ταπείνωση, το ανεκτίμητο δώρο της αιωνίου ζωής που ο Θεός μας προσφέρει τόσο αφειδώλευτα.

Καθώς προετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε το Πάσχα με ένα τρόπο διαφορετικό από ό,τι έχουμε συνηθίσει, παρακαλούμε τον Θεάνθρωπο Χριστό να φωτίσει και να καθοδηγήσει τους επιστήμονες, τους εργαζομένους του τομέα της δημόσιας υγείας, και τους πολιτικούς ηγέτες, να ανακαλύψουν μία ταχεία και ευοίωνη διέξοδο από την παρούσα κρίση. Προσευχόμαστε επίσης όπως ο Κύριος βοηθάει όλες τις οικογένειες να γίνουν το απάνεμο λιμάνι για την προστασία μας κατά τον ταραχώδη καιρό και την αναστάτωση που διανύουμε. Εκφράζουμε την πίστη μας ότι Εκείνος που είναι η πηγή της ζωής, ο θανάτω τον θάνατον πατήσας, εν τέλει θα αποδιώξει τον φόβο και θα γεμίσει χαρά την δημιουργία Του.

Η Επιτροπή Αντιπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση περιλαμβάνει τα Γραφεία Αντιπροσώπων στις Βρυξέλλες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Πατριαρχείου Μόσχας, του Πατριαρχείου Ρουμανίας, του Πατριαρχείου Βουλγαρίας, της Εκκλησίας της Κύπρου και της Εκκλησίας της Ελλάδος.

 

***************************

 

Communique

on the ongoing coronavirus crisis

 

“He who closes his ear to the cry of the weak

 will himself cry out and will not be heard.”

(Proverbs 21,13)

 

Over the past few weeks we have all been facing an increasingly challenging time: the ongoing Coronavirus pandemic (COVID-19) has caused death and suffering to many Europeans and has brought our society to a previously unimaginable standstill, that is now more-and-more likely to bear heavy and long-lasting effects on each and every aspect our lives.

We, CROCEU members, would first of all like to express our sincere condolences to the families who have lost their loved-ones, as well as to extend our wholehearted wishes for a speedy recovery to all those who have been infected and are currently fighting the virus.

Furthermore, we seize this opportunity to express our gratitude to all those in the health care systems, social workers and others carrying out essential roles for the functioning of our society, who selflessly put their health and wellbeing at risk in order to provide care and relief to us all. It is precisely in these acts that we find just as many concrete expressions of an attitude and conduct of real solidarity that should in fact guide us all: persons, institutions and – all the more – States. For the EU and its Member States, this is a critical occasion to prove that the always and univocally cherished and much talked about principle of European solidarity is more than a mere rhetorical exercise. It is a time when such words are to be incarnated into the daily lives and many-faceted struggles of each and every European citizen, with special regard to those who find themselves most at risk – people living in poverty, the marginalized and refugees. We pray for, and call on, European leaders and citizens alike not to miss this chance, by closing their hearts and their borders, and turning their back to the States and people who currently find themselves in the greatest distress.

While supportive of the strict, though at times painful, measures that state authorities throughout Europe had to impose to slow down the spread of the new virus and thus to hopefully minimize human casualties, we equally feel the need to stress the need for these measures to be taken and implemented in a well thought and balanced manner, that would adequately serve the need to uphold and protect public health, but equally do justice to other fundamental human rights so central to the long-held European standards, not least respect for private life, religious freedom and freedom of movement and assembly.

Yet, no less important, this time could – and should – also serve as an opportunity for each of us to reflect on, question and possibly amend our principles and outlooks, our outer manifestations and most-inner convictions – our very lives. Confined as we are into our homes, we might (re)discover our inner selves, as well as the beauty and value of family life. Obliged to impose limits on our buying behaviour, we could (re)discover the difference between needs and wants and thus alter our at times over-consumeristic behaviour. Unable to meet, hug and share time with our loved ones, we might (re)discover our longing and inner desire for inter-personal communion and love – a mirroring, for us Christians, of the tri-personal God Who has created us in His image and likeness. Not least, unable to partake into the sacramental life of the Church, and especially so into the Divine Liturgy, we could (re)discover anew, with greater awareness and genuine humbleness, the invaluable gift of everlasting life that God is so generously offering us.

As we prepare ourselves to celebrate Easter in a way different from what we are used to, we ask our Lord Jesus Christ to enlighten and guide our scientists, health workers and political leaders to find a speedy and auspicious solution to the current crisis. We also pray that our Lord helps all families to become a haven of peace in this time of trouble and disarray. We express our faith that He who is the source of life by trampling down death by death will eventually cast out fear and will give joy to His creation.

Established in 2010, the Committee of the Representatives of the Orthodox Churches to the European Institutions (CROCEU) brings together the representatives in Brussels of the Ecumenical Patriarchate of Constantinople, the Patriarchate of Moscow, the Patriarchate of Romania, the Patriarchate of Bulgaria, the Church of Cyprus and the Church of Greece. Its main goal is to articulate with a common voice the concerns and the perspectives of the Orthodox Church on EU-related matters.