Ιερα Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 3-8 Μαΐου 2020
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Παρασκευή, 8 Μαΐου 2020, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Λευκωσία.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος την Κυριακή, 3 Μαΐου 2020, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Παναγίας Πέρα Ορεινής.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Κυριακή, 3 Μαΐου 2020, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Αγίου Δημητρίου Ακροπόλεως. Την Πέμπτη, 7 Μαΐου 2020, θα χοροστατήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Λευκωσία.
Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης την Κυριακή, 3 Μαΐου 2020, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Μετοχίου Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία.
Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου την Κυριακή, 3 Μαΐου 2020, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο νέο κοιμητήριο Λευκωσίας.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
30 Απριλίου 2020
******************************************************
Αποστολικό ανάγνωσμα: Πραξ. στ΄ 1-7
1 Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. 2 προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. 3 ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτὰ, πλήρεις Πνεύματος ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· 4 ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. 5 καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, 6 οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. 7 καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει.
Απόδοση στα νεοελληνικά
1 Κατά τας ημέρας δε αυτάς, καθώς ηύξανε ο αριθμός των πιστών, οι Εβραίοι Χριστιανοί, οι οποίοι κατήγοντο από ξένας περιοχάς και ωμιλούσαν την ελληνικήν γλώσσαν και ελέγοντο Ελληνισταί, ήρχισαν να γογγύζουν και να παραπονούνται εναντίον των Εβραίων Χριστιανών της Ιουδαίας, διότι αι χήραι αυτών παρεμερίζοντο και παρημελούντο εις την καθημερινήν υπηρεσίαν της διανομής τροφών και βοηθημάτων. 2 Οι δώδεκα Απόστολοι τότε, αφού προσεκάλεσαν όλον το πλήθος των πιστών, είπαν· “δεν είναι ορθόν και αρεστόν στον Θεόν, να αφήσωμεν ημείς το κήρυγμα του θείου λόγου και να υπηρετούμεν εις τας τραπέζας του φαγητού. 3 Δι’ αυτό, αδελφοί, εξετάσατε με πολλήν προσοχήν και εκλέξατε ανάμεσα σας επτά άνδρας, οι οποίοι να έχουν καλήν μαρτυρίαν από όλους, να είναι δε γεμάτοι από Αγιον Πνεύμα και σοφίαν και τους οποίους ημείς θα εγκαταστήσωμεν δια την υπηρεσίαν αυτήν. 4 Ημείς δε θα επιμείνωμεν ακόμη περισσότερον και θα ασχοληθώμεν με μεγαλύτερον ζήλον εις την προσευχήν και την υπηρεσίαν του κηρύγματος”. 5 Και ήρεσεν ο λόγος αυτός εις όλον το πλήθος των πιστών. Και εξέλεξαν τον Στέφανον, άνδρα γεμάτον πίστιν και Πνεύμα Αγιον, και τον Φιλιππον και τον Πρόχορον και τον Νικάνορα και τον Τιμωνα και τον Παρμενάν και τον Νικόλαον, ο οποίος υπήρξεν ειδωλολάτρης από την Αντιόχειαν και πριν να πιστεύση στον Χριστόν είχε προσηλυτισθή εις την ιουδαϊκήν θρησκείαν. 6 Αυτούς, λοιπόν, τους παρουσίασαν μετά την εκλογήν των εμπρός στους Αποστόλους. Και οι Απόστολοι, αφού προσευχήθηκαν, έβαλαν επάνω εις αυτούς τας χείρας των, δια να τους μεταδοθή η ειδική δια το έργον των θεία χάρις. 7 Και το κήρυγμα του θείου λόγου ηπλώνετο και διεδίδετο και ο αριθμός των μαθητών εις την Ιερουσαλήμ ηύξανε και επληθύνετο παρά πολύ και πολύ πλήθος από τους Ιουδαίους εδέχοντο την νέαν πίστιν και υπετάσσοντο εις αυτήν.
Ευαγγελικό ανάγνωσμα: Μάρκ. ιε΄ 43-ιστ΄ 8
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 44ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 45καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. 46καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 47ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. 1Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. 2καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 4καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 5καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 7ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. 8καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.
Απόδοση στα νεοελληνικά
43ήρθε ο Iωσήφ, μέλος ευυπόληπτο του συνεδρίου, που καταγόταν από την Aριμαθαία, ο οποίος προσδοκούσε επίσης τη βασιλεία του Θεού, και παίρνοντας το θάρρος παρουσιάστηκε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Iησού. 44Kι ο Πιλάτος απόρησε που είχε κιόλας πεθάνει. Έτσι, φώναξε τον εκατόνταρχο και τον ρώτησε αν είχε πολλή ώρα που πέθανε. 45Kι αφού το διαπίστωσε από τον εκατόνταρχο, χάρισε το σώμα στον Iωσήφ. 46Tότε εκείνος, αφού αγόρασε ένα σεντόνι, κατέβασε τον Iησού, τον τύλιξε στο σεντόνι και τον τοποθέτησε σε μνήμα που ήταν λαξεμένο σε βράχο. Kύλισε έπειτα μια πέτρα στο στόμιο του μνήματος. 47Στο μεταξύ, η Mαρία η Mαγδαληνή και η Mαρία, η μητέρα του Iωσή παρακολουθούσαν σε ποιο μέρος τον τοποθετούσαν. 1Kι αφού είχε περάσει πια το Σάββατο, η Mαρία η Mαγδαληνή, η Mαρία η μητέρα του Iάκωβου και η Σαλώμη αγόρασαν αρώματα για να πάνε και να τον αλείψουν. 2Έτσι, πολύ νωρίς το πρωί της πρώτης ημέρας της εβδομάδας, έρχονται στο μνήμα, την ώρα που είχε ανατείλει ο ήλιος, 3κι έλεγαν μεταξύ τους: “Ποιος θα κυλίσει για μας την πέτρα από το στόμιο του μνήματος;” 4Mα όταν κοίταξαν, βλέπουν ότι η πέτρα είχε κυλιστεί μακριά από τη θέση της! Kαι ήταν η πέτρα αυτή πάρα πολύ μεγάλη. 5Kι όταν μπήκαν στο μνήμα, είδαν έναν νέο που καθόταν στα δεξιά, ντυμένο με λευκή στολή? και καταλήφθηκαν από ένα ανάμεικτο αίσθημα έκπληξης και φόβου. 6Aλλ’ εκείνος είπε σ’ αυτές: “Mη φοβάστε. Tον Iησού ζητάτε, τον Nαζωραίο, που έχει σταυρωθεί. Aναστήθηκε! Δεν είναι εδώ! Nα, κοιτάξτε τον τόπο που τον είχαν βάλει! 7Πηγαίνετε, λοιπόν, να πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο ότι ο Iησούς πηγαίνει πριν από σας στη Γαλιλαία. Eκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε”. 8Bγήκαν τότε από το μνήμα κι έφυγαν γρήγορα, ενώ τις είχε κυριεύσει τρόμος και κατάπληξη. Kαι σε κανέναν δεν είπαν τίποτε, γιατί φοβόνταν.
******************************************************
ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΜΑΪΟΥ 2020 – ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
(Μαρκ. ιε΄ 43- ιστ΄ 8)) (Πραξ. στ΄ 1-7)
Η ευλογημένη τόλμη
«τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο τω σώμα του Ιησού»
Χριστός Ανέστη.
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή παρελαύνουν τα πρόσωπα που καταθέτουν προσωπική μαρτυρία για τα μεγάλα γεγονότα του Πάθους και της Ανάστασης του Κυρίου. Πρόκειται για τον ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ, τον από Αριμαθαίας, και τον κρυφό μαθητή του Κυρίου, Νικόδημο. Ειδική μνεία γίνεται επίσης και για τις τρεις μυροφόρες γυναίκες, την Μαρία την Μαγδαληνή, την Μαρία, την μητέρα του Ιακώβου, και την Σαλώμη, την μητέρα των υιών Ζεβεδαίου, δηλαδή του Ιωάννη και του Ιακώβου.
Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, υπήρξαν μάρτυρες της ταφής του Κυρίου και όλων των γεγονότων που την πλαισίωναν. Οι Μυροφόρες γυναίκες κατέστησαν μάρτυρες της Ανάστασης. Η παράθεση μαρτύρων ενέχει τεράστια σημασία για την Εκκλησία, αφού δίνεται με τον πιο αυθεντικό τρόπο το μήνυμα ότι η αλήθεια της δεν είναι μια μετέωρη και ξεκάρφωτη διδασκαλία, αλλά στηρίζεται σε γεγονότα που διαδραματίστηκαν μέσα στην ιστορία και αφορούν μια πραγματικότητα ζωής.
Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος
Από την γραφίδα του Ιωάννη εξυφαίνονται με πολύ γλαφυρό τρόπο τα γεγονότα που αφορούν την μαρτυρία περί του Πάθους και της Ανάστασης του Κυρίου. Ο Νικόδημος συντονίζεται υποδειγματικά με την πρωτοβουλία του ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ, για να αιτηθούν από τον Πιλάτο το Σώμα του Ιησού. Σύμφωνα με μαρτυρία που δίνει ο ευαγγελιστής Λουκάς, ο Ιωσήφ ήταν άνθρωπος «αγαθός και δίκαιος». Διατηρούσε περίοπτη θέση στην κοινωνία, αφού ήταν μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου των Ιουδαίων. Σίγουρα, σε καμιά περίπτωση δεν συγκατένευσε στην καταδικαστική απόφαση για τον Ιησού. Επίσης και ο Νικόδημος είχε κοινωνικό εκτόπισμα, με μεγάλη θέση αλλά και με οικονομική άνεση. Παρόλο ότι και οι δύο ήταν άρχοντες του λαού, δεν τους εμπόδιζε να ήταν και κρυφοί μαθητές του Κυρίου. Το χρήμα και τα αξιώματα δεν τους συνεπήραν για να διαβρώσουν τις ψυχικές διαθέσεις και συνειδήσεις τους, οι οποίες παρέμεναν πάντα αγνές και αυθεντικές. Καταξιώθηκαν μάλιστα να γίνουν αυθεντικοί μάρτυρες των πιο σημαντικών γεγονότων που εκτυλίχθηκαν στο πλαίσιο της σωτηρίας του ανθρώπου. Δεν είναι τυχαίο που η Εκκλησία προβάλλει το παράδειγμά τους. Όπου κι αν βρίσκεται ο άνθρωπος, η έμπρακτη αγάπη προς τον Κύριο είναι εκείνη που τον καταξιώνει να βρίσκεται στις κορυφογραμμές της πνευματικής προκοπής. Ειδικότερα, ο σημερινός άνθρωπος που τον συνεπαίρνουν οι θέσεις, τα αξιώματα, ο πλούτος και τα υλικά αγαθά, μπορεί να αντλήσει τα πιο αυθεντικά πνευματικά μηνύματα από το παράδειγμα του Ιωσήφ και του Νικόδημου.
Το τόλμημα
Στα πρόσωπα του Ιωσήφ και του Νικόδημου, σηματοδοτήθηκε η μεγάλη υπέρβαση. Η πίστη τους στον Χριστό δεν περιοριζόταν σε μια στείρα εγκεφαλική προσέγγιση αλλά έβγαινε εκ βάθους καρδίας. Οδηγήθηκαν σε μια προσωπική θυσία, γιατί ένιωθαν ότι έτσι εκπλήρωναν στο ελάχιστο το χρέος τους προς τον αγαπημένο τους Διδάσκαλο. Το κατόρθωμά τους καταξιώνεται ακόμα πιο πολύ, αν αναλογιστούμε ότι στους υπόλοιπους μαθητές «επέπεσε δειλία θανάτου» και διασκορπίσθηκαν στη Γαλιλαία. Γι’ αυτό, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος αποτελούν αιώνια πρότυπά μας, αφού ανταποκρίθηκαν χωρίς αναστολές στην αγάπη του Χριστού. Έσπασαν τα όποια φράγματα εγωιστικής αυτάρκειας και έδωσαν ένα από τα πιο ισχυρά και διαχρονικά μηνύματα. Ότι δηλαδή η απόκτηση οποιουδήποτε αξιώματος συνδέεται άμεσα με την υπηρεσία και τη διακονία. Τότε μόνο μπορεί ο άνθρωπος με την χάρη του Θεού να ανυψωθεί στον χώρο της θείας παρουσίας και να εγκολπωθεί τα αυθεντικότερα μηνύματα της ζωής. Σήμερα ακριβώς προβάλλει όσο ποτέ περισσότερο η ανάγκη ν’ αποκτήσει ο άνθρωπος την τόλμη, στην οποία εκβάλλει η αληθινή αγάπη. Σε μια αναστάσιμη προοπτική και τροχιά, όπως αυτή αναδύεται ιδιαίτερα την αναστάσιμη αυτή περίοδο.
Οι Μυροφόρες
Όπως ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, έτσι και οι μυροφόρες γυναίκες είχαν αγαπήσει με όλη την καρδιά τους τον Διδάσκαλο Χριστό. Γι’ αυτές, ο Χριστός παρόλο που πέθανε στον Σταυρό, εξακολουθούσε πάντα να είναι ζωντανή πραγματικότητα. Η πίστη τους αυτή κατέστη η κινητήρια δύναμη για να σπεύσουν στο μνημείο του Ιησού. Θέλουν να του δείξουν την αγάπη τους. Γι’ αυτό μετέβησαν «ίνα αλείψωσιν το Σώμα Του». Αυτή η ολοκληρωτική παράδοσή τους στην αγάπη του Χριστού, αποτελεί την πιο αποφασιστική κίνηση για την έξοδο από τον εγκλεισμό στον εγωισμό και την ανύψωση στον χώρο της θείας θαυματουργίας. Είναι εδώ ακριβώς που οι μυροφόρες γυναίκες μάς δείχνουν την οδό της υπέρβασης. Εστιάζεται στο άνοιγμα του «εγώ» προς το «εσύ» για ν’ αποτελέσουμε το «εμείς» σε μια κοινωνία αγάπης, όπως αυτή αναδύεται στα πλαίσια του χώρου και του χρόνου της Εκκλησίας. Η αγάπη του Χριστού, αποτελεί τον κινητήριο μοχλό για την ανάδειξη του ανθρώπου ως εικόνας του Θεού, με την ατίμητη αξία της.
Οι μυροφόρες γυναίκες, ως μάρτυρες της Ανάστασης, δοκίμασαν στην καρδιά τους μεγάλη χαρά, συνάμα όμως διακατείχε αυτές «τρόμος και έκσταση». Πλημμυρίζει την ύπαρξή τους χαρά, όχι μόνο γιατί θα ξαναδούν τον Κύριο, αλλά γιατί κατεπόθη του θανάτου το κράτος και άνοιξε διάπλατα η θύρα της αιωνιότητας.
Στη διήγηση αναφέρεται ότι η χαρά αυτή είναι ανάμικτη και με ένα τρόμο. Η αίσθηση ότι με την Ανάσταση ξανοίγεται μια καινούργια ζωή, που υπερβαίνει το πλαίσιο της επίγειας ύπαρξης και συντονίζεται στις θείες συχνότητες της αιωνιότητας, σφραγίζει τώρα την ύπαρξη τους. Αυτή η ευλογημένη ανύψωση, ως δυνατότητα και προοπτική, ανοίγει τους ορίζοντες της φανέρωσης του Κυρίου «εν ετέρα μορφή».
Αγαπητοί αδελφοί, ο άνθρωπος πλάστηκε για ν’ ανυψώνεται όχι στο επίπεδο των αξιωμάτων, του πλούτου και της ύλης, αλλά στο χώρο της θείας παρουσίας, με κυρίαρχα στοιχεία την αγάπη και την ελευθερία που προσφέρονται ως δωρεές ουράνιας εμβέλειας. Εκεί όπου υπερβαίνεται η φθαρτότητα και θνητότητά του και αποκτά αξία αιώνιας ύπαρξης. Εκεί όπου η ύπαρξή του δέχεται την καλή αλλοίωση, υπό το φως και τη δύναμη της Ανάστασης. Αυτή την πορεία μάς δείχνουν οι αυθεντικοί μάρτυρες του Πάθους, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, αλλά και της Ανάστασης, οι μυροφόρες γυναίκες. Αλλά και όλες οι αγιασμένες μορφές που κοσμούν το οικοδόμημα της Εκκλησίας, όπως οι μάρτυρες Τιμόθεος και Μαύρα, των οποίων τη μνήμη τιμούμε σήμερα. Μέσα από το παράδειγμά τους, αναδύεται το πιο αισιόδοξο μήνυμα για τον φοβισμένο και απελπισμένο σήμερα άνθρωπο. Απέναντι στα εφιαλτικά σενάρια που υψώνονται, το πιο καθάριο και ζωντανό μήνυμα ξεπροβάλλει από τον υμνολογικό παιάνα: «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
