Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ιερά κατάνυξη ολόκληρη η Κύπρος εόρτασε έναν ιδιαίτερα λαοφιλή και αγαπητό Άγιο, τον Απόστολο Ανδρέα. Πλήθος πιστών έσπευσαν με αισθήματα ευλαβείας και βαθιάς πίστης να τιμήσουν και εφέτος τον εορταζόμενο Άγιο, τον «επώνυμον της ανδρείας», στην προσφυγιά, μακριά από την κατεχόμενη Ιερά Μονή του που βρίσκεται στην ανατολική εσχατιά της χερσονήσου της Καρπασίας.
Επίκεντρο των εορτασμών στην αρχιεπισκοπική περιφέρεια ο Ιερός Ναός Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς, όπου τελέστηκε Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Παφου και Τοποτηρητού του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου, συμπαραστατουμένου από τον Επίσκοπο Μεσαορίας κ. Γρηγόριο.
Τον Πανιερώτατο πλαισίωσαν οι πατέρες του ναού, ο προϊστάμενος Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σεργίδης και ο Πρωτοπρεσβύτερος Σταύρος Χριστοφή, καθώς και ιερείς της αρχιεπισκοπικής περιφέρειας, ενώ το ιερό αναλόγιο κόσμησε χορός ηδύμολπων ιεροψαλτών με χοράρχη τον ιερολογιώτατο διάκονο Γεώργιο Μυτιληναίο. Κατά τη διάρκεια του εσπερινού έγινε περιφορά της εικόνας του αγίου, αναπέμφθηκε δέηση υπέρ των εορταζόντων και όλων των εκτοπισμένων αδελφών μας και τελέστηκε αρτοκλασία.
Ο Πανιερώτατος, στο κήρυγμά του, αναφερόμενος στον μεγάλο απόστολο Ανδρέα, τον Πρωτόκλητο μαθητή είπε χαρακτηριστικά: «Υπήρξε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη και αυτή ήταν η εποχή του Χριστού, τα πρώτα χρόνια που ο Χριστός ήρθε να ευαγγελιστεί τη σωτηρία μας. Τότε δεν υπήρχε η παράδοση της Εκκλησίας μας. Σήμερα ξέρουμε ότι υπήρξαν άνθρωποι που βάδισαν αυτό τον δρόμο, σε αντίθεση με τότε που δεν υπήρχε το παράδειγμα άλλων και έπρεπε ο καθένας να ακούσει τους ρυθμούς της καρδιάς του και να ακολουθήσει ή να απορρίψει τον Χριστό. Είναι γι’ αυτό τον λόγο που κάθε φορά που τιμούμε ένα απόστολο νιώθουμε ιδιαίτερη συγκίνηση και είναι ιδιαίτερη συγκίνησή μας απόψε γιατί τιμούμε όχι απλώς ένα απόστολο, αλλά τον Πρωτόκλητο μαθητή του Χριστού. Εκείνο που πρώτος κλήθηκε ν’ ακολουθήσει τον Χριστό, που δεν είχε να μιμηθεί κανένα άλλο, που πρώτος άκουσε το «Δεύτε οπίσω μου». Καταλαβαίνουμε πως ριψοκινδύνεψε πάρα πολλά πράγματα για ν’ ακολουθήσει τον Χριστό. Πρώτα την ίδια τη φήμη του, την υπόληψή του διότι ποιος του έλεγε ότι αυτός που ακολούθησε ήταν πράγματι ο Μεσσίας που περίμεναν και δεν ήταν κάποιος που θα τον εξαπατούσε. Η συγκίνηση για μας τους Έλληνες είναι ακόμα μεγαλύτερη γιατί είναι ένας από τους δύο αποστόλους μαζί με τον απόστολο Φίλιππο που φέρουν ελληνικά ονόματα, είναι της ανδρείας, ελληνικότατης λέξης, επώνυμος. Επιπλέον, και το γεγονός ότι κήρυξε το ευαγγέλιο σε χώρες καθαυτό ελληνικές στον Πόντο, στην Μικρά Ασία, στο Βυζάντιο, στη Στερεά Ελλάδα μέχρι και την Πάτρα όπου μαρτύρησε, μας κάνει να τον νιώθουμε ιδιαίτερα δικό μας εμείς οι Έλληνες».
Στη συνέχεια, ο Πανιερώτατος, ανέφερε μερικά σημεία από τα ιερά Ευαγγέλια που σχετίζονται με τον Απόστολο Ανδρέα, και τον παρουσιάζουν ως άνθρωπο με πνευματικά ενδιαφέροντα, με μεγάλη καρδιά, ανοικτό πνεύμα και βαθιά πίστη και ταπείνωση, βοηθώντας μας να μορφώσουμε μέσα μας τον χαρακτήρα και τις αρετές που είχε «ο Πρωτόκλητος μαθητής και μιμητής του πάθους».
«Ας προσπαθήσουμε», τόνισε κλείνοντας, «να τον μιμηθούμε σε αυτές τις αρετές και ας τον παρακαλέσουμε όπως τότε που δίδαξε σε ελληνικά μέρη να μεριμνήσει και σήμερα για τα ελληνικά μέρη. Και όπως η παράδοση τον θέλει να προσεγγίζει έστω και για λίγο το ακρωτήρι που φέρει το όνομα του στην Κύπρο, να μας επισκεφθεί και πάλι, να φέρει τις προσευχές μας μαζί με τις δικές του μπροστά στον θρόνο του Θεού και να μας απαλλάξει από την κατοχή για να μπορέσουμε και στους πολλούς ναούς που βρίσκονται σήμερα βουβοί στην κατοχή και στο μοναστήρι του, στο ακρώτατον αυτό σημείο της νήσου μας, να πάμε προσκυνητές χωρίς σκυμμένα τα κεφάλια, ελεύθεροι για να δοξάσουμε τον ίδιο και να λατρεύσουμε ελεύθερα τον Θεό μας».
Μετά τον εσπερινό, ο Πανιερώτατος άνοιξε τη φιλανθρωπική αγορά του Χριστιανικού Συνδέσμου Γυναικών της ενορίας. Στη συνέχεια, οι ιερείς και η εκκλησιαστική επιτροπή του ναού παρέθεσαν δεξίωση στην παρακείμενη αίθουσα τού ναού.
Διάκονος Μιχαήλ Νικολάου
