Κυριακή Ε΄ Ματθαίου (28 Ιουλίου 2013)

(Ματθ. η΄ 28-θ΄1) (Ρωμ. ι΄ 1-10)

H εν Χριστώ ελευθερία

“Τί ημίν και σοί, Ιησού, Υιέ του Θεού;

Σε μια εποχή που η κυριαρχία του διαβόλου προβάλλει απειλητικά στο σύγχρονο τρόπο ζωής, όπως αυτός διαμορφώνεται μέσα από τις εκτροπές της αμαρτίας, ο ευαγγελικός λόγος παρεμβάλλεται θεραπευτικά και βοηθά τον άνθρωπο να ανακαλύψει τον αυθεντικό του εαυτό.

Χαρακτηριστική είναι η διήγηση της περικοπής του ευαγγελίου, η οποία αναφέρεται στο περιστατικό της συνάντησης του Κυρίου με δύο δαιμονιζόμενους, οι οποίοι παρουσιάζονται να βρίσκονται υπό την επήρεια των σατανικών δυνάμεων και να διαμένουν σε μνημεία, αποκομμένοι εντελώς από την κοινωνική πραγματικότητα αλλά και από τους συνανθρώπους τους.

Πραγματικά, η κατάστασή τους όπως την περιγράφει ο ιερός ευαγγελιστής, ήταν αδιέξοδη και συνεπώς τραγική. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δυστυχισμένες εκείνες υπάρξεις δεν κατοικούσαν στα σπίτια τους και δεν έμεναν με τις οικογένειές τους. Τριγυρνούσαν από τόπο σε τόπο και πουθενά δεν μπορούσε να βρει ανάπαυση η ψυχή τους. Γι’ αυτό το λόγο και επέλεγαν τους χώρους των μνημείων και τους μετέτρεπαν σε τόπο κατοικίας τους. Η κατάστασή τους εκφράζει ακριβώς πόσο καταστροφική μπορεί να αποβεί η κυριαρχία του διαβόλου πάνω στον άνθρωπο, όταν ο τελευταίος απομακρύνεται από την αγάπη του Κυρίου του και αφήνει τον εαυτό του εντελώς εκτεθειμένο στις προσβολές των πονηρών εκείνων δυνάμεων.

Αδύναμος ο διάβολος

Ένα ισχυρό μήνυμα που βγαίνει από την απελευθέρωση αυτών των τραγικών υπάρξεων χάρη στην συνάντηση που είχαν με τον Κύριο, είναι ότι ο διάβολος μπροστά στην δύναμη του Κυρίου, εμφανίζεται να είναι εντελώς αδύναμος. Η αγάπη του Κυρίου φυγαδεύει τα τεχνάσματα και τους μηχανισμούς που μετέρχεται για να παγιδεύει κάθε φορά τον άνθρωπο σε όλα τα επίπεδα της ζωής του. Ειδικότερα, η κυριαρχία του εκμηδενίζεται και εξαφανίζεται όταν βρεθεί μπροστά στον Εσταυρωμένο ή τον Σταυρό. Έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα μέσα από τα οποία φαίνεται ότι μπροστά στη δύναμη του Σταυρού φυγαδεύονται οι δυνάμεις του διαβόλου.

Ο διάβολος, βέβαια, αναγνωρίζει την παντοδυναμία και την εξουσία του Χριστού. Αυτό το είδαμε και στην περίπτωση των δύο δαιμονισμένων. Μόλις αντίκρισαν τον Χριστό “έκραξαν, λέγοντες, Τί ημίν και σοί, Ιησού, Υιέ του Θεού; ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημας;” Η φωνή βέβαια μπορεί να έβγαινε από το στόμα των ανθρώπων εκείνων, αλλά τα λόγια δεν ήταν δικά τους. Τα εξέφραζαν οι δαίμονες που βρίσκονταν μέσα τους. Αυτό επιβεβαιώνει και η παράκληση τους προς τον Χριστό. “Ει εκβάλλεις ημάς, επίτρεψον ημίν απελθείν εις την αγέλην των χοίρων.”

Ο Χριστός ως ο Θεάνθρωπος Κύριός μας, είναι εκείνος ο οποίος έχει εξουσία: “Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης”. Ιδιαίτερα με την Ανάστασή Του, κατήργησε το κράτος του διαβόλου και έστειλε το πιο αισιόδοξο μήνυμα στον άνθρωπο: Μέσα από την αγάπη Του ακυρώνεται η εξουσία του σατανά και ο καθένας μας γνωρίζει την πραγματική ελευθερία, την οποία μπορεί να βιώσει στην πιο αυθεντική της μορφή μέσα από τις αγκάλες της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Αγαπητοί αδελφοί, ο σημερινός άνθρωπος αντιμετωπίζει πολλούς κινδύνους. Ακόμα και μέσα από τον καλούμενο πολιτισμό που προσπαθεί ο ίδιος να διαμορφώσει στη βάση της ικανοποίησης των δικών του επιθυμιών και επιδιώξεων. Η προσπάθεια του να στηριχθεί μόνο στις δικές του δυνάμεις, τον άφησε να βιώνει τις λογής κρίσεις που πλακώνουν σε διάφορα επίπεδα της ζωής του και τον εγκαταλείπουν μόνο και αβοήθητο στη δίνη των πιο αφόρητων καταστάσεων. Και όμως, ο λόγος του Θεού προσφέρει στον άνθρωπο αισιοδοξία και ελπίδα, ειδικότερα με τη θαυματουργή θεραπεία από τον Κύριο των δαιμονιζομένων της περικοπής. Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι ο άνθρωπος ζώντας μέσα στην αγάπη της Ορθόδοξης Εκκλησίας όχι μόνο μπορεί να αντιστέκεται στα πονηρά έργα του διαβόλου, αλλά και να ζει στην αγάπη του Κυρίου του, η οποία τον απεγκλωβίζει από τα πλοκάμια των δυνάμεων του σκότους.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.

**********************************************************

Ο Απόστολος της Κυριακής 28 Ιουλίου 2013 – (Κυριακή Ε´ Ματθαίου)
(Ρωμ. Ι´ 1-10)

Ἀδελφοῖ, ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ ᾿Ισραήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν·μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ᾿ οὐ κατ᾿ ἐπίγνωσιν. ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν. τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι. Μωϋσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου, ὅτι ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς· ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτω λέγει· μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, τίς ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανόν; τοῦτ᾿ ἔστι Χριστὸν καταγαγεῖν· ἢ τίς καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον; τοῦτ᾿ ἔστι Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν. ἀλλὰ τί λέγει; ἐγγύς σου τὸ ρῆμά ἐστιν, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τοῦτ᾿ ἔστι τὸ ρῆμα τῆς πίστεως ὃ κηρύσσομεν. ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου Κύριον ᾿Ιησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ· καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Αδελφοί, η σφοδρή επιθυμία της καρδιάς μου και η δέησή μου στον Θεό είναι να οδηγηθούν οι Ιουδαίοι στην σωτηρία. Μπορώ να σας βεβαιώσω πως έχουν ζήλο Θεού, αλλά χωρίς την σωστή γνώση. Γι αυτό , στην πράξη αγνοούν το γεγονός πως μόνο ο Θεός μπορεί να δικαιώσει την άνθρωπο, και προσπαθούν με κάθε τρόπο να δικαιωθούν με τα έργα τους. Το αποτέλεσμα είναι πως δεν αποδέχτηκαν την δικαίωση που προσφέρει ο Θεός μέσω του Χριστού. Γιατί ο Χριστός είναι το τέλος του νόμου, αφού εκπληρώνει τον σκοπό του, δίνοντας την σωτηρία σε όποιον πιστεύει. Ο Μωυσής γράφει για την δικαίωση που προέρχεται από τον νόμο, ότι όποιος πράττει σύμφωνα με τις εντολές του νόμου, θα βρει σε αυτές την ζωή. Για την δικαίωση όμως που πηγάζει από την πίστη, λέει : «Μην αναρωτηθείς ποιος μπορεί να ανέβει στον ουρανό; Για να κατεβάσει δηλαδή τον Χριστό. Ούτε να πεις ποιος μπορεί να κατεβεί στον άδη; Για να ανεβάσει δηλαδή τον Χριστό από τους νεκρούς». Αλλά τι λέει; Κοντά σου είναι ο λόγος, στο στόμα σου και στην καρδιά σου, και εννοεί τον λόγο της πίστεως που κηρύττουμε. Αν ομολογήσεις με το στόμα σου πως ο Ιησούς είναι ο Κύριος και πιστέψεις με την καρδιά σου πως ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα βρεις την σωτηρία.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 28 Ιουλίου 2013 – (Κυριακή Ε´ Ματθαίου)
(Μτθ. η´ 28-θ΄1)

Τῷ καιρῷ εκείνω, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. Καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;
Ἦν δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη. Οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων.
Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑπάγετε. οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων· καὶ ἰδοὺ ὥρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. Οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων.
Καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.

Μετάφραση στη νεοελληνική

Τον καιρό εκείνο, όταν ήλθεν ο Ιησούς εις την χώραν των Γαδαρηνών, τον προϋπάντησαν δύο δαιμονισμένοι, οι οποίοι έβγαιναν από τα μνημεία, πολύ επικίνδυνοι, ώστε κανείς δεν ήτο δυνατόν να περάση από τον δρόμον εκείνον. Και εφώναξαν, «Τι έχεις μαζί μας Ιησού, Υιέ του Θεού;». Ήλθες εδώ προώρως για να μας βασανίσης;».
Μακρυά από αυτούς ήτο μια μεγάλη αγέλη από χοίρους, που έβοσκαν. Και οι δαίμονες τον παρακαλούσαν και έλεγαν, «Εάν μας διώξης, άφησέ μας να πάμε εις την αγέλην των χοίρων».
Και αυτός τους είπε, «Πηγαίνετε». Αυτοί δε εβγήκαν και επήγαν εις την αγέλη των χοίρων. Και ολόκληρη η αγέλη κατακρημνίσθηκε εις την θάλασσαν και εχάθηκε εις τα νερά. Οι δε βοσκοί έφυγαν και όταν ήλθαν εις την πόλιν, τους τα είπαν όλα δια τους δαιμονισμένους.
Και όλη η πόλις εβγήκε σε συνάντησιν του Ιησού και όταν τον είδαν, τον παρεκάλεσαν να φύγη από τα σύνορά τους. Και εμπήκε εις πλοιάριο, επέρασε απέναντι και ήλθεν εις την δική του πόλιν.