Επίσημο Μνημόσυνο Πεσόντων κατά την Τουρκική Εισβολή της 20ης Ιουλίου 1974
Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009
Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης
Ομιλία Υπουργού Άμυνας κ. Κώστα Παπακώστα
“Μνημονεύουμε σήμερα τους ήρωες και τους μάρτυρες της βάρβαρης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Μνημονεύουμε τους νέους της Κύπρου που θυσίασαν τη ζωή τους στον βωμό της λευτεριάς και της αξιοπρέπειας αυτού του τόπου. Μνημονεύουμε τα θύματα της βαρβαρότητας, νεκρούς και τραυματίες. Μνημονεύουμε μαζί και όλους τους πολίτες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που μαρτύρησαν στα χέρια του Αττίλα εκείνο το τραγικό καλοκαίρι, αλλά και στη συνέχεια κατά τα τριάντα πέντε χρόνια που πέρασαν από τότε.
Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της πατρίδας οι νέοι της Κύπρου, και όχι μόνον οι νέοι, άδραξαν τα όπλα και αντέταξαν το σώμα τους, το ανάστημά τους, στους εισβολείς του Αττίλα. Με αυταπάρνηση, με θάρρος και γενναιότητα ρίχτηκαν στον άνισο αγώνα για την ελευθερία. Αψήφησαν τους αριθμούς, αψήφησαν την απόλυτη υπεροπλία του εχθρού. Έπνιξαν στο βάθος της ψυχής τους την οργή για την προδοσία. Πλείστοι από τους μαχητές του 1974 εναντίον των Τούρκων εισβολέων έφυγαν για τα πεδία των μαχών, βγαίνοντας κατ’ ευθείαν από τα μπουντρούμια των φυλακών και τα κρατητήρια, όπου τους είχαν ρίξει αυτοί που θεωρούσαν τους εαυτούς τους περισσότερο Έλληνες και περισσότερο πατριώτες από τους άλλους, μικροί και ανόητοι οι ίδιοι.
Η εισβολή του Αττίλα ήταν το δεύτερο σκέλος του δίδυμου εγκλήματος που διαπράχθηκε το 1974 σε βάρος της Κύπρου. Φασιστικό χουντικό πραξικόπημα και βάρβαρη τουρκική εισβολή είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Είναι οι δύο φάσεις της ίδιας συνομωσίας που άμεσο στόχο είχε τη δολοφονία του Προέδρου Μακαρίου και την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και απώτερο σκοπό την παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία. Ο ποιητής αρνείται να πιστέψει πως τους εισβολείς τούς έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας. Ποιητή Κώστα Μόντη, έχεις δίκαιο, αλλά ανάστροφα. Εμείς τους φέραμε, δια θαλάσσης μέσω της Κερύνειας! Εμείς τους φέραμε και όχι η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας. Και τους έβλεπε αμήχανος ο Πενταδάκτυλος και δεν μπορούσε να τους αποσείσει, γιατί έβλεπε και ήξερε την προδοσία. Τους Τούρκους έφερε η Χούντα της Αθήνας και η ΕΟΚΑ Β΄ της Κύπρου.
Τους έφεραν οι εθνοκάπηλοι, τους έφεραν οι δολοφόνοι της δημοκρατίας, τους έφεραν οι δήμιοι του Ελληνικού λαού και του Κυπριακού λαού, τους έφεραν οι αργυρώνητοι υπηρέτες ξένων συμφερόντων, οι σύγχρονοι εφιάλτες.
Σε τούτη τη συνωμοσία συναντήθηκαν και συνεργάστηκαν τα σκοτεινά παρασκήνια μυστικών υπηρεσιών, οι στρατοκράτες της Άγκυρας, και η επάρατη χούντα που δυνάστευε τότε την Ελλάδα. Δυστυχώς, όμως, μαζί τους συναντήθηκαν, συναγελάστηκαν και συνεργάστηκαν και κάποιοι εδώ στην Κύπρο. Όλοι εκείνοι που στελέχωσαν την εγκληματική φασιστική συμμορία της ΕΟΚΑ Β΄. Εκείνοι που ξεκίνησαν το κακό δεν ήταν δυνατό να μη καταλάβαιναν πού θα οδηγούνταν τα πράγματα.
Συνειδητά επέλεξαν τον δρόμο της εθνοπροδοσίας υπακούοντας σε ξένα κελεύσματα, τυφλωμένοι από μίσος και φανατισμό, οδηγούμενοι από φιλαυτία, μωροφιλοδοξία και αρχομανία.
Εμείς, που ζήσαμε όλη εκείνη την τραγωδία, δεν είδαμε απολύτως κανένα να αυτοκτονεί από τύψεις συνειδήσεως. Αλλά μήπως είχαν συνείδηση; Ασυνείδητοι και πορωμένοι ήσαν. Ελάχιστοι, ελαχιστότατοι, εδήλωσαν μεταμέλεια. Και από αυτούς, οι περισσότεροι μεταχειρίστηκαν τη μεταμέλεια απλώς και μόνο για να προσπορισθούν οφέλη στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου, μέσα στις νέες περιστάσεις. Δεν σεβάστηκαν καθόλου τον κλάδο ελαίας που χάριν της ενότητας τούς προσέφερε ο Μακάριος. Και, αντί να μετανοήσουν για την άφρονα και εγκληματική πράξη τους, έχουν το θράσος και την αναίδεια να παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας και πατριωτισμού. Ποιοι; Αυτοί που κατέλυσαν τη δημοκρατία και άνοιξαν τις πύλες στον ΑΤΤΙΛΑ, που έσπειρε τον πόνο και τον θάνατο, την καταστροφή και τον όλεθρο και διχοτόμησε τη μικρή μας πατρίδα.
Δεν ζητούμε εκδίκηση. Θέλουμε να επουλωθούν οι πληγές και να εδραιωθεί η ενότητα και ομοψυχία. Απαιτούμε, όμως, σεβασμό στην ιστορική αλήθεια. Απαιτούμε σεβασμό στο δράμα και στην αξιοπρέπεια του λαού μας. Απαιτούμε σεβασμό στη μνήμη των συναγωνιστών μας που άφησαν την τελευταία τους πνοή δίπλα μας πολεμώντας τον φασισμό και τους Αττίλες. Για τούτο δίκαια διεγείρει την αγανάκτησή μας η όποια προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας, ενώ επικροτούμε με όλη μας τη δύναμη κάθε προσπάθεια να μάθει σωστά η νέα γενεά, πολλοί ή λίγοι, την αληθινή ιστορία, ούτως ώστε στο μέλλον να μη πέσει θύμα λαοπλάνων και εθνοκαπήλων.
Οι ορδές του Τουρκικού Αττίλα πέρασαν σκορπώντας πέπλο θανάτου και καταστροφής. Από το 1974 και έπειτα μπήκαν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο λέξεις φοβερές, όπως πρόσφυγες, αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι. Η τουρκική εισβολή και κατοχή έφερε μαζί της το εθνικό ξεκαθάρισμα, τον μαζικό εποικισμό, τη λεηλασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Χώρισε στα δύο την πατρίδα μας. Δεν θα πάψουμε ποτέ να καταγγέλλουμε τα εγκλήματα της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου και του λαού μας. Για τους μεγάλους του πλανήτη μας η Τουρκία είναι μια μεγάλη αγορά ενός πληθυσμού 70 εκατομμυρίων ανθρώπων και η χώρα με τη γεωστρατηγική θέση κλειδί στο σταυροδρόμι νομίμων και ανόμων συμφερόντων. Για τούτο και πολλές φορές καλύπτουν και υποβοηθούν την Τουρκία. Για μας, όμως, η Τουρκία είναι ο μεγάλος ένοχος του διεθνούς εγκλήματος σε βάρος του λαού μας.
Δεν πρέπει, όμως, να εξαντλούμε τη μαχητικότητα μας απλώς καταγγέλλοντας την Τουρκία και τα εγκλήματά της, και μάλιστα αυτό να γίνεται πολλές φορές για αυτοπροβολή και εσωτερική κατανάλωση. Αυτός ο τόπος έχει παρελθόν, αλλ’ έχει και παρόν και πρέπει να έχει και μέλλον. Ένα μέλλον πολύ διαφορετικό από το τραυματικό μας παρελθόν. Για τούτο και πρέπει με πάθος να επικεντρωθούμε στον στόχο της απελευθέρωσης και της επανένωσης της πατρίδας μας. Μακριά από μεγάλα λόγια και ευσεβοποθισμούς, που μας έφεραν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.
Με αποφασιστικότητα και πίστη στο δίκαιό μας, πάντα συνεπείς στις αρχές λύσης του Κυπριακού, αλλά και με ευελιξία και ειλικρινή διάθεση και πολιτική βούληση να βρούμε κοινή γλώσσα με τους Τ/κύπριους συμπατριώτες μας. Αυτά συγκροτούν την πολιτική του Προέδρου Χριστόφια, που δίδει τη σκληρή μάχη να απαλλαγούμε από την κατοχή και να ζήσουμε μέσα σε μια ελεύθερη και επανενωμένη πατρίδα. Να συσπειρωθούμε, λοιπόν, πρέπει γύρω από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Να τον στηρίξουμε με όλες τις δυνάμεις μας, δίδοντας του ενίσχυση να συνεχίσει. Μαζί του να δώσουμε τη δύσκολη μάχη της δικαίωσης.
Μετά την προδοσία του 1974 ο μόνος εφικτός στόχος είναι η λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, όπως προβλέπεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Λύση που συγκεντρώνει την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας η Κύπρος είναι μέλος από το 2004. Λύση που θα προνοεί τερματισμό της κατοχής, των όποιων ξένων εξαρτήσεων και του εποικισμού. Λύση που θα προνοεί για επανένωση του κράτους, των θεσμών και της οικονομίας, για αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών του συνόλου του λαού μας. Για μια τέτοια λύση είναι που μοχθεί και αγωνίζεται ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας.
Όσο και αν μας απογοητεύουν θέσεις της Τ/κυπριακής ηγεσίας και η αδιαλλαξία της Άγκυρας, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να συνεχίσουμε τον αγώνα με αποφασιστικότητα και σωφροσύνη.
Η ενότητα στο εσωτερικό μας μέτωπο, η καλή μας θέληση προς τους Τ/κύπριους συμπατριώτες μας, που τους βοηθά να απεγκλωβιστούν από την Τουρκία, η αξιοποίηση του διεθνούς και ιδιαίτερα του Ευρωπαϊκού παράγοντα, όπως γίνεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είναι βασικές προϋποθέσεις επιτυχίας του αγώνα που διεξάγουμε.
Ως Υπουργός Άμυνας δηλώνω ευθαρσώς ότι, για όσο χρόνο βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την Τουρκική στρατιωτική παρουσία και απειλή, στόχος μας είναι η συνεχής ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς, η αναβάθμιση της αποτελεσματικότητάς της, η εδραίωση του μαχητικού φρονήματος των αξιωματικών και των οπλιτών μας. Από εκεί και πέρα στόχος όλων μας πρέπει να είναι η αποστρατικοποίηση της πατρίδας μας για να απολαύσουμε όλοι, Ε/κύπριοι, Τ/κύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι, τους καρπούς μιας διαρκούς ειρήνης και ασφάλειας στο νησί μας.
Θα επαναλάβω αυτό που συχνά λέγεται: Οι νεκροί μας, που μνημονεύουμε σήμερα, περιμένουν από εμάς δικαίωση της θυσίας τους. Τα παιδιά και τα εγγόνια μας περιμένουν από εμάς να τους παραδώσουμε μιαν πατρίδα ελεύθερη, ενωμένη και ειρηνική. Αυτό είναι το χρέος μας.
Τιμή και δόξα στους ήρωες και μάρτυρες μας! Αιωνία ας είναι η μνήμη τους μέσα στις καρδιές του λαού μας και στην Ιστορία μας!”
Διαβάστε, επίσης, την ομιλία του τέως Υπουργού Άμυνας κ.Χριστόδουλου Πασιαρδή, η οποία εκφωνήθηκε τις 20 Ιουλίου 2007 στο επίσημο Μνημόσυνο για τους Πεσόντες της Τουρκικής Εισβολής . Πατήστε εδώ…
Παράκληση για την απελευθέρωση και επίσημο Μνημόσυνο για τους Πεσόντες της Τουρκικής Εισβολής
