Εκδημία εις Κύριον του Πρωτοπρεσβύτερου Ανδρέα Αργυρίδη

Εκοιμήθη εν Κυρίω, τις πρώτες πρωϊνές ώρες την Πέμπτη, 14 Απριλίου 2016, σε ηλικία 89 ετών, ο σεπτός και πεφιλημένος Πρωτοπρεσβύτερος Ανδρέας Αργυρίδης, εφημέριος του Ιερού Ναού Αποστόλου Ανδρέα Πόλης Χρυσοχούς.

Ο μακαριστός κληρικός, Ανδρέας Αργυρίδης γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1927, στο χωριό Προδρόμι της Πόλεως Χρυσοχούς, από φτωχούς βιοπαλαιστές γονείς, οι οποίοι έφεραν στον κόσμο οκτώ παιδιά. Όλη η οικογένεια ζούσε με στερήσεις. Όταν τελείωσε το Δημοτικό, το 1940, εργαζόταν για να βοηθήσει την οικογένειά του. Το 1950 νυμφεύθηκε την αείμνηστη Ελπίδα Νικολάου και γράφτηκε στην Ιερατική Σχολή Απόστολος Βαρνάβας, στην οποία μαθήτευσε δύο χρόνια. Το 1951 χειροτονήθηκε Διάκονος στην Παλλουριώτισσα από τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ΄. Ως διάκονος υπηρέτησε στον Ναό του αγίου Γεωργίου στον Άγιο Δομέτιο. Στις 10 Μαΐου 1953, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στον Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσοπολιτίσσης στην Πόλη Χρυσοχούς, από τον Μητροπολίτη Πάφου Φώτιο, ο οποίος τον διώρισε εκεί Εφημέριο. Αναλαμβάνοντας εφημέριος στην Πόλη άδραξε την ευκαιρία να εγγραφεί στο νεοϊδρυθέν το 1949 Γυμνάσιο Πόλης Χρυσοχούς. Ως άνθρωπος με όραμα και προοπτικές εργάστηκε αόκνως για την ανέγερση νέου, μεγάλου ναού, αφιερωμένου στον Απόστολο Ανδρέα, για να εξυπηρετεί καλύτερα τις ανάγκες της ενορίας του. Όταν τον Απρίλιο του 1955 άρχισε ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. για ελευθερία και Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ο πατήρ Ανδρέας ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της πατρίδας. Έλαβε μέρος στην απελευθερωτική οργάνωση ως υπεύθυνος φρονηματισμού της νεολαίας. Το 1957, κατόπιν προδοσίας, συνελήφθηκε μαζί με άλλους και κλείστηκαν στα κρατητήρια, για δύο χρόνια ακριβώς, γιατί το 1959 έγινε η απόλυση όλων των κρατουμένων.

Στη συνέχεια μετέβη στην Αθήνα όπου σπούδασε Θεολογία, Φιλολογία και Νομική. Στο διάστημα των σπουδών του υπηρετούσε ως Αρχιερατικός επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας και Προϊστάμενος αρχικά στον Ιερό Ναό Εσταυρωμένου και μετά στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος στο Αιγάλεω, με Πρωτοψάλτη τον Κωνσταντινουπολίτη Δημοσθένη Παϊκόπουλο. Έπειτα από 35 χρόνια παραμονής στην Ελλάδα επέστρεψε στην Κύπρο το 1996, και υπηρέτησε μέχρι σήμερα ως Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αποστόλου Ανδρέα Πόλεως Χρυσοχούς.
Ο πολιός γέροντας, υπήρξε ένας εκ των πλέον δραστηρίων και αγαπητών κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου και της Επισκοπής Αρσινόης. Πράος και προσηνής στις σχέσεις του με τους ενορίτες του, ευλαβής και καλλίφωνος λειτουργός, ικανότατος χειριστής του θείου λόγου, είχε κερδίσει τις καρδιές, το σεβασμό και την εκτίμηση των πιστών της ενορίας του, στην οποία υπηρέτησε με ιερατική ευθύνη τα τελευταία είκοσι χρόνια (1996-2016), όταν επέστρεψε από την Ελλάδα.

Διακρινόταν για την ευσέβεια, τη σεμνότητα και ευγένεια του χαρακτήρα του, την εργατικότητά του, την αφοσίωσή του στη διακονία του ποιμνίου του, την υπακοή και το σεβασμό τους ανωτέρους του και στην Εκκλησιαστική Αρχή. Προπάντων ξεχώριζε για το ηδύμολπον της φωνής του. Θα αντηχεί μέσα στ’ αυτιά των ενοριτών του η γλυκειά και κατανυκτική φωνή του με την οποία έψελνε τους ύμνους, ιδιαίτερα κατά την Μεγάλη Εβδομάδα. Μας αφήνει ως λειτουργός το παράδειγμα της τελέσεως των Ιερών Μυστηρίων. Τελούσε τις ιερές ακολουθίες με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ιερατική συνείδηση. Βλέπαμε όταν λειτουργούσε κάτι το ξεχωριστό. Άνθρωπος των Γραμμάτων. Άνθρωπος προσευχής και φιλακόλουθος.

Ευχόμαστε ο Κύριος να τον κατατάξει «ἐν σκηναῖς δικαίων», να τον αναπαύσει στους κόλπους του Αβραάμ και να τον συγκαταριθμήσει «μετά τῶν Ἁγίων».

Ας είναι αιωνία η μνήμη του.

Διακόνου Μιχαήλ Νικολάου