Το αντίδοτο στην ακηδία, τη θλίψη και την απελπισία

«Στα έργα των πατέρων της Εκκλησίας μας συναντούμε συχνά τον όρο ακηδία. Η λέξη αυτή σημαίνει, στη θεολογική γλώσσα, την κατάσταση της ψυχής, που χαρακτηρίζεται από έντονα συναισθήματα απογοήτευσης και απελπισίας και έλλειψη κάθε ενδιαφέροντος και προσπάθειας για τα πνευματικά. Στην κατάσταση αυτή οδηγείται ο άνθρωπος, που είναι ευάλωτος στις θλίψεις και τις επιθέσεις του πονηρού, εξαιτίας της μικρής ή ανύπαρκτης σχέσης του με την προσευχή και τη λατρευτική ζωή, που τροφοδοτούν και ενδυναμώνουν  τη ψυχή…».

«…Η ζωή του στρατοπέδου, αγαπητοί εθνοφρουροί, έχει σίγουρα τις δυσκολίες της, όπως και κάθε άλλη φάση στη ζωή του ανθρώπου…Από τη στιγμή, ωστόσο,  που το συμφέρον της πατρίδας μας επιβάλλει να υποβληθούμε σε κάποιες θυσίες, δεν πρέπει να αφήσουμε αρνητικά συναισθήματα και καταστάσεις όπως η θλίψη, το άγχος και η απελπισία, ή για να χρησιμοποιήσουμε θεολογική γλώσσα, όπως η ακηδία να κυριαρχήσουν στη ψυχή μας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μια από τις μεγαλύτερες εκκλησιαστικές μορφές που ευεργέτησε την ανθρωπότητα…πέθανε εξόριστος και μετά από πολλές κακουχίες. Σε όλη τη ζωή του και μέχρι την ώρα που ξεψύχησε, ευχαριστούσε το Θεό με τη φράση ‘’δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν’’. Αυτή η ευχαριστιακή αντιμετώπιση της ζωής, με τα καλά της ή τις δυσκολίες της, είναι η μεγαλύτερη φιλοσοφία και συνάμα το αντίδοτο στο άγχος και την ακηδία…».

Διαβάστε όλο το κείμενο εδώ…

Τα αποσπάσματα προέρχονται από το βιβλίο του κ. Φαίδωνος Παπαδόπουλου «Φίλε Εθνοφρουρέ».