Ιερά Μητρόπολις Κυρηνείας: Ιερές Ακολουθίες προς πνευματική ενίσχυση και επίκληση της θείας βοηθείας για κατάπαυση της πύρινης λαίλαπας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Μέσα σὲ αὐτὴν τὴν δαιδαλώδη πύρινη λαίλαπα που μας περιζώνει ἀσφυκτικὰ, ἐπικαλούμαστε τὴν κοσμο-σωτήρια βοήθεια του Θεοῦ, τὴν μεσιτεία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τὴν προστασία τῶν Ἀρχαγγέλων καὶ τὴν συνέργεια τῶν Ἁγίων μας, ὡς τοὺς καλύτερους πρεσβευτὰς γιὰ ἐξομάλυνσιν τῆς δεινῆς ἡμῶν καταστάσεως.

Χρυσόστομος ελέω Θεού Μητροπολίτης Κυρηνείας, Υπέρτιμος και Έξαρχος Λαπήθου και Καραβά, πρός όλους τους ευσεβείς Χριστιανούς της Μητροπολιτικής μας Επαρχίας και της νέας Αρχιερατικής μας περιφέρειας Κοκκινοτριμιθιάς και Μάμμαρι.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Η πατρίδα μας βρίσκεται σε μεγάλη δοκιμασία. Όσα δεν κατέστρεψε η έλλειψη παιδείας και σεβασμού προς το φυσικό μας περιβάλλον, τα καταστρέφει η λαίλαπα της φωτιάς. Παρότι βρίσκομαι μακρυά σας, στην Κρήτη για τις εργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η σκέψη μου είναι κοντά στον λαό μας που δοκιμάζεται βλέποντας τον Παράδεισο, τον τόπο μας, με δική μας υπαιτιότητα να μεταβάλλεται σε κόλαση.

Με μεγάλη θλίψη και αγωνία γίνομαι κοινωνός της συνεχιζόμενης καταστροφής, ακούω για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλετε, για τους τραυματίες, για τις οικογένειες που έχουν θύματα. Προσευχόμαστε υπερ αναπαύσεως των ψυχών τους. Ο Θεός να δίνει δύναμη, κουράγιο και να στηρίζει τις οικογένειές τους να αντέχουν αυτήν την μεγάλη προσωπική και οικογενειακή δοκιμασία. Επίσης ευχόμαστε ο Θεός να στηρίζει και όσους μάχονται σε αυτό τον άνισο αγώνα με την φωτιά, να τους σκέπει, να τους ενισχύει και να τους προστατεύει από κάθε κίνδυνο.

Η μεγάλη αυτή τραγωδία έχει προκαλέσει ομολογουμένως την αγανάκτηση πολλών. Στις κρίσιμες αυτές ώρες ας πρυτανεύσει η αυτοσυγκράτηση. Ας μάθουμε, έστω και τώρα, ότι στις δύσκολες στιγμές της πατρίδας μας οι προσευχές μας, οι σκέψεις μας και οι ενέργειές μας πρέπει να είναι ενωμένες, για να μην ζήσουμε ξανά τις συνέπειες μια άλλης εξίσου μεγάλης καταστροφής που έγινε, και την οποία ζήσαμε 42 χρόνια πριν, όταν στον δρόμο του εκτοπισμού και της προσφυγιάς καιγόταν ολόκληρη η οροσειρά του Πενταδακτύλου.