Αποστολικόν και Ευαγγελικόν Ανάγνωσμα της Κυριακή 8 Απριλίου 2018. Το Άγιον Πάσχα.

 Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ιω. α΄ 1 – 17

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. ᾿Εγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ ᾿Ιωάννης· οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσι δι’ αὐτοῦ. οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ’ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός. ῏Ην τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. εἰς τὰ ἴδια ἦλθε, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ’ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν. Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. ᾿Ιωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων· οὗτος ἦν ὃν εἶπον, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος· ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.

Απόδοση στην Νεολληνική

Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς το Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος. Αυτός ήταν στην αρχή προς το Θεό. Τα πάντα μέσω αυτού έγιναν, και χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα απ’ ό,τι έχει γίνει. Μέσα σε αυτόν ήταν ζωή, και η ζωή ήταν το φως των ανθρώπων. Και το φως μέσα στο σκοτάδι φέγγει και το σκοτάδι δεν κυρίεψε αυτό. Ήταν ένας άνθρωπος από το Θεό απεσταλμένος. το όνομά του Ιωάννης. Αυτός ήρθε για μαρτυρία, να μαρτυρήσει για το φως, για να πιστέψουν όλοι μέσω αυτού. Εκείνος δεν ήτανε το φως, αλλά ήρθε να μαρτυρήσει για το φως. Ήταν το φως το αληθινό, που φωτίζει κάθε άνθρωπο, το οποίο ερχότανε στον κόσμο. Μέσα στον κόσμο ήτανε κι ο κόσμος μέσω αυτού έγινε, αλλά ο κόσμος δεν τον γνώρισε. Στους δικούς του ήρθε, αλλά οι δικοί του δεν τον παραδέχτηκαν. Όσοι όμως δέχτηκαν αυτόν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία τέκνα Θεού να γίνουν. σ’ όσους πιστεύουν στ’ όνομά του, που όχι από αίματα, ούτε από σάρκας θέλημα ούτε από θέλημα άντρα, αλλ’ από το Θεό γεννήθηκαν. Και ο Λόγος σάρκα έγινε και κατασκήνωσε ανάμεσά μας, και είδαμε με θαυμασμό τη δόξα του, δόξα όπως ενός μονογενούς από τον Πατέρα, πλήρης από χάρη και αλήθεια. Ο Ιωάννης μαρτυρεί γι’ αυτόν και έχει φωνάξει λέγοντας: «Αυτός ήταν για τον οποίο είπα: “Εκείνος που έρχεται ύστερα από μένα πριν από μένα έχει υπάρξει γιατί μου ήταν πρώτος”». Γιατί από το πλήρωμά του όλοι εμείς ελάβαμε, και χάρη στη θέση χάρης. Γιατί ο νόμος δόθηκε μέσω του Μωυσή. η χάρη και η αλήθεια έγιναν μέσω του Ιησού Χριστού.

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Πράξ. α΄, 1-8

Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων, ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος ῾Αγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήφθη· οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ ῾Ιεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣν ἠκούσατέ μου· ὅτι ᾿Ιωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας. Οἱ μὲν οὖν συνελθόντες ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ ᾿Ισραήλ; εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, ἀλλὰ λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε ῾Ιερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ ᾿Ιουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.

Απόδοση στην Νεολληνική

Το πρώτο βέβαια διήγημα έκανα για όλα, ω Θεόφιλε, αυτά που άρχισε ο Ιησούς να κάνει και να διδάσκει, μέχρι την ημέρα που έδωσε εντολή στους αποστόλους, τους οποίους εξέλεξε μέσω του Πνεύματος του Αγίου, και αναλήφθηκε. Στους οποίους και παρουσίασε τον εαυτό του ζωντανό μετά το πάθος του με πολλά τεκμήρια, ενώ φαινόταν για σαράντα ημέρες σ’ αυτούς και έλεγε τα σχετικά για τη βασιλεία του Θεού. Και ενώ συναθροιζόταν μαζί τους, παράγγειλε σ’ αυτούς να μην αποχωρούν από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένουν την υπόσχεση του Πατέρα «που ακούσατε από εμένα, ότι αφενός ο Ιωάννης βάφτισε σε νερό, αφετέρου εσείς θα βαφτιστείτε μέσα σε Πνεύμα Άγιο όχι πολλές ημέρες μετά από αυτές». Αυτοί, λοιπόν, όταν συγκεντρώθηκαν, τον ρωτούσαν λέγοντας: «Κύριε, μήπως κατά τον καιρό αυτόν θα αποκαταστήσεις τη βασιλεία στον Ισραήλ;» Είπε τότε προς αυτούς: «Δεν ανήκει σ’ εσάς να γνωρίσετε χρόνους ή καιρούς που ο Πατέρας έθεσε στη δική του εξουσία, αλλά θα λάβετε δύναμη, όταν έρθει το Άγιο Πνεύμα πάνω σας, και θα μου είστε μάρτυρες μέσα στην Ιερουσαλήμ και μέσα σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια και ως τα έσχατα της γης».

********************

ΚΥΡΙΑΚΗ 08 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2018 

Η ΖΩΗΦΟΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

(Ιω. α΄ 1-17) (Πραξ. α΄ 1-8)

Αναστάσιμη φωτοχυσία

                               “Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια”

Αναστάσιμος παιάνας ηχεί σήμερα στην Εκκλησία με τον πιο πανηγυρικό χαρακτήρα. Όλη η κτίση, όλη η δημιουργία, δέχεται το φωτισμό που καταυγάζει όλη την οικουμένη. Ο Αναστάς Κύριος μάς προσκαλεί στη χαρά που προσφέρει: «εισέλθετε πάντες». Όπως η ίδια η Εκκλησία βεβαιώνει, ο Κύριος «δέχεται τον έσχατονκαθάπερ και τον πρώτον… και τον ύστερον ελεεί και τον πρώτον θεραπεύει. Κακείνωδίδοσι και τούτω χαρίζεται. Και τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται, και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί…» (Κατηχητικός Λόγος Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου). Μπορούμε να γευόμαστε τώρα το μυστήριο του ζωοδότου θανάτου του Κυρίου: ο Άδης πατήθηκε. Ο θάνατος νικήθηκε.

Η νέκρωση του θανάτου

Με την Ανάσταση του Κυρίου οι δυνάμεις του σκότους υπέστησαν ολική συντριβή. Καταργήθηκε το κράτος του θανάτου. Η Ανάσταση του Κυρίου, ως το κατ’ εξοχήν γεγονός μέσα στην ιστορία του ανθρώπου, σηματοδότησε την έναρξη της αιώνιας ζωής. Αυτό ακριβώς είδε και ο προφήτης όταν έλεγε: «Πού σου θάνατε το κέντρο; Πού σου άδη το νίκος;». Για να έλθει να συμπληρώσει αργότερα ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Ανέστη Χριστός και σύκαταβέβλησαι. Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται. Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος. Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες. Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι». Για να μας διαβεβαιώσει από την πλευρά του ο μεγάλος απόστολος των εθνών Παύλος ότι «Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένωνεγένετο». ‘Έτσι, η Ανάσταση του Χριστού προσλαμβάνει σαφώς σωτηριολογικές διαστάσεις και προεκτάσεις γιατί ακριβώς σημαίνει τη δική μας ανάσταση. Καθιστά τον άνθρωπο αιώνια ύπαρξη και τον απαλλάσσει από τη θνητότητά του.

Ημέρα πανηγύρεως

Η Ανάσταση του Χριστού στην Ορθόδοξη Παράδοση σημαίνει ακριβώς την ανάσταση του ανθρώπου. Γι’ αυτό είναι ημέρα λαμπρή, ημέρα πανηγύρεως. Στον Κανόνα της Αναστάσεως ψάλλουμε: «Εορτών εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων, εν ή ευλογούμενΧριστόν εις τους αιώνας».

Στην προοπτική της αναστάσιμης χαράς εκπέμπει και το «χαίρεται». Ο καθημερινός από τότε χαιρετισμός δεν περιορίζεται σε μια απλή συναισθηματική ευφρόσυνη κατάσταση. Με αυτόν εκφράζουμε την ισχυρή πλέον βεβαιότητα ότι ο Χριστός μάς μετάγγισε την θεανθρώπινη ζωή του, με την οριστική κατάργηση του θανάτου. Γι’ αυτό και έγινε θριαμβευτικός παιάνας ο χαιρετισμός αυτός που ανταλλάσσουμε καθημερινά. Ακριβώς, το φως της ελπίδας στα αναμμένα κεριά που κρατούμε, αλλά και που τόσο έντονα αποτυπώνεται στα πρόσωπά μας, βεβαιώνει ότι Χριστός Ανέστη! Το αναστάσιμο φως μεταβάλλεται σε ακλόνητη εμπειρία αληθινής και αιώνιας ζωής όταν στην κορυφαία έκφραση της πνευματικής και λατρευτικής ζωής κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Εμφυτεύεται μέσα μας το σπέρμα της Ανάστασης

Η ζωή του Θεού είναι ακριβώς η κοινωνία της θεϊκής αγάπης. Η ζωή της αγάπης φανερώνεται και προσφέρεται στην πιο αυθεντική της μορφή με την Ανάσταση του Κυρίου. Η φωτοχυσία της καταυγάζει όλο τον κόσμο. Η πληρότητα ζωής στην πιο αυθεντική έκφρασή της συνδέεται με το φως της Ανάστασης και με την ελπίδα που αυτό μεταγγίζει στη ζωή του ανθρώπου. Αυτό ακριβώς δηλώνει και ο αναστάσιμος κανόνας που ψάλλει η Εκκλησία: «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια. Εορταζέτωγουν πάσα κτίσις την έγερσιν Χριστού εν η εστερέωται».

Αγαπητοί αδελφοί,από την ανεκλάλητη χαρά της Αναστάσεως που μας πλημμυρίζει, αναδύεται το αληθινό φως της αγάπης που υπερβαίνει τον θάνατο και τον καταργεί. Σ’ αυτή την προοπτική μπορούμε να αισθανόμαστε ότι όλοι είμαστε παιδιά του Θεού, εν Χριστώ αδελφοί. Σ’ αυτό ακριβώς το ευλογημένο και αγιασμένο άνοιγμα ο ένας μπορεί να χωράει στον άλλο με τη δύναμη της αγάπης του Χριστού, η οποία νίκησε τον θάνατο και μάς πρόσφερε την αληθινή ζωή. Ακόμα πιο πέρα, τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της Ανάστασης που μας καταξιώνει να αντικρίζουμε ακόμα και τους εχθρούς μας ως αδέλφια και να αναφωνούμε: «Είπωμεν, αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς. Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει και ούτω βοήσωμεν: Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιζωήν χαρισάμενος».

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος