Τελετή Θυρανοιξίων, κουρά μοναχού και Αγρυπνία στο ιερό ησυχαστήριο του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ στη Σκουριώτισσα
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και σύμφωνα με την προβλεπόμενη εκκλησιαστική τάξη τελέσθηκε η ακολουθία των Θυρανοιξίων του περικαλλούς ιερού ναού του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ στο ομώνυμο ησυχαστήριό του στη Σκουριώτισσα και η Αγρυπνία, το εσπέρας της Τρίτης, 19 Ιουλίου 2017 , ημέρα που η Εκκλησία μας τιμά την ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ (19/7).
Των ιερών ακολουθιών των Θυρανοιξίων και της Αγρυπνίας προέστη ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, συμπαραστατούμενος από τον Προιστάμενο του ησυχαστηρίου του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ αρχιμανδρίτη Αμβρόσιο Γκορελώβ, κληρικούς της Μητροπόλεώς μας και πλήθος πιστών τόσο από την ευρύτερη μητροπολιτική μας περιφέρεια, όσο κι από άλλες περιοχές της Κύπρου.
Τα Θυρανοίξια είναι μια ακολουθία που τελείται έμπροσθεν της κλειστής δυτικής πύλης του ναού, προκειμένου αυτός να παραδοθεί στη λατρεία του Θεού. Ολόκληρη η ακολουθία τελέστηκε ως εξής: αρχικά έγινε υποδοχή του αρχιερέως, μετά φανών, λαμπάδων, εξαπτερύγων και Ευαγγελίου. Έπειτα τελέσθηκε Μικρός Αγιασμός με εμβόλιμα από την ακολουθία των Εγκαινίων (απολυτίκια, αναγνώσματα κ.α.), και στη συνέχεια πραγματοποίηθηκαν τα Θυρανοίξια αυτά καθ’ εαυτά, τα οποία αποτελούνται από μια ευχή, πάλι από την ακολουθία των Εγκαινίων και το γνωστό «άρατε πύλας», το οποίο εψάλη από τον αρχιερέα, τον λοιπό κλήρο και τους ψάλτες. Ανοίχτηκαν οι θύρες τους ναού, —εξ ου και η ονομασία Θυρανοίξια — και ο Μητροπολίτης εισήλθε, ακολουθούμενος από τον ιερό κλήρο και τους πιστούς, ραντίζοντας με αγιασμό τον ναό.
Μετά το πέρας της ακολουθίας των Θυρανοιξίων τελέστηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός της εορτής και μετά το τέλος του Εσπερινού σ’ ένα ιδιαίτερο κατανυχτικό κλίμα ο Πανιερώτατος τέλεσε την κουρά σε ρασοφόρο μοναχό του δοκίμου του ησυχαστηρίου Μάριου Σκορδαλού από την Πάνω Ζώδια μετονομάζοντας τον σε Σεραφείμ.
Στη συνέχεια ο νεοκαρείς μοναχός έκαμε ανάγνωση του κειμένου «Αυτές οι βάσεις θα διώξουν τις βάσεις» του Πανιερωτάτου, το οποίο περιέχεται στο νεοεκδοθέν βιβλίο «Ο όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ και το ιερό ησυχαστήριό του στη Σκουριώτισσα» των εκδόσεων «Θεομόρφου» της Ιεράς Μητροπόλεώς Μόρφου, το οποίο αναφέρεται στο ιστορικό της ιδρύσεως του ιερού ησυχαστηρίου του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ και στο σημαντικότατο πνευματικό ρόλο που έχουν να διαδραματίσουν τα μοναστήρια σήμερα στην Κύπρο, όπως τον οριοθέτησε ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης όταν τον πρωτοσυνάντησε ο Πανιερώτατος το 1982 όταν ήταν ακόμα φοιτητής Νομικής στην Αθήνα:
«Ο Χριστιανός, αν θέλει να γνωρίσει το Άγιο Πνεύμα και να συνδεθεί αχώριστα μαζί Του, χρειάζεται να ζήσει ενσυνείδητα την εν Χριστώ ζωή μέσα στην Εκκλησία. Και συνάμα πρέπει να καλλιεργεί στην καρδιά του μεγάλους και ωραίους πόθους, πόθους θεοφιλείς. Εάν αυτό ισχύει για τον απλό χριστιανό, πολλώ μάλλον για τον Επίσκοπο, τον Μητροπολίτη μιας ολάκερης μητροπολιτικής περιφέρειας. Όταν οι πόθοι του Επισκόπου, οι μεγάλες, δυνατές κι ακατάπαυστες επιθυμίες του είναι αληθινές, παρακολουθούνται και εποπτεύονται από το Άγιο Πνεύμα και πραγματοποιούνται προς δόξαν της Εκκλησίας του Χριστού.
Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης φύτεψε στην καρδιά μου ένα μεγάλο πόθο. Μου είχε πει: Στην Κύπρο να πας να γίνεις μοναχός και να κάμεις βάσεις πνευματικές. Αυτές οι βάσεις θα διώξουν τις βάσεις των Τούρκων, των Άγγλων και της αμαρτίας, που εσείς οι Κύπριοι συντηρείτε με τα πάθη σας!
Τον ρώτησα τότε να μου διευκρινίσει τι εννοεί με τον όρο ‘‘βάσεις πνευματικές’’ και, με απότομο ύφος, μου λέει: «Αμερικανάκι είσαι και δεν καταλαβαίνεις τι λέω; Ελληνικά μιλώ! Να πας στην Κύπρο για να φτιάξεις μοναστήρια ασκητικά, ενορίες και οικογένειες Ορθόδοξες!» Όπως δε επεξήγησε περαιτέρω ο όσιος σε κάποιους πιστούς: «Αν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής, ταπεινοί, που έχουν πόνο και αγάπη, αυτοί είναι κεφάλαια πνευματικά, είναι ‘‘βάσεις πνευματικές’’. Δύο-τρεις ψυχές να υπάρχουν σε ένα μοναστήρι, που να σκέφτονται τον πόνο των άλλων και να προσεύχονται, τότε το μοναστήρι αυτό είναι πνευματικό οχυρό. Καθηλώνουν τα πάντα!»
Μετά την κουρά ακολούθησε η ακολουθία του Όρθρου και στις δώδεκα τα μεσάνυχτα ακούστηκε το « Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» και ο λαός διά των εκπροσώπων του ψαλτών απάντησε με το Αμήν.
Στο τέλος της Αγρυπνίας ο Πανιερώτατος απευθυνόμενος στον προϊστάμενο του ησυχαστηρίου πατέρα Αμβρόσιο και στον νεοκαρέντα μοναχό Σεραφείμ τους ευχήθηκε να διατηρήσουν το ησυχαστικό πνεύμα του ησυχαστηρίου δίνοντας έμφαση στη νυκτερινή θεία Λειτουργία που τελούν κάθε βράδυ, στην προσευχή και στη μετάνοια, αλλά και στη διακονία του πλησίον λέγοντας τα εξής:
«Αυτή είναι μια ιστορική μέρα για το ησυχαστήριο του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ, γιατί μας αξιώνει ο Θεός μετά από πολλούς κόπους, αλλά με βαθυτάτη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού, σιωπή και σεμνότητα να εισέλθει με το πλέον επίσημο εκκλησιαστικό τρόπο στην τάξη των μονών και να τελεί τη θεία Λειτουργία κάθε Κυριακή, κάτι που έλειπε όλα αυτά τα χρόνια της ιδρύσεώς του.
Ως τοπικός Επίσκοπος σας παρακαλώ να μην παρασυρθείτε από τις πολλές μέριμνες και τις οικοδομικές ανάγκες που έχει το ησυχαστήριο, διότι ένας μεγάλος πειρασμός του σύγχρονου μοναχισμού είναι οι πολλές οικοδομικές εργασίες και μέριμνες, τα πολλά κτίσματα που πολλές φορές αποπροσανατολίζουν τον ρόλο του μοναχισμού που είναι ο ησυχασμός και η συνεχής ευχαριστία και δοξολογία προς τον Τρισάγιο Θεό, την Παναγία, τον Πρόδρομο, τους Αποστόλους, τους αγίους , τον πλησίον μας και προς όλη την οικουμένη.
Να δώσετε μεγάλη έμφαση στην προσευχή και στη μετάνοια, στη νυχτερινή ζωή και στις νυκτερινές θείες Λειτουργίες που ήδη τελείται κάθε βράδυ, αλλά και στη διακονία του πλησίον επιδεικνύοντας έμπρακτη καθημερινή αγάπη και πνεύμα φιλοξενίας προς όλους τους προσκυνητές και τους ανθρώπους.
Να φιλοκαλείτε τον μοναχικό σας βίο με ευτελή υλικά έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού, κι αυτή η λιτότητα θα σας δώσει αμεριμνησία και η αμεριμνησία θα φέρει στην καρδία σας ανάπαυση, αλλά και έμπονο και φλογοβόλο προσευχή όπως είναι το όνομα Σεραφείμ, που σημαίνει αυτός που είναι φορέας φλόγας, ο πυρφόρος.
Να εμπνέεται, πατέρα Αμβρόσιε την υπακοή προς τον πατέρα Σεραφείμ διότι όταν ο Γέροντας εμπνέει την υπακοή προς τον υποτακτικό του, αυτή ξεφεύγει από τον πειρασμό της πειθαρχίας και η υπακοή, όπως έλεγε ο άγιος Πορφύριος, είναι χαρούμενη γιατί μέσα από αυτήν ανακαλύπτεται το μυστήριο της ελευθερίας του Χριστού.
Χαίρομαι που ο πατέρας Σεραφείμ τα τρία αυτά χρόνια της δοκιμής του έδειξε εμπιστοσύνη σ’ εσάς, κι εσείς δείξατε την εμπνευσμένη σας αγάπη προς αυτόν.
Εύχομαι οι επόμενοι μοναχοί που θα έρθουν να έχουν υπόδειγμα αυτή τη σχέση Γέροντα και υποτακτικού που οι δυο σας οικοδομήσατε και την οποία οφείλετε να κρατήσετε ζωντανή με πολλή προσοχή, επειδή με αυτόν τον τρόπο θα έχετε μερίδα από τα αγαθά του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ».
