O Eπίσκοπος Γρηγόριος στη CT: Δεν υπάρχει μετρητής πίστης

«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης από το να μείνω σπίτι να μην μεταδώσω τον κορωνοϊό στο συνάνθρωπό μου και καταλήξει σε κάποιο νοσοκομείο ή ακόμη και το να μπει ολόκληρη η οικογένεια σε μεγάλη περιπέτεια» δηλώνει στη Cyprus Times ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος. Σε συνέντευξη που μας παραχώρησε (19 Απριλίου 2020) με την ευκαιρία του Πάσχα, τονίζει ότι είναι η ώρα για περισσότερη αλληλεγγύη, αλληλοσυμπαράσταση και πολλή αγάπη, η οποία είναι αναστάσιμο δώρο. «Ας βάλουμε κάτω το «εγώ» κι ας πλησιάσουμε το «εμείς», δε μας ζητείται να αποδείξουμε κάτι, δεν υπάρχει μετρητής πίστης απέναντι στην αγάπη μας προς το συνάνθρωπο» τονίζει.

******************************************

Ποιο είναι το μήνυμα της Ανάστασης ειδικά φέτος, για τον κόσμο που ζει υπό τις συνθήκες του υποχρεωτικού εγκλεισμού;

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος! Ευχαριστώ για την πρόσκληση να επικοινωνήσουμε με τους αναγνώστες της Cyprus Times μέσω της παρούσης συνεντεύξεως. Η Αγία Τεσσαρακοστή, που ολοκληρώθηκε την Παρασκευή του Λαζάρου, μας προετοίμασε εφέτος με ένα πρωτόγνωρο τρόπο, για τη γενεά τη δική μας μετά το τραγικό καλοκαίρι του 1974, ένεκα του κορωνοϊού, και μας οδήγησε στη Μεγάλη Εβδομάδα που βιώσαμε «τὴν ἄφατον δι’ ἡμᾶς οἰκονομίαν Του».

Αποκορύφωμα της σημερινής ημέρας η Λαμπρή! Η Ανάσταση του Θεανθρώπου. Το λαμπροφόρο Πάσχα. Η μετάβασή μας από το σκοτάδι στο φως. Από τη λύπη, για τα λάθη μας, στη μόνιμη θεϊκή χαρά, ως δώρο του Θεού. Το μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού είναι μήνυμα αγάπης, χαράς και αισιοδοξίας και χθες και σήμερα και αύριο στη διαρκώς μεταβαλλόμενη ανθρωπότητα. Καμία απόσταση ή εγκλεισμός δεν αφαιρούν από τον άνθρωπο τον πόθο να ενωθεί με το Χριστό. Και τούτο διότι ο αιώνιος Θεός συγκαταβαίνει μέχρι τον Άδη, για να σώσει τον άνθρωπο, ανακαλώντας τον στο αρχαίο κάλλος εν Χριστώ Αναστάντι.

Η ζωή κατισχύει του θανάτου, όπως υπαγορεύει η πίστη μας. Όμως και ο θάνατος είναι ένα νομοτελειακό μέρος της ζωής, δεν είναι;

«Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος». Η Ανάσταση του Θεανθρώπου τα πλημυρίζει όλα με φως, τα επουράνια, τα επίγεια και τα καταχθόνια. Όλη η κτίση στερεώνεται στο γεγονός της εκ νεκρών εγέρσεως. «Κανείς να μη φοβάται το θάνατο, διότι από τα δεσμά του μας ελευθέρωσε του Σωτήρα ο θάνατος. … Λεηλάτησε τον Άδη, Αυτός που κατέβηκε στον Άδη». Ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή, όπως επιβεβαιώνεται και με τη νίκη του Χριστού κατά του θανάτου. Αν και παραμένει πεπερασμένος, φθαρτός και θνητός προσδοκά την αιώνια Βασιλεία του Θεού, η οποία βέβαια ξεκινά από εδώ, σύμφωνα με τη δική του επιλογή, εγρήγορσης ή ραθυμίας, σύμφωνα με τα θεολογικά μηνύματα της Μεγάλης Εβδομάδας. Αυτό βιώνουμε εντός της Αγίας μας Εκκλησίας και ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως.

Πόσο η θρησκεία ή καλύτερα η δύναμη της πίστεως, βοηθά τους ανθρώπους σε τέτοιες δύσκολες στιγμές;

Η Πίστη μας είναι η αμετακίνητη πυξίδα. Η ενεργοποίηση των εντός ημών χαρισμάτων, τα οποία μας δώρισε το Άγιο Πνεύμα, είναι η άγκυρά μας. Διαρκής πρέπει να είναι η κατ’ οίκον Εκκλησία και η προσευχή «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ». Αυτό για να συμβεί, χρειάζεται φωτισμένος νους, καθαρή διάνοια, αγνή ψυχή, με «πνεῦμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης».

Για να αληθεύουμε πραγματικά είναι αναγκαία και η αγάπη. Ο Απόστολος Παύλος λέει «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ». Στη σημερινή δοκιμασία, όλη μαζί η ανθρωπότητα θέλουμε το συντομότερο να απαλλαγεί ο πλανήτης μας από τη λοιμώδη νόσο. Αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης από το να μείνω σπίτι να μην μεταδώσω τον κορωνοϊό στο συνάνθρωπό μου και καταλήξει σε κάποιο νοσοκομείο ή ακόμη και το να μπει ολόκληρη η οικογένεια σε μεγάλη περιπέτεια. Ας βάλουμε κάτω το «εγώ» κι ας πλησιάσουμε το «εμείς», δε μας ζητείται να αποδείξουμε κάτι, δεν υπάρχει μετρητής πίστης απέναντι στην αγάπη μας προς το συνάνθρωπο. Και, φυσικά, όπως είπε και ο Αρχιεπίσκοπος, δεν αναφέρομαι στη θεία κοινωνία, αλλά στην πολυπληθή συνάθροιση του κόσμου στις εκκλησίες. Σε αυτόν τον κίνδυνο αναφέρομαι.

Πώς θα αποτυπωθεί στη μνήμη αυτό το Πάσχα;

Το Πάσχα του 2020 θα καταγραφεί για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, ως μια ανθρωπίνως οδυνηρή εμπειρία, ένεκα της ακούσιας πρόσκαιρης στέρησης των θεϊκών δώρων της «Δεσποτικής ξενίας» δηλαδή της συμμετοχής μας στο Δείπνο της Αγάπης του Θεού, τη μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων, αλλά και των καθημερινών μας συνηθειών ή των εξωτερικών εθίμων και παραδόσεων τούτων των εορταστικών ημερών. Άλλωστε, σε κάποιο ρεαλιστικό βαθμό, είναι κι αυτά αναγκαία. Εντούτοις, αυτός ο πρόσκαιρος εγκλεισμός, ένεκα υπακοής και πειθαρχίας στους ειδικούς επιστήμονες, δεν μπορεί να μας στερήσει τη θεϊκή χαρά του ανεσπέρου φωτός της Αναστάσεως, το οποίο όλοι πλέον συνειδητοποιούμε ότι λάμπει σταθερά πέρα και πάνω από τα παροδικά φώτα του κόσμου τούτου.

Η πανδημία είναι μια ευκαιρία να εκτιμήσει ο σύγχρονος άνθρωπος εκείνα που συνήθως θεωρεί ως δεδομένα;

Ασφαλώς. Βέβαια, δεν είναι η ώρα για να μιλήσω πλατύτερα, όμως έχει ήδη λεχθεί ότι «κάθε ανθρώπινη τραγωδία φέρνει φόβο, όταν όμως έχουμε να κάνουμε με παγκόσμια πανδημία, είναι αναμενόμενες οι ανατροπές». Ενδεχομένως, οσονούπω θα ζήσουμε πολλές ανατροπές από τα καθιερωμένα των τελευταίων δεκαετιών. Είναι η ώρα για περισσότερη αλληλεγγύη, αλληλοσυμπαράσταση και πολλή αγάπη, η οποία είναι αναστάσιμο δώρο. Ο Παύλος παρουσιάζει ανάγλυφα τη γνήσια και αληθινή αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, όπως τη βιώνει και ο ίδιος, αν και δεν είναι αυτόπτης μάρτυρας της Αναστάσεως του Χριστού «ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει». Ο Ιωάννης ο κατεξοχήν αυτόπτης μάρτυρας του θαύματος μας βεβαιώνει ότι «ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον». Ας αναζητήσουμε το βαθύτερο νόημα και πάλι: «Ἀναστάσεως ἡμέρα, … καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα». Είναι σήμερα η ευκαιρία της μεγάλης εντός μας ανατροπής: «Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει».

Πώς βιώσατε αυτές τις άγιες ημέρες με τους άδειους ναούς;

Χαρμολύπη· χαρά για τις δωρεές του Θεού και λύπη για τα λάθη μου. Περισυλλογή· τα πάντα ανατρέπονται στον κόσμο τούτο. Το μόνο σταθερό η Σοφία του Θεού, δηλ. ο Αναστημένος Ιησούς Χριστός. Αυτοκριτική και μεταμέλεια, εάν ανταποκρίνομαι στην αποστολή μου σήμερα. Σιωπή και άσκηση, γιατί αυτή είναι η ζωή εντός του Θεανθρώπινου καθιδρύματος που λέγεται Εκκλησία.

Εδώ και τώρα, αλλά και στη μετά πανδημίας εποχή, καλούμαστε όλοι όσα πιστεύουμε, όσα ομολογούμε να τα εφαρμόσουμε κάτω από έκτακτες συνθήκες. Με τις ευλογίες του Αρχιεπισκόπου μας κ. Χρυσοστόμου, γίνονται επισκέψεις στα ευαγή ιδρύματα της Αρχιεπισκοπικής περιφέρειας (περίπου 40). Αυτές τις ημέρες τα επισκεφθήκαμε με την προσευχή μας ενώπιον της Αγίας Τραπέζης ενθυμούμενοι άλλοτε επωνύμως και άλλοτε ανωνύμως τους ανθρώπους. Είναι κι αυτό μεγάλη ευλογία. Το ίδιο προσευχόμαστε για τους λειτουργούς υγείας, καθώς και όλους όσοι συμβάλουν στην αυτοβελτίωση του συστήματος υγείας

Έχω επίγνωση ότι οι συνάνθρωποί μας, είτε έχουν μια τακτική εκκλησιαστική ζωή είτε όχι, περίμεναν πώς και πώς, με βαθιά κατάνυξη, για να ζήσουν τα Θεία Πάθη στους ναούς μας, τη Σταύρωση, την Αποκαθήλωση του Κυρίου μας, την περιφορά του Επιταφίου και τη λαμπρή Του Ανάσταση, έκαναν πράξη τη διδαχή του Χριστού, που δεν είναι άλλη από την αγάπη, τη θυσιαστική αγάπη προς το συνάνθρωπο. Γι’ αυτό κι εμείς να βοηθήσουμε όλοι να περιοριστεί η λοιμώδης νόσος και να αποτιμήσομε την αξία της συμμετοχής στις αγιαστικές πράξεις της Εκκλησίας (βλ. Παραβολή του Σπορέως).

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είπε ότι «δεν είναι η πίστη που κινδυνεύει, αλλά οι πιστοί». Συμφωνείτε με αυτή την προσέγγιση;

Από την πρώτη στιγμή που την άκουσα και διάβασα τη σκέψη αυτή μέσα στο πλαίσιο του μηνύματος του Παναγιωτάτου, την αξιοποίησα σε πολλές ευκαιρίες προς ενίσχυση και παρηγορία των αδελφών μας. Την επανέλαβε και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Διάγγελμά του. Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο Παναγιώτατος, όπως και ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπός μας κ. Χρυσόστομος μέσα από τη μακρόχρονη πορεία προσφοράς στην Εκκλησία, έχουν ζήσει ανθρωπίνως πολλές και ποικίλες καταστάσεις. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ως Πρώτος μεταξύ Ίσων στα Δίπτυχα της Ορθοδοξίας, προσεύχεται κι εκείνος πατρικά και μεριμνά με αγάπη υπέρ των πιστών τόσο της Πρωτόθρονης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως όσο και ολόκληρης της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Το παραινετικό πνεύμα του Παναγιωτάτου φανερώνεται και στη σημερινή εγκύκλιο εκ Φαναρίου.

«Ὁ Χριστός εἶναι “ὁ πᾶσαν νόσον ἰώμενος καί ἐκ τοῦ θανάτου λυτρούμενος”. Εἶναι ὁ παθών δι᾿ ἡμᾶς, ὁ ἀποκαλύψας τοῖς ἀνθρώποις ὅτι ὁ Θεός εἶναι ὁ “ἀεί ὑπέρ ἡμῶν”, ὅτι εἰς τήν Ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἀνήκει οὐσιωδῶς ἡ φιλανθρωπία Του. Αὐτή ἡ εὐκταία φωνή τῆς θείας ἀγάπης ἀντηχεῖ εἰς τό “θάρσει, τέκνον” τοῦ Χριστοῦ πρός τόν παραλυτικόν …».

«Ἡ πίστις εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ καί εἰς τήν ἰδικήν μας συνανάστασιν δέν ἀρνεῖται τήν ἐπώδυνον παρουσίαν τοῦ θανάτου, τοῦ πόνου καί τοῦ σταυροῦ εἰς τήν ζωήν τοῦ κόσμου. Δέν ἀπωθοῦμεν τήν σκληράν πραγματικότητα, οὔτε ἐξασφαλίζομεν εἰς τόν ἑαυτόν μας, διά τῆς πίστεως, ψυχολογικήν κάλυψιν ἀπέναντι εἰς τόν θάνατον».

Υπήρξαν ιερωμένοι που παραβίασαν τα απαγορευτικά μέτρα. Ποια είναι η δική σας θέση;

Υπακοή στις αποφάσεις της Εκκλησίας. Όπως ανέφερε πολλές φορές αυτές τις ημέρες ο Μακαριώτατος Προκαθήμενός μας, δεν υπάρχει άλλη επιλογή εκτός από τη συνεργασία και πειθαρχία στις οδηγίες της πολιτείας και των ειδικών επιστημόνων, για το καλό ολόκληρης της κοινότητας.

Ας δούμε το φαινόμενο ευρύτερα, έχοντας πάντα συνείδηση ότι ίσταμαι ως το έσχατο μέλος της καθ’ ημάς Ιεράς Συνόδου. Αν διατυπωθεί ένα δόγμα (πίστη) ή έστω άποψη που δεν συμβαδίζει με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, αυτό δεν γίνεται δεκτό από την Εκκλησία. Ταυτόχρονα, έχουμε και πολλά άλλα θέματα στην καθημερινή ρύθμιση των πραγμάτων εντός της Εκκλησίας και όλα αυτά πάντα με φιλανθρωπία για τη σωτηρία του ανθρώπου. Αυτά τα δεύτερα ζητήματα δεν είναι δύσκολο κάποιος να τα στηρίξει αγιογραφικά και πατερικά και ασφαλώς αποβαίνουν ορθά. Ακόμη, αυτή η διαδικασία μπορεί να εφαρμοστεί και διαβαθμισμένα σε τριτεύοντα θέματα. Το ερώτημα όμως παραμένει. Έχουμε μια έκτακτη ανάγκη και θα πρέπει να ληφθούν άμεσες και οδυνηρές αποφάσεις. Ενδεχομένως να υποβληθούμε σε θυσίες και στερήσεις για το όλο (δηλ. για όλη την κοινότητα). Τότε τι και πώς κινούμαστε; Τι και πώς καθοδηγούμε το ποίμνιο; Ιδιαίτερα στην εποχή των πολυμέσων και του διαδικτύου; («Και δεν υπάρχει κανένα κτίσμα αφανές και αόρατο ενώπιον του Θεού, αλλ’ όλα είναι γυμνά και ξέσκεπα εις τα μάτια αυτού»). Όμως, ζούμε μέσα στην κοινωνία και είναι όλα ανθρώπινα. Κατεξοχήν η Εκκλησία είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Ο ένας για όλους και όλοι για τον ένα. Η Εκκλησία είναι θεραπευτήριο για όλους μας, όλα τα μέλη της. Διότι «φιλότιμος γαρ ων ο Δεσπότης, δέχεται τον έσχατον καθάπερ και τον πρώτον», «και τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται· και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί». Όλα εξαρτώνται από το κίνητρο και τις προθέσεις μας.

Κατακλείδα: Χριστός Ανέστη! Η Ανάσταση του Χριστού να σημάνει και τη δική μας λύτρωση και ελευθερία από όλα δεσμά του κόσμου τούτου, με υγεία και απελευθέρωση του τουρκοκρατούμενου τμήματος της πατρίδας μας και ταυτόχρονα ειρήνη και ευημερία στο νησί μας και σε όλο τον κόσμο.

*********************************************

Bishop Gregorios at CT: There is no measure of faith

“There is no greater proof of love, humanity and solidarity than staying home, and thus not transmitting the disease to my fellow man and ending up in a hospital or even getting his whole family into a big undesirable adventure” declares for the Cyprus Times, His Grace Gregorios, Bishop of Mesaoria. In an interview given to us with the occasion of Easter, he emphasizes that it is time for more solidarity, mutual support and a lot of love, which is a gift of the resurrection. “Let’s put behind us our ego and approach the others. We are not asked to prove anything, there is no measure of faith when we must show our love for our fellow man”, he accentuates.

–

What is the message of the Resurrection especially this year, for the people that lives under the conditions of compulsory confinement?

Christ is Risen! Truly the Lord is Risen!

Thank you for your invitation to communicate with the readers of Cyprustimes through this interview.

“Your Resurrection, Christ Saviour, Angels sing in heaven; grant that we too, who are on earth, may with pure hearts give glory to you”

The Holy Lent, which ended on Friday of Lazarus, prepared us this year in an unprecedented way, for our generation after the tragic summer of 1974, due to the coronavirus, and led us to the Holy Week in which we experienced “His ineffable dispensation for our sakes”.

The culmination of this day is Easter! The Resurrection of the Godman. The bright Pascha. Our passage from darkness to light. From sorrow, for our trespasses, to the eternal divine joy, which is a gift from God.

The message of Christ’s Resurrection is a message of love, joy and hope and it applies yesterday, today and tomorrow through the ever-changing humanity. No distance or confinement can deprive man of his desire to unite himself with Christ. This is because the eternal God descends to Hades to save man, bringing him back to that pristine beauty in Christ the Savior.

Life dominates death, as our faith dictates. But death is also a part of life, isn’t it?

“Christ is risen from the dead, trampling down death by death, and on those in the tombs bestowing life!”

The Resurrection of the Godman Jesus Christ fills everything with light, the celestial, the terrestrial and the subterranean. All creation finds its harmony in the fact of the resurrection from the dead.

“No one should be afraid of death, because our Savior’s death has freed us from its bonds. … He plundered Hades, the One who descended into Hades. “

Man has an immortal soul, as confirmed by the victory of Christ over death. Even though he remains evanescent, perishable and mortal, he expects the eternal Kingdom of God, which of course begins from here, according to his own choice, vigilance or sluggishness, according to the theological messages of Holy Week. This is what we experience within our Holy Church and confess in the Symbol of Faith.

How much does religion, or rather the power of faith, help people in such difficult times?

Our Faith is the immovable compass. The cultivation of the gifts within us, which were given to us by the Holy Spirit, is our anchor. The Church that is in our houses and the prayer “in spirit and in truth” must be constant. For this to happen, we need an enlightened mind, a pure way of thinking, an unstained soul, with a “spirit of chastity, humility, patience, and love”. To be true, love is also necessary. The Apostle Paul says, “holding the truth in love.” In today’s tribulation, all the humanity together, wants our planet to get rid of the infectious disease as soon as possible.

But there is no greater proof of love, humanity and solidarity than staying home, and thus not transmitting the disease to my fellow man and ending up in a hospital or even getting his whole family into a big undesirable adventure. Let’s put behind us our ego and approach the others. We are not asked to prove anything, there is no measure of faith when we must show our love for our fellow man. And, of course, as the Archbishop said, I am not referring to the holy communion, but to the numerous gathering of people in the churches. I am referring to that risk.

“Come receive the light from the Light that is never overtaken by night and glorify Christ who is risen from the dead”.

Is the pandemic disease an opportunity for modern man to appreciate what he usually takes for granted?

Certainly. Of course, this is not the time to speak more broadly, but it has already been said that “every human tragedy brings fear, but when it comes to a global pandemic, upheavals are to be expected.”

Possibly, we will experience many changes in our established way of living that we are used to for the last decades.

It is time for more solidarity, mutual support and a lot of love, which is a gift of the resurrection. St. Paul presents clearly the true and genuine love between people, as he experiences it, although he is not an eyewitness to the Resurrection of Christ, “love never fails”. Apostle John, the main eyewitness of the miracle, assures us that “perfect love drives out fear”.

Let’s search for the deeper meaning again: “The day of Resurrection … Let us embrace one another”. Today is the day of the great changing within us: “Let us say, brethren, even to those that hate us, let us forgive all things on the Resurrection”.

How did you experience these holy days with the empty churches?

With joyful sorrow; joy for God’s blessings and sorrow for my missteps. Also, with circumspection because everything is turned upside down in this world. The only constant is the Wisdom of God, that is, the Risen Jesus Christ. With self-criticism and repentance, if I am true to my mission today. With silence and askesis, because this is the life within the human and divine institution called the Church.

We are all called, not only now but also in the post-pandemic era, to apply everything that we believe and confess under extraordinary circumstances. With the blessings of our Archbishop Chrysostomos, pastoral visits are made to the charitable institutions of the Archdiocese (approximately 40). These days we visited them with our prayer in front of the Holy Table, remembering people eponymously and anonymously. This is also a great blessing. We also pray for the health workers as well as all those who contribute to the self-improvement of the health system.

I am aware that our fellowmen, whether they have a regular church life or not, who waited eagerly, with deep devotion, to live the Holy Passions in our churches, the Crucifixion, the Descent of our Lord from the Cross, the procession of the Epitaphion and His glorious Resurrection, they put into practice the teaching of Christ, which is none other than love, the sacrificial love for every fellowmen. That is why we should all help to reduce the number of infectious diseases and to value even more our participation at the holy services of the Church (see Parable of the Sower).

The Ecumenical Patriarch Bartholomew said that “it is not the faith that is in danger, but the faithful.” Do you agree with this approach?

From the first moment that I heard and read his statement, in the context of His All-Holiness’ message, I used it in many opportunities to strengthen and comfort our brothers. The President of the Republic of Cyprus also reiterated it in his Address.

We must keep in mind that His All-Holiness, as well as His Beatitude Archbishop Chrysostomos, through their many years of offering to the Church, they have experienced many and varied situations. The Ecumenical Patriarch, as the first among equals in the Diptych of Orthodoxy, also prays fatherly and lovingly cares for the faithful of both the Church of Constantinople and the entire Orthodox Church.

The counseling spirit of His All-Holiness is also evident in today’s circular from Fanarion.

“He is the one who has suffered for us and has revealed to us that God is “always for us” and that God’s love for us belongs intrinsically to God’s truth. This hopeful voice of divine love is echoed in Christ’s words to the paralytic “take courage, my child…”.

“Faith in the Resurrection of Christ and in our own co-resurrection does not deny the painful presence of death, pain and the cross in the life of the world. We do not suppress the harsh reality or secure for ourselves, through faith, a psychological assurance before death”.

There were clergymen who disobeyed the prohibition orders. What is your position?

Obedience to the decisions of the Church. As our Archbishop has stated many times these days, there is no choice other than cooperation and discipline on our behalf towards the instructions of the state and the scientists, for the good of the whole community.

Let’s look at the phenomenon more broadly, always being aware that I am the last member of our Holy Synod. If a doctrine (faith) is formulated or even an opinion that does not go hand in hand with the teaching of the Church, then it is not accepted by the Church. At the same time, we have many other secondary issues in the daily regulation of things within the Church and all these are always tackled with charity for the salvation of man. These secondary issues are not difficult to support according to scriptures or the patristic tradition, and surely, they turned to be right. In addition, this process can be applied to tertially issues. But the question remains. We have an urgent need and immediate and painful decisions must be made. We may need to make sacrifices and face deprivations for the whole (i.e. for the whole community). So, what and how do we move? What and how do we guide our flock? Especially in the age of multimedia and the internet. (“Neither is there any creature that is not manifest in his sight: but all things are naked and opened unto the eyes of him”).

But we live in a society where everything is humanε. Most of all, the Church is a living organism. One for all and all for one. The Church is a healing place for all of us, all its members. “For the Lord, who is jealous of his honor, will accept the last even as the first”, “and He both accepts the deeds, and welcomes the intention, and honors the acts and praises the offering”. Everything depends on our motivation and our intentions.

Conclusion

Christ is Risen!

May the Resurrection of Christ mark our own redemption and freedom from all bonds of this world, with health and liberation of the Turkish-occupied part of our country and, at the same time, with peace and prosperity on our island and around the world.

Πηγή: cyprustimes.com

Πρώτη δημοσίευση στην ιστοσελίδα: 19 Απριλίου 2020