Λαμπρός εορτασμός στην Ι.Μ. Αγίου Νεοφύτου στην Πάφο

Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου

 

«Δοξάσατε τὸν Θεόν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ». Με ιδιαίτερη κατάνυξη, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος, εξήρε την οσιακή βιοτή τού αγίου Νεοφύτου τού Εγκλείστου, του αγίου τής Μονής τής μετανοίας του, κατά τη Θεία Λειτουργία τής Δευτέρας 28ης Σεπτεμβρίου, της οποίας μάλιστα προεξήρχε, συλλειτουργούντων τού Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Πάφου κ. Γεωργίου, τού Επισκόπου Χύτρων κ. Λεοντίου, Καθηγουμένου της Μονής και κληρικών της Μονής, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου και της Μητροπόλεως Πάφου.

Ο Μακαριώτατος τόνισε πως ο όσιος Νεόφυτος, με το πνευματικό σθένος του κατάφερε να αντιμετωπίσει τις συνεχείς κρούσεις τού πειρασμού στο μοναχικό του δόλιχο, τόσο ώστε να αξιωθεί να αγιάσει όχι μόνο το πνεύμα του, αλλά και το σώμα του.

«…Ο άγιος Νεόφυτος πίστευε ότι μόνο αν αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στόν Θεό και αφήσει τον Θεό να ενεργήσει μέσα του, τότε και μόνον θα μπορούσε να επιτύχει την πραγματική χαρά. Αυτό ποθούσε ο άγιός μας, την ψυχική εκείνη γαλήνη, που δυστυχώς απουσιάζει σήμερα από τον κόσμο.

…Γιορτάζει σήμερα η Εγκλείστρα! Η ορθόδοξη Εκκλησία μας δίνει μεγάλη σημασία στα ιερά σκηνώματα και λείψανα. Ο όλος άνθρωπος δοξολογεί και δοξολογείται· «δοξάσατε δὴ τὸν Θεόν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ».  Ο όλος άνθρωπος δοξολογεί τον Θεό, αφού ολόκληρος ανήκει στον Θεό. Όταν προσευχόμαστε δεν ενεργεί μόνο η ψυχή αλλά όλος ο άνθρωπος. Γι’ αυτό, όταν έγινε η εγκλείστρα, παρόλο που ο όσιος Νεόφυτος ποθούσε την ησυχία κι ήλθε σε έρημο τόπο για να συνομιλήσει μόνος με τον Θεό, γνώριζε ότι έπρεπε να αγωνιστεί και με το σώμα.

Ακριβώς, ο άνθρωπος πρέπει να βιώνει τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας, τις δωρεές τού Αγίου Πνεύματος, χαρά, μακροθυμία, πίστη, πραότητα κλπ. Ανεβαίνοντας στην εγκλείστρα, την ανωτέρα Σιών, όπως την ονόμαζε,  ήθελε «ἵνα μὴ ἐκπέσῃ κατὰ μικρὸν ἀπὸ τὴν ἀγαπητὴν ἀναχώρησιν καὶ τὴν θεόγνωστον ἡσυχίαν». Κι όταν έφθασε η ώρα της αναχώρησης από τον κόσμο, έφτιαξε ακόμη και τον τάφο και το φέρετρό του από τρία είδη ξύλου, πεύκο, κυπαρίσσι και κέδρο, με εντολή να τον βάλουν στον τάφο που έκτισε ο ίδιος,  οποίος μάλιστα ήθελε να αγιογραφηθεί. Ήθελε ο άγιός μας όταν θα έρχονταν οι νέοι μοναχοί να μην γνωρίζουν ότι βρίσκεται εκεί, ήθελε να μείνει αφανής κι άγνωστος και μετά θάνατον.

Οι σύχρονοί του μοναχοί, όμως,  άφησαν θυρίδα για να βλέπουν το φέρετρο. Λόγω όμως της επέλασης των  κατακτητών, έχτισαν στο κενό που υπήρχε για να προστατευθεί το λείψανο. Η περιέργεια ενός μεταγενέστερου μοναχού όμως (!) εντόπισε το κενό και υποψιάστηκε την ύπαρξη θησαυρού, μάλλον υλικού! Αφού λοιπόν άνοιξε την τρύπα, βρήκε μια πλάκα πάνω από το φέρετρο. Όταν την έβγαλε βρήκε όντως ένα μεγάλο θησαυρό, από τον οποίο ανέδυε μεγάλη ευωδία. Η Χάρις τού Θεού περιέλουσε ολόκληρο τον άγιο!

Γι’ αυτό εμείς οι ορθόδοξοι σεβόμαστε τα σώματα και δεν τα καίμε, διότι δοξολογούμε τον Θεό και πνευματικά και σωματικά. Και θα δοξολογήσουμε πραγματικά τον Θεό με την αγάπη προς όλους, ειδικά τους εχθρούς μας, τηρώντας τις εντολές τού Θεού και με τη μυστηριακή ζωή τής Εκκλησίας μας.

Ἐχοντας, λοιπόν, ζωή Χριστού και ζωή Αγίου Πνεύματος τότε η Χάρις πληροί κι όλο το σώμα μας, για αυτό τα λείψανα ευωδιάζουν. Ήμουν κι εγώ μάρτυρας πολλές φορές, που όταν ανοίγαμε την εκκλησία ευωδίαζε, όχι πάντα, κι όσο πλησιάζαμε στο φέρετρο τού Αγίου, η ευωδία αυξανόταν. Μια μέρα μάλιστα, που ήμουν άγρυπνος, μόλις άνοιξα την πόρτα τής εκκλησίας αισθάνθηκα μεγάλη ευωδία. Και κατάλαβα ότι η ευωδία ήταν θέμα του Αγίου κι όχι δικό μου. Συμβαίνει πολλές φορές ο διπλανός μας να μην την αισθάνεται.

Ο άγιος Νεόφυτος, αγαπητοί, πέτυχε τον αγιασμό και τής ψυχής και τού σώματός του. 60 ολόκληρα χρόνια αγωνιζόταν μέσα στην εγκλείστρα. Έτσι κι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να δίδει όλο τον εαυτό του, κι ο Θεός θα τον καταξιώνει, θα τον ανεβάζει ψηλά. Αυτός εξάλλου είναι ο στόχος τού κάθε ανθρώπου· η θέωση! Ο Θεός μάς θέλει κοντά Του, θέλει την σωτηρία μας. Ας την θελήσουμε κι εμείς. Σ’ αυτό τον αγώνα είναι βοηθός και συμπαραστάτης μας ο Εσταυρωμένος και Αναστάς Κύριος, όπως και σε όλους τους αγίους, φτάνει να το θελήσουμε. Η πορεία μας προς τον Θεό θα είναι εύθετη. Ας μην Τον εμποδίζουμε. Η πληρότητα που θα μας χαρίσει ο Θεός δεν θα βρεθεί πουθενά αλλού, ούτε στα πλούτη, ούτε στην επίγεια δόξα».

Πριν το τέλος τής Θείας Λειτουργίας έγινε περιφορά τής εικόνας τού αγίου περιμετρικά τού Καθολικού τής Μονής, αναπέμφθηκε δέηση και αναγνώσθηκε η ευχή τών κολλύβων. Τέλος, παρετέθη κέρασμα στο Συνοδικό της Μονής και ακολούθησε επίσημο γεύμα προς τιμή του Μακαριωτάτου.