Ετήσιο Μνημόσυνο του Αειμνήστου Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχου Μακαρίου Γ’ και των ηρώων της Τουρκικής εισβολής του 1974 Γιαννάκη Παππουλλή και Χριστάκη Πιερή Χρίστου (Κυριακή, 01 Αυγούστου 2021)
Την Κυριακή ΣΤ’ Ματθαίου, 1 Αυγούστου 2021, κατά την οποία η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την Πρόοδο του Τιμίου Σταυρού, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος λειτούργησε και κήρυξε στον Ιερό Ναό Παναγίας στην Αγία Νάπα, πλαισιούμενος από τους ιερείς της ενορίας Πρωτοπρεσβύτερο π. Βασίλειο Νικολάου, Πρεσβύτερο π. Ηλία Κουκουσιά και το Διάκονο π. Λάμπρο Βαρδάκη.
Στο κήρυγμα του θείου λόγου, ο Επίσκοπος Μεσαορίας αναφέρθηκε στην Πρόοδο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, δηλαδή την έξοδο του Ιερού Συμβόλου του Σταυρού από το Παλάτι και τη λιτάνευσή του στις συνοικίες της Κωνσταντινουπόλεως προς ευλογία και πνευματική ενίσχυση των πιστών, καθώς επίσης με τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού να απαλλαγούν οι χριστιανοί από κάθε πλάνη, ασθένεια και επιδημία.
Ο Θεοφιλέστατος ευχαρίστησε για την πρόσκληση τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειο, καθώς και τους κληρικούς του Ναού για τη φιλοξενία. Μετέφερε στο εκκλησίασμα τις πατρικές ευχές και την αγάπη του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, τελέστηκε το ετήσιο ιερό μνημόσυνο του Αειμνήστου Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχου Μακαρίου Γ’, καθώς και των ηρώων του Δήμου Αγίας Νάπας Γιαννάκη Παππουλλή και Χριστάκη Πιερή Χρίστου που έπεσαν μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος το μαύρο καλοκαίρι του 1974, θυσιάζοντας τη ζωή τους προς προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της νήσου μας απο τις ορδές του πάνοπλου τουρκικού στρατού.
Μετά το πέρας των μνημοσύνων, τον επιμνημόσυνο λόγο εκφώνησε ο Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Αγίας Νάπας κ. Γεώργιος Κωνσταντίνου.
Κατόπιν, τελέστηκε Τρισάγιο, προϊσταμένου του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου και έγινε κατάθεση στεφάνων. Ακολούθησε η τελετή αφής της φλόγας από τους αθλητές του Σωματείου Δρομέων Κύπρου “Περικλής Δημητρίου” και καλλιτεχνικό πρόγραμμα.
Από το Γραφείο Ενημερώσεως και Επικοινωνίας
Επιμνημόσυνος λόγος στο Εθνικό Μνημόσυνο των ηρώων ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ
Κυριακή 1 Αυγούστου 2021
Θεοφιλέστατε
Σεβαστό Ιερατείο,
Σεβαστές οικογένειες των ηρώων μας
Κύριε Δήμαρχε και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Αγίας Νάπας,
Κυρίες και Κύριοι
Ξυπνούν κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες, οι θύμησες αλλά και ο πόνος από τα τραγικά γεγονότα του μαύρου θέρους του 1974. Εκείνου του καλοκαιριού, που έμελλε από τότε να στιγματίσει τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων συμπατριωτών μας. Που για σαράντα επτά φέτος χρόνια, έχει εκτρέψει την ιστορική εξέλιξη του λαού μας και της κοινωνίας μας, σε κάθε της φάσμα.
Έτσι όπως αρμόζει στους ήρωες μας μαζευτήκαμε σήμερα στον Ιερό Ναό Παναγίας Αγίας Νάπας, για να τελέσουμε το ετήσιο μνημόσυνο των συγχωριανών μας Γιαννάκη Αντώνη Παπουλλή και Χριστάκη Πιερή Χρίστου που έχασαν τη ζωή τους κατά την τουρκική εισβολή του 1974. Να αποτίνουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στους αγωνιστές της ελευθερίας που προσέτρεξαν για να εκπληρώσουν το ιερό καθήκον προς την Πατρίδα, υπερασπιζόμενοι με σθένος τη γη, τους ανθρώπους και πιότερο την Εθνική μας Αξιοπρέπεια.
Ιδιαίτερη είναι η τιμή και με μεγάλη συγκίνηση αποδέχθηκα την πρόσκληση του Δημοτικού Συμβουλίου ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ και των οικογενειών των ηρώων μας, να απευθύνω τον Επιμνημόσυνο λόγο στο Εθνικό αυτό Μνημόσυνο.
Τους ήρωές μας, οφείλουμε να τους τιμούμε και να τους μνημονεύουμε όχι μόνο για την ανάπαυση της ψυχής τους, αλλά και για να μεταλαμπαδεύουμε στις νεότερες γενιές τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά για τα οποία θυσιάστηκαν, γράφοντας με ανεξίτηλα γράμματα τα ονόματά τους στο Πάνθεον των Αθανάτων της πατρίδας μας.
Μεγάλο το τίμημα που πλήρωσε ο Δήμος ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ σε όλους τους αγώνες του λαού μας για την ελευθερία και την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας, αλλά και πολύ μεγάλη η αξία και το μέγεθος της προσφοράς του.
Εμείς, ευλαβικοί προσκυνητές μαζευτήκαμε εδώ για να ανάψουμε το κερί της ψυχής μας από τη φλόγα της θυσίας τους. Να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της οφειλής μας και την έκταση και το βάθος της ευθύνης μας. Καταθέτοντας τον απεριόριστο σεβασμό και θαυμασμό μας για την προσφορά των ηρώων του Δήμου ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ, υπογραμμίζω πως στους χαλεπούς καιρούς που διερχόμαστε, η πατρίδα μας έχει πάντα ανάγκη από ξεχωριστά πρότυπα χρέους και ευθύνης, ώστε να υπερβούμε τις δυσκολίες για να πετύχουμε και να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια πατρίδα δικαιωμένη από τις θυσίες των παιδιών της. Με παρακαταθήκη τη θυσία των ηρώων μας Γιαννάκη Παππουλή και Χρηστάκη Πιερή Χρήστου καλούμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα για επανένωση της Κύπρου και απαλλαγή από τα τετελεσμένα της τούρκικης εισβολής. Χρέος όλων μας σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους, είναι ο αγώνας για απελευθέρωση και επανένωση της Κύπρου μας
Γιαννάκης Παππουλλής του Αντώνη και της Χαραλαμπίας
Ο Γιαννάκης γεννήθηκε στην Αγία Νάπα στις 14 Σεπτεμβρίου 1954. Είναι ο πρωτότοκος γιος του Αντώνη και της Χαραλαμπίας και έχει ακόμη μία αδελφή τη Μαρία.Μετά το Δημοτικό Σχολείο φοίτησε στην Τεχνική Σχολή Αμμοχώστου όπου τελείωσε τον κλάδο Μηχανολογίας με άριστα. Όνειρο του ήταν μετά την αποπεράτωση της στρατιωτικής του θητείας να σπουδάσει Μηχανολόγος. Αμέσως μετά από την αποφοίτηση του από την Τεχνική Σχολή Αμμοχώστου, κατετάγη στην εθνική φουρά και κατά την διάρκεια της Τούρκικης εισβολής πολέμησε στην πρώτη γραμμή στην περιοχή του Αγίου Παύλου Λευκωσίας όπου και έπεσε μαχόμενος στις 16/08/1974. Στις 19/11/1999 έγινε ταυτοποίηση των οστών του με την μέθοδο του DNA μετά από την ανεύρεση αυτών σε ομαδικό τάφο. Στις 11/12/1999 παραδόθηκαν στην οικογένεια του και με τις πρέπουσες τιμές έγινε η κηδεία και τάφηκαν στο κοιμητήριο Αγίας Νάπας.
Ο Γιαννάκης υπηρετούσε στο 211 Τ.Π. στον 1ον Λόχο επανδρώνοντας φυλάκια στα βόρεια προάστια της Λευκωσίας, στην περιοχή του Ιππόδρομου έξω από την κατοικημένη περιοχή του Αγίου Παύλου. Υπηρετούσε στο φυλάκιο γνωστό ως ΠΑΙ-ΠΑΣΣ εκεί που σήμερα γίνεται η διέλευση στα κατεχόμενα εδάφη μας. Ο Γιαννάκης υπηρέτησε με συνέπεια στρατιώτη, μεγαλόψυχος και συνεργάσιμος με όλους του συμπολεμιστές του.
Μαζί με τους συντρόφους του αγωνίστηκε θαρραλέα και με πείσμα ενάντια στις ορδές του Αττίλα, κάτω από τον συνεχή βομβαρδισμό βαρέων όπλων και της αεροπορίας. Το βράδυ της 22ας Ιουλίου 1974 οι Τούρκοι προσπάθησαν να υπερφαλαγγίσουν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ με σκοπό τη κατάληψη του αεροδρομίου Λευκωσίας. Ο Γιαννάκης μαζί με τους άλλους στρατιώτες αν και για τρεις συνεχόμενες ημέρες παρέμειναν άγρυπνοι και εξουθενωμένοι από την λαίλαπα της μάχης και την αφόρητη ζέστη του Ιούλη, αντιστάθηκαν στους Τούρκους Εισβολείς.
Στο μεσοδιάστημα μεταξύ πρώτης και δεύτερης εισβολής ο ήρωας έδειξε το χαρακτήρα και την αυταπάρνηση του. Ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμα του Διοικητή του, ο οποίος ζητούσε εθελοντές που θα αναλάμβαναν το άκρως επικίνδυνο έργο της ανόρυξης χαρακωμάτων και ορυγμάτων σε μια περιοχή με την μορφολογία ενός ακάλυπτου κάμπου που έπρεπε να οχυρωθεί με τις ενισχύσεις που είχαν φθάσει γιατί οι Τούρκοι καραδοκούσαν στα 500μ.
Ο Γιαννάκης ζήτησε άδεια από τον λοχαγό του για αναζήτηση εκσκαφέα για την δημιουργία ορυγμάτων και πολυβολείων. Το θάρρος και η επιμονή του, τον βρήκε να οδηγεί τον εκσκαφέα και μαζί με μερικούς άλλους εθελοντές, για μια ολόκληρη εβδομάδα μέσα στο λιοπύρι του Ιούλη και του Αυγούστου, με μόνη κάλυψη την προστασία από μερικούς ελεύθερους σκοπευτές, κατασκεύαζαν συνεχώς ορύγματα και χαρακώματα για να καλυφθούν οι 100 περίπου στρατιώτες της περιοχής, σε μια απόσταση μήκους πέραν του ενός χιλιομέτρου.
Όλοι όσοι βρέθηκαν μέσα στα χαρακώματα και τα φυλάκια με τα σκέπαστρα στην περιοχή του Ιππόδρομου – Αγίου Παύλου, σίγουρα αισθάνονται ευγνωμοσύνη απέναντι στον ήρωα και στα άλλα παιδιά που με κίνδυνο της ζωής τους δημιούργησαν μέσα σε μια εβδομάδα εκείνα τα οχυρωματικά έργα και είναι αυτονόητο ότι χωρίς αυτά οι απώλειες ζωών στην περιοχή θα ήταν πολύ περισσότερες.
Την Παρασκευή 16 Αυγούστου 1974, τρίτη ημέρα της Β΄ Φάσης της Εισβολής τα χαράματα άρχισε η μεγάλη επίθεση του Αττίλα με σφοδρούς βομβαρδισμούς της αεροπορίας, καθώς και βλήματα πυροβόλων και όλμων, τα οποία έπεφταν ασταμάτητα. Ένα από αυτά κτύπησε μεταξύ των ωρών 9.30-10.00 το πρωί το χαράκωμα του Γιαννάκη Παππουλλή και τον τραυμάτισε θανάσιμα.
Ο νέος με το φωτεινό πρόσωπο, τα λαμπερά μάτια, το καθαρό βλέμμα, τη χρυσή καρδιά και τη λεβέντικη ψυχή άφησε την τελευταία του πνοή στο πεδίο της μάχης και πότισε όπως χιλιάδες άλλοι με το νεανικό του αίμα τη μαρτυρική γη μας.
Χριστάκης Χρίστου του Πιερή και της Φωστήρας
Ο Χριστάκης γεννήθηκε στην Αγία Νάπα στις 16 Οκτωβρίου 1956 από φτωχή αγροτική οικογένεια. Είναι ο μοναδικός γιος του Πιερή και της Φωστήρας και έχει ακόμη δύο αδελφές (η Σκευούλα και η Αντρούλα). Ήταν παιδί ήρεμο, πάντα χαμογελαστό, εργατικό, έτοιμο να προσφέρει βοήθεια σ΄ όλους.
O Χρηστάκης ήταν ένας δραστήριος νέος με ενδιαφέρον για τα κοινά όπως επίσης και για τις διάφορες αθλητικές δραστηριότητες. Αγαπούσε πολύ το ποδόσφαιρο και υπήρξε ποδοσφαιριστής της ομάδας των Λαϊκών Οργανώσεων της Αγίας Νάπας και μέλος της ΕΔΟΝ. Τον χαρακτήριζε η τιμιότητα και η καλοσύνη γι’ αυτό και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τους συγχωριανούς του.
Ο Χρηστάκης όπως και χιλιάδες άλλοι νέοι της ηλικίας του, ξεκίνησε το δρόμο της ζωής με όνειρα και προσδοκίες, που η κατάρα της προδοσίας και του πολέμου δεν άφησαν να πραγματοποιηθούν.
Μετά την αποφοίτησή του από το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του, φοίτησε για ένα χρόνο στο Γυμνάσιο Παραλιμνίου και στη συνέχεια ρίχτηκε από νεαρή ηλικία στη βιοπάλη, ασκώντας το επάγγελμα του επιπλοποιού. Τον Γενάρη του 1974 κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά και το πραξικόπημα και η εισβολή τον βρήκαν να υπηρετεί τη θητεία του στο Μπογάζι στο 399Τ.Π.
Κατά την εκεχειρία το Τάγμα του διατάχθηκε να μετακινηθεί στην περιοχή Λευκωσίας Καιμακλίου και του χωριού Μια Μηλιά. Το 399 Τ.Π. ήταν πλέον στην πρώτη γραμμή για αντιμετώπιση της οποιασδήποτε Τούρκικης επίθεσης για κατάληψη της Μεσαορίας.
Η δεύτερη φάση της τούρκικης εισβολής τον βρίσκει στην πρώτη γραμμή της μάχης στην περιοχή Μιας Μηλιάς. Το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974 η Τούρκικη επίθεση ξεκίνησε. Οι τουρκικές δυνάμεις εξόρμησαν από το Τουρκοκυπριακό χωριό Χαμίτ Μάντρες, όπου προπορεύονταν με άρματα μάχης Μ47 και ακολουθούσαν πεζοπόρα τάγματα. Οι μαχητές του 399 Τ.Π. απέκρουσαν την επίθεση αυτή με γενναιότητα και έγγραφαν σελίδες δόξας και ηρωισμού. Ο Χρηστάκης και αριθμός άλλων στρατιωτών κινήθηκαν προς τη περιοχή Τραχωνίου Κυθρέας για να καταλήξουν τελικά στο χωριό Βόννη οπού το πρωί της 15ης Αυγούστου 1974 συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι και οδηγήθηκαν όλοι στο χωριό Επιχώ μαζί με δέκα άντρες του χωριού. Εκεί άνανδροι τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ, και τους έθαψαν σε ομαδικό τάφο στο χωριό Μπέκογιου, όπως μάθαμε αργότερα. Για 37 χρόνια αγνοείτο η τύχη του μέχρι που ανευρέθηκαν τα οστά του. Τον Απρίλιο του 2005 έγινε η εκταφή των λειψάνων του πεσόντα από Τουρκοκύπριους αρχαιολόγους και ταυτοποιήθηκαν το 2011 με τη μέθοδο του DNA. Τον Ιούλιο του 2011 παραδόθηκαν τα λείψανα του ήρωα στη οικογένεια του και με τις πρέπουσες τιμές έγινε η κηδεία και τάφηκαν στο κοιμητήριο Αγίας Νάπας.
Συμπατριώτες, Συμπατριώτισσες
Τα ιστορικά διδάγματα που αντλούμε από το χθες, ενισχύουν την ψυχική μας δύναμη και τονώνουν την εθνική μας συνείδηση που είναι η πυξίδα για την πορεία μας στο αύριο. Δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχάσουμε τις θυσίες των ηρώων μας, ούτε και να παραγράψουμε τις αρχές, τις αξίες και τα ιδεώδη για τα οποία αγωνίστηκαν. Μνημονεύουμε ξανά τους γενναίους υπερασπιστές της κυπριακής ελευθερίας και τα τραγικά θύματα συνέπεια του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Όμως, η μνήμη τους, δεν τελειώνει μετά από κάθε μνημόσυνο. Η μνήμη τους διαρκεί ως ασίγαστη φωνή της συλλογικής μας συνείδησης, για να μείνουμε άγρυπνοι στις επάλξεις του αγώνα για τη σωτηρία της μικρής μας πατρίδας και για τη λύτρωση του προδομένου και αδικημένου λαού μας. Στη δικαίωση αυτού του αγώνα βρίσκεται και η δικαίωση της δικής τους θυσίας.
Γιαννάκη Αντώνη Παππουλή και Χρηστάκη Πιερή Χρήστου υποκλινόμαστε ευλαβικά μπροστά στη θυσία σας. Εσείς οι Ηρωικοί Πεσόντες, υπέρ Πίστεως και Πατρίδος θα μείνετέ για πάντα χαραγμένοι στις χρυσές αλλά και οδυνηρές σελίδες της μακραίωνης Κυπριακής Ιστορίας και θα αποτελείτε Φάρο Φωτεινό για να φωτίζεται τον δρόμο μας προς τα αγνά και τίμια Ιδεώδη.
Ποτίσατε με το άλικο αίμα σας την διψασμένη για ελευθερία πατρώα γη.
Θα μείνετέ αθάνατοι, αξέχαστοι στις καρδιές μας, μαζί με άλλους αφανείς ήρωες που μας κοιτάζουν από εκεί ψηλά.
Ο δήμος μας, η αγαπημένη σας Αγία Νάπα σας ευγνωμονεί και αισθάνεται περήφανη για την θυσίας σας.
Δόξα και τιμή σε όλους όσους πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Κυπριακής ελευθερίας.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σας.
Αιωνία και τιμημένη.
Γεώργιος Κωνσταντίνου
Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου Αγίας Νάπας
