Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Πρεσβύτερος π. Γεώργιος Ἰωάννου, ἐφησυχάζων ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ Κατυδάτων
Φέρεται σὲ γνώση τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου ὅτι χθές, 10.08.2021, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ πλήρης ἡμερῶν ὁ ἐφησυχάζων πρεσβύτερος τοῦ χωριοῦ Κατυδάτων π. Γεώργιος Ἰωάννου, σὲ ἡλικία 100 ἐτῶν. Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία τοῦ μεταστάντος θὰ τελεσθεῖ σήμερα, 11.08.2021, στὶς 5 μ.μ. στὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου Κατυδάτων, προεξάρχοντος τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.
Νεκρολογία
Ὁ μακαριστὸς π. Γεώργιος γεννήθηκε στὶς 30 Ἰανουαρίου τοῦ 1922 στὸ εὐλογημένο ἀρχαῖο χωριὸ τῶν Κατυδάτων σὲ παραδοσιακὴ οἰκογένεια, ὅπου ἔζησε τὰ παιδικὰ καὶ νεανικά του χρόνια καὶ ἔλαβε τὴ στοιχειώδη μόρφωση. Μικρὸς ἀκόμη ἐργαζόταν στὰ χωράφια μὲ τοὺς γονεῖς του. Στὴν πτωχή του οἰκογένεια εἶχε ἀκόμη 6 ἀδέλφια. Ὁ πατέρας του ἐκοιμήθη τὸ 1930, καὶ τὴν ἀνατροφὴ τῶν 7 ὀρφανῶν ἀνέλαβε ὁ εὐλαβὴς παππούς τους παπᾶ Ἀναστάσης. Στὰ ἐφηβικά του χρόνια μαθήτευσε γιὰ 16 μῆνες στὴν Εὐρύχου, μαθαίνοντας τὴ ραπτική τέχνη. Ἐργάστηκε ἀκόμη γιὰ ἕνα διάστημα στὸ μεταλλεῖο τῆς ἑταιρείας CMC στὴ Φουκάσα καὶ στὸ Ξερό.
Τὸ 1940, ὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι Κύπριοι, κατατάγηκε στὸν ἀγγλικὸ στρατό, ὅπου ὑπηρέτησε γιὰ 5 χρόνια σὲ δύσκολες ἀποστολὲς καὶ μέτωπα στὸν πόλεμο τῶν συμμάχων κατὰ τῆς Γερμανίας στὴν Κρήτη, Ἑλλάδα, Αἴγυπτο, Λιβύη καὶ Παλαιστίνη. Σὲ μιὰ περίπτωση, ὅπως μᾶς ἐδιηγεῖτο, γλύτωσε τὸν θάνατο μὲ θαυμαστὸ τρόπο, ὅταν οἱ Γερμανοὶ βομβάρδισαν τὸ τραῖνο ποὺ τὸν μετέφερε μὲ ἄλλους στρατιῶτες, ὁπόταν καὶ σκοτώθηκαν περὶ τοὺς 120 συστρατιῶτες του.
Μετὰ τὴν ἀποστράτευσή του (15.04.1945), ἐπέστρεψε στὴν Κύπρο καὶ συνέχισε τὰ μαθήματα ραπτικῆς στὴ Λευκωσία (στὸν ἀρχιράπτη Σεβαστίδη), καὶ κατόπιν ἀσχολήθηκε μὲ τὸ ἐπάγγελμα τῆς ραπτικῆς ἀνοίγοντας δικό του ραφεῖο. Στὶς 2 Νοεμβρίου 1947 νυμφεύθηκε στὸ χωριὸ Πέτρα μὲ τὴν ἐκ Πέτρας Μαρίτσα, μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησαν πέντε παιδιά, δύο ἀγόρια καὶ τρία κορίτσια.
Ποθώντας νὰ ἀφιερωθεῖ στὴν ὑπηρεσία τοῦ Ὑψίστου, φοίτησε στὴν Ἱερατικὴ Σχολὴ «Ἀπόστολος Βαρνάβας» κατὰ τὰ ἔτη 1953-1955. Στὶς 17.10.1954 χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν Κυρηνείας Κυπριανὸ διάκονος καὶ στὶς 20.03.1955 πρεσβύτερος, καὶ διορίσθηκε ἐφημέριος τῶν χωριῶν Καλοῦ Χωριοῦ Λεύκας καὶ Ἀμπελικοῦ, ὅπου λειτουργοῦσε ἐκ περιτροπῆς γιὰ τρία χρόνια. Ἕνεκα ἐσωτερικῶν ἀναταραχῶν ἀπὸ τοὺς Τουρκοκυπρίους στὸ Ἀμπελικοῦ, ὁ π. Γεώργιος ἀποδεσμεύτηκε ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Κυπριανὸ τῆς ὑπηρεσίας του στὸ ἐν λόγῳ χωριὸ —ποὺ σταδιακὰ ἐγκαταλείφθηκε ἀπὸ τοὺς Ἑλληνοκυπρίους κατοίκους του— καὶ παρέμεινε ἐφημέριος στὸ Καλὸ Χωριὸ Λεύκας μέχρι τὴν τουρκικὴ εἰσβολὴ τοῦ 1974. Κατὰ τὸν ἀγώνα ἐναντίον τῆς Ἀγγλοκρατίας τῶν ἐτῶν 1955-1959 εἶχε ἐνεργὸ ρόλο, γι᾽ αὐτὸ καὶ συλλήφθηκε καὶ βασανίσθηκε ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους.
Μὲ τὴν κατάληψη τῆς Πέτρας καὶ τοῦ χωριοῦ ποὺ ἐφημέρευε ἀπὸ τοὺς Τούρκους εἰσβολεῖς, ὁ π. Γεώργιος τὸν Αὔγουστο τοῦ 1974 ἔρχεται μὲ τὴν οἰκογένειά του πρόσφυγας στὴ γενέτειρά του Κατύδατα, ὅπου καὶ ἐγκαθίστανται. Κατὰ τὸ προηγούμενο ἔτος (1973) εἶχε κοιμηθεῖ ὁ ἱερέας τῶν Κατυδάτων, καὶ ἔτσι ὁ μεταστὰς διορίσθηκε ἐφημέριος ἐκεῖ ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Μόρφου κυρὸ Χρύσανθο, ἀφοῦ κατὰ τὸ 1973 εἶχε ἤδη συσταθεῖ ἡ Μητρόπολη Μόρφου μὲ χωριὰ ποὺ ἀποσπάσθηκαν ἀπὸ τὴ Μητρόπολη Κυρηνείας. Στὰ Κατύδατα ὁ μακαριστὸς πρεσβύτερος ἱερουργεῖ μέχρι τὸ ἔτος 2013, ὁπόταν ἐντάσσεται ἕνεκα ἡλικίας στὴν εὐλογημένη τάξη τῶν ἐφησυχαζόντων ἱερέων.
Ὁ π. Γεώργιος ὑπῆρξε καλὸς οἰκογενειάρχης, φιλόξενος, πρόσχαρος, εἰλικρινὴς, δίκαιος καὶ κοινωνικὸς ἄνθρωπος. Ὅσο ἦταν ἐφημέριος, ἀλλὰ καὶ κατόπιν ὅσο εἶχε τὶς δυνάμεις του, ὑπῆρξε μέχρι πολὺ φιλακόλουθος καὶ τυπικὸς στὶς ἱερατικές του ὑποχρεώσεις. Εἶχε ἀκόμη ἔντονη ἱεραποστολικὴ δραστηριότητα στὴν κατηχητικὴ κίνηση τῶν παιδιῶν τοῦ χωριοῦ, καθὼς καὶ τῆς Χριστιανικῆς Ἕνωσης Γυναικῶν, ποὺ εἶχε φιλανθρωπικὴ καὶ κοινωνικὴ δράση. Ἐξάλλου, πρωτοστάτησε στὴν ἀνέγερση τῆς αἴθουσας κατηχητικῶν στὰ Κατύδατα καὶ περνοῦσε τὰ καλοκαίρια του ἀπασχολώντας τὰ κατηχητόπουλα μὲ ἐπωφελεῖς δραστηριότητες. Στὶς 02.02.1977 χειροθετήθηκε ἀπὸ τὸν Μόρφου Χρύσανθο Πνευματικὸς γιὰ τὶς κοινότητες Κατυδάτων, Λινοῦ καὶ Φλάσου. Στὶς 18.11.2016 ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ἡ εὐλαβὴς πρεσβυτέρα του Μαρίτσα.
Ἕνεκα τῆς εὐλάβειας καὶ ἀπλότητάς του, ἀξιώθηκε πρὶν χρόνια νὰ ἰδεῖ ὀφθαλμοφανῶς τὴν Παναγία στὸν ναό της στὴν πλησίον τῶν Κατυδάτων ἀρχαία Μονὴ Παναγίας τῆς Σκουριώτισσας. Εἰσερχόμενος στὸν ναό, πρόσεξε ὅτι ἀπουσίαζε ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας ἀπὸ τὸ εἰκονοστάσιο καί, ἀμέσως, ἡ Παναγία πέρασε ὁλοζώντανη ἀπὸ μπροστά του καὶ πῆγε καὶ μπῆκε στὴ θέση τῆς εἰκόνας της.
Τὰ τελευταῖα δύο χρόνια ὁ μεταστὰς ὑπέφερε κλινήρης στὸ σπίτι του. Ὅπως μᾶς διηγήθηκε ὁ υἱός του Χαράλαμπος, ἱεροψάλτης καὶ ἐπίτροπος στὸν ναὸ Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου Κατυδάτων, ὁ πατέρας του εἶχε σοβαρὴ ὑποτροπὴ τῆς ὑγείας του πέρυσι καὶ οἱ γιατροὶ τοῦ ἔλεγαν ὅτι ἐπίκειτο τὸ τέλος του. Καὶ ἐκεῖ ποὺ τὸν περίμεναν νὰ φύγει, ἕνα πρωὶ εἶπε στὸν Χαράλαμπο: «Γυιέ μου, ἦλθε ἄγγελος Κυρίου καὶ μὲ ἔκανε καλά»! Καί, πράγματι, ὁ εὐλογημένος γέροντας ἐπέζησε γιὰ ἕνα ἀκόμη χρόνο.
Τοῦ μακαριστοῦ πρεσβυτέρου Γεωργίου εἴη ἡ μνήμη αἰωνία. Ἀμήν!
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου
