Η΄ Σύναξη των Εκκλησιαστικών Επιτροπών της κατεχόμενης Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας (Κυριακή, 23 Ιανουαρίου 2022)
Με τις ευλογίες της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 23 Ιανουαρίου 2022, η Η΄ Σύναξη των Εκκλησιαστικών Επιτρόπων, των Δημάρχων και Κοινοταρχών των κατεχομένων ενοριών και κοινοτήτων της Αρχιεπισκοπικής περιφερείας (Διαμερίσματος Μεσαορίας), στον Καθεδρικό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία, τηρουμένων των πρωτοκόλλων του Υπουργείου Υγείας λόγω της παρατεταμένης πανδημίας Covid-19.
Του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας προέστη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος, Πρόεδρος των Εκκλησιαστικών Επιτροπών των κατεχόμενων Ενοριών και Κοινοτήτων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής (Διαμερίσματος Μεσαορίας), πλαισιωμένος από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη Τριφύλλιο Ονησιφόρου, ο οποίος κήρυξε το θείο λόγο, τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Δημήτριο Δημοσθένους και τους Διακόνους π. Μιχάλη Νικολάου και π. Ανδρέα Ματέι.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε Δέηση υπέρ υγείας πάντων των εκτοπισμένων και προσφύγων αδελφών ημών και ακολούθως τελέστηκαν Μνημόσυνα πάντων των κληρικών και λαϊκών που διακόνησαν με οποιονδήποτε τρόπο στις Μονές και Ενορίες της κατεχόμενης Αρχιεπισκοπικής Περιφερείας (Διαμερίσματος Μεσαορίας).
Ακολούθως, τελέστηκε στο Μέγα Συνοδικό η τελετή της κοπής της Βασιλόπιτας. Έπειτα, ο Θεοφιλέστατος απηύθυνε το λόγο του προς τους παρόντες, τον οποίο διαδέχθηκε με την ομιλία του ο Κοινοτάρχης της Μιας Μηλιάς, κ. Ανδρέας Δημοσθένους.
Το φλουρί της Βασιλόπιττας το βρήκε η κα. Παπαδοπούλου, σύζυγος του Εκκλησιαστικού Επιτρόπου Παναγίας των Γενάγρων, δασκάλου κ. Παύλου Παπαδόπουλου, η οποία έλαβε εκ μέρους του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου ένα ασημένιο εικόνισμα το οποίο ιστορικό το γεγονός του εκχριστιανισμού του πρώτου Ρωμαίου Αξιωματούχου, του Ανθύπατου Σέργιου από τους Αποστόλους Βαρνάβα και Παύλου, το 45-46 μ.Χ. στην Πάφο.
Ακολούθησε αναμνηστική φωτογράφηση με όλα τα στελέχη, κληρικοί και λαϊκοί, των κατεχόμενων ενοριών και κοινοτήτων και τέλος κέρασμα.
Γραφείο Ενημερώσεως και Επικοινωνίας
**********************************************
Ακολουθεί η προσφώνηση του Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου στην τελετή κοπής της Βασιλόπιττας…
Η΄ Σύναξη Εκκλησιαστικών Επιτρόπων κατεχόμενης Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας (Διαμερίσματος Μεσαορίας)
Προσφώνηση στην Τελετή κοπής Βασιλόπιττας
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, Κυριακή, 23/01/2022
Με ιδιαίτερη συγκίνηση, μέσα σε ιδιάζουσες συνθήκες λόγω της συνεχιζόμενης κατοχής της πατρώας γης μας και της παρατεταμένης πανδημίας covid-19, σας καλωσορίζω στην Ιερά Αρχιεπισκοπή.
Αφού τελέσαμε τη Θεία Λειτουργία και συμμετείχαμε στο αναστάσιμο ευχαριστιακό δείπνο, ολοκληρώνουμε την Η΄ Σύναξή μας με την κοπή της Βασιλόπιττας.
Εκφράζουμε εγκάρδιες ευχές προς όλους σας, για προσωπική και οικογενειακή ευημερία με υγεία και αισιοδοξία στη ζωή και τα έργα σας.
Η ελεύθερη επιλογή σας να συνεργάζεστε με την Εκκλησία από αγάπη, είτε ως επικεφαλής της εμπερίστατης Τοπικής Αυτοδιοίκησης των κατεχομένων κοινοτήτων και ενοριών μας, Δήμαρχοι και Κοινοτάρχες, είτε ως Εκκλησιαστικοί Επίτροποι της κατεχόμενης Αρχιεπισκοπικής περιφέρειας (Διαμερίσματος Μεσαορίας), σας έφερε πιο κοντά μας ως πλήρωμα της Αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς.
Μέσα στο ίδιο πνεύμα που ξεκινήσαμε το 2008 – 2009, θα συνεχίσουμε με τις πατρικές ευλογίες και την εμπιστοσύνη του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου μας, Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου Β΄, του οποίου έχουμε όλοι την πατρική αγάπη και τις εγκάρδιες ευχές!
Προσευχόμαστε όλοι, ως πνευματικά του παιδιά, ο Εν Τριάδι Θεός να του δίνει δύναμη και θάρρος να διαποιμαίνει επί έτη πολλά την Αποστολική Εκκλησία της Κύπρου με τον ίδιο ζήλο και την ίδια αγάπη, παρά τους έσωθεν και έξωθεν κινδύνους και δοκιμασίες.
Συνεχίζουμε, λοιπόν, με τη βοήθεια του Θεού, τη σκέπη της Παναγίας μας και τις πρεσβείες όλων των Αγίων των Εκκλησιών της πατρώας γης μας, είτε εκείνων που αποκαταστήσαμε και τις λειτουργούμε και ανάβουμε ένα κερί και ένα κανδήλι υπέρ υγείας πάντων ημών και υπέρ αναπαύσεως των προαπελθόντων, είτε παραμένουν βουβές λόγω του ότι διατηρούνται ως τζαμιά ή ευρίσκονται μέσα σε στρατιωτικές ζώνες.
Συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε, σύμφωνα με τις διατάξεις του καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας Κύπρου και τις οδηγίες του Μακαριωτάτου Ποιμενάρχη μας, τόσο για να πραγματοποιούμε στην ελεύθερη περιοχή τις εορτές μας όσο και να μεταβαίνουμε ως προσκυνητές των Ιερών και των Οσίων μας στην κατεχόμενη πατρώα γη, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, με προοπτική την αποκατάσταση των Ναών μας σε Ιερούς λειτουργικούς χώρους.
Οι συνθήκες δεν είναι εύκολες, ούτε πάντοτε έχουμε συνεργάτες. Όμως, ο Θεός πολλές φορές μας επιφύλαξε να ζούμε μικρά και μεγάλα θαύματα αποκατάστασης και συντήρησης των Ιερών μας χώρων.
Θα συνεχίσουμε, με τη φώτιση του Παναγίου Πνεύματος και τη δική σας συνεργασία, καθώς και των εκτοπισμένων αδελφών μας που εκπροσωπείτε, με πίστη, προσευχή, σιωπή, υπομονή και επιμονή.
Μας παρηγορεί η ελπίδα ότι, διατηρώντας μέσα μας τη φλόγα του πόθου της επιστροφής σε συνθήκες ελευθερίας και εφαρμογής των ανθρώπινων δικαιωμάτων, εμπλουτίζουμε με ωριμότητα και σύνεση τον υπόλοιπό μας βίο, προσδοκώντας καλύτερες ειρηνικές και ελεύθερες μέρες και στην πατρίδα μας και παγκοσμίως από πανδημίες και ασθένειες.
Ευχή αυτό να το ζήσουμε στο χρόνο που ήδη άνοιξε τις πύλες του, το 2022. Είθε!
Θέλω ακόμη μια φορά να σας ευχαριστήσω όλους όσοι παρευρεθήκατε σήμερα, καθώς και όλους τους συνεργάτες μας, Δημάρχους, Κοινοτάρχες, Εκκλησιαστικούς Επιτρόπους, Οργανωμένα Σύνολα και βεβαίως όλους τους εκτοπισμένους μας. Είθε ο Θεός να μας δίνει υπομονή και κουράγιο.
Ιδιαίτερα όμως θέλω να ευχαριστήσω και όσους, ενώ δεν είναι από τα κατεχόμενα μέρη μας, συμπορεύονται μαζί μας και αθόρυβα μας βοηθούν σε αυτό το δύσκολο ανθρωπίνως, αλλά παρήγορο, πνευματικό έργο της αποκατάστασης, συντήρησης και διάσωσης των Εκκλησιών μας.
Χρόνια Πολλά και ελευθερία στην Πατρίδα μας.
**********************************
Ακολουθεί η ομιλία του κ. Ανδρέα Δημοσθένους, Κοινοτάρχη της Μιας Μηλιάς…
Θεοφιλέστατε,
σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση να συμμετάσχουμε στη σημερινή συγκέντρωση των Δημάρχων, Κοινοταρχών και Εκκλησιαστικών Επιτρόπων των κατεχόμενων ενοριών και κοινοτήτων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής (Διαμερίσματος Μεσαορίας). Ιδιαίτερα σας ευχαριστούμε, τόσο οι Εκκλησιαστικοί Επίτροποι όσο και οι Δήμαρχοι και οι Κοινοτάρχες, καθώς και τα οργανωμένα σύνολα της περιοχής μας, γιατί με τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου μας, ο οποίος σας όρισε Πρόεδρο Εκκλησιαστικών Επιτροπών των κατεχομένων ενοριών και κοινοτήτων, έχουμε την ευκαιρία να συμμετέχουμε στο πολύ διακριτικά επιτελούμενο έργο, τόσο της συντήρησης της μνήμης της κατεχόμενης περιοχής της πατρίδας μας, όσο και της συντήρησης και αποκατάστασης των κατεχόμενων εκκλησιών μας, οι οποίες, όπως και οι άνθρωποι, υποφέρουν από την κατοχή. Οι εκκλησίες μας, ως τα πιο καλά από πλευράς υλικών και τεχνικής οικοδομικά έργα, είναι αυτές που αναμένεται να διατηρηθούν περισσότερο από τους κατεχόμενους οικισμούς, για να διακηρύττουν ποιοι είναι οι νόμιμοι κάτοικοι, καθώς και το δικαίωμά τους για επιστροφή σε συνθήκες ελευθερίας, ειρήνης και ασφάλειας.
Θεοφιλέστατε,
το θεωρούμε ιδιαίτερη ευλογία και μεγάλη δωρεά του Θεού τη συμμετοχή μας στο έργο αυτό, το οποίο εδώ και αρκετά χρόνια επιτελείται όσο το δυνατό πιο αθόρυβα, διακριτικά, με υπομονή, επιμονή, συχνά με λίγα έξοδα και ανάμειξη λίγων προσώπων, αλλά με συστηματική και αποτελεσματική εργασία για αποκατάσταση των εκκλησιών και των μονών μας.
Η εργασία αυτή, όπου καθίσταται δυνατή, γιατί η κατοχή είναι παρούσα και δεν το επιτρέπει πάντοτε, είναι ιδιαίτερα ευλογημένη όπως φαίνεται από το γεγονός ότι η Εκκλησία μιλά τόσο για τους κτήτορες όσο και για τους αγαπώντες την ευπρέπεια των οίκων του Θεού. Είναι γνωστή η κατάσταση στην οποία βρέθηκαν οι εκκλησίες μας με την τουρκική εισβολή: βεβήλωση, απογύμνωση από τον εξοπλισμό τους, μετατροπή τους σε τεμένη, όπως η εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Μιας Μηλιάς, του χωριού μου, σε στάβλους, αποθήκες, χοροδιδασκαλεία, νεκροτομεία, αφημένες στη φθορά του χρόνου ή κατεδαφισμένες. Σήμερα αρκετές από αυτές, μετά την ευεργετική μέριμνα που έχουν δεχτεί, προστατεύονται αρκετά. Απομένει ακόμη αρκετή εργασία να γίνει, τόσο για τις εκκλησίες αυτές όσο και για άλλες, παρεκκλήσια, εξωκκλήσια, κοιμητήρια.
Θεοφιλέστατε, Σεβαστοί Πατέρες, κυρίες και κύριοι,
ευχόμαστε, τώρα με το νέο χρόνο 2022, Κύριος ο Θεός να συντμήσει το χρόνο της δοκιμασίας της πατρίδας μας, τόσο για την κατοχή όσο και για την πανδημία, να μας κρατά ακμαίους, υγιείς και έτοιμους για επιστροφή στις κατεχόμενες ενορίες και κοινότητές μας.
Θεοφιλέστατε,
ευχαριστώντας σας και για κάτι άλλο, τις συστηματικές προσπάθειές σας για ενότητα και αποτελεσματική συνεργασία του χριστεπωνύμου πληρώματος της κατεχόμενης περιοχής μας, παρακαλούμε να διαβιβάσετε τις θερμές μας ευχαριστίες προς τον πνευματικό πατέρα μας, το Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπό μας κ. Χρυσόστομο Β΄ για την ευλογία και μέριμνά του για εμάς, τις κατεχόμενες εκκλησίες, ενορίες και κοινότητές μας, καθώς και για τη γενναία συνεισφορά της Ιεράς Αρχιεπισκοπής για τα έργα συντήρησης.
Ανδρέας Δημοσθένους
Πρόεδρος Κοινοτικού Συμβουλίου κατεχόμενης κοινότητας Μιας Μηλιάς
Επαρχίας Λευκωσίας
**************************************
Ακολουθεί το κήρυγμα του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Τριφυλλίου Ονησιφόρου….
Κήρυγμα στὸ Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα
Κυριακῆς 23 Ἰανουαρίου 2022, λα΄ ἐπιστολῶν (Α΄ Τιμ. α΄ 15-17)
«Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι,
ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ».
Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ μόλις τρεῖς στίχους ἀπὸ τὴν Α’ πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὁ θεόκλητος Ἀπόστολος μᾶς λέγει κάτι ποὺ φαίνεται ἀδιανόητο στὴ δική μας λογική· ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι ὁ πρῶτος τῶν ἁμαρτωλῶν, ὁ πλέον ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος! Καί ποιός; Ὁ Παῦλος! Αὐτὸς ποὺ ἔφθασε ἐν ζωῇ μέχρι τρίτου οὐρανοῦ, ποὺ ὑποβλήθηκε σὲ ἀμέτρητες δοκιμασίες καὶ κόπους γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ ποὺ ἀνέβηκε σὲ ὕψη ἀρετῆς.
Αὐτὸ ἀποτελεῖ κοινὸ βίωμα ὅλων τῶν ἁγίων! Μιλοῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους σὰν νὰ εἶναι οἱ ἐλεεινότεροι τῶν ἁμαρτωλῶν. Ὅλοι, ὅσοι τοὺς συναναστρέφονται, ὅμως, μένουν ἔκπληκτοι ἀπὸ τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου τους καὶ ἀποροῦν: «Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐξουθενώνει τόσο πολὺ τὸν ἑαυτὸ του ὁ ἅγιος αὐτὸς ἄνθρωπος;»
Ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι ἅγιος, ταπεινώνεται. Ὅσο ἁγιότερος, τόσο ταπεινότερος! Τὰ «ποσά», θὰ λέγαμε, εἶναι ἀντιστρόφως ἀνάλογα! Ὅσο πιὸ κοντὰ στὴν ἁγιότητα πλησιάζει ὁ ἄνθρωπος, τόσο μεγαλώνει ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς του.
Εἶναι ὅπως σ’ ἕνα δωμάτιο· ὅταν τὰ παραθυρόφυλλα εἶναι κλειστά, τὸ δωμάτιο εἶναι σκοτεινὸ καὶ δὲν μπορεῖς νὰ διακρίνεις τὴ βρωμιά. Ἂν ἀνοίξεις τὰ παράθυρα, οἱ ἀκτίνες τοῦ ἡλίου θὰ φωτίσουν τὸ δωμάτιο καὶ θὰ διακρίνεις ἀκόμη καὶ τὴν πιὸ λεπτὴ σκόνη!
Ἐπιπλέον, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του τελευταῖο τῶν ἁμαρτωλῶν, διότι κατανοοῦσε πὼς ὅλα τὰ χαρίσματα καὶ οἱ ἀρετὲς ποὺ εἶχε δὲν ἦταν δικά του κατορθώματα, ἀλλὰ δωρεὲς τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι, ἀπευθυνόμενος στοὺς Γαλάτες, τοὺς ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴ λέγοντας· «εἰ γὰρ δοκεῖ τις εἶναί τι μηδὲν ὤν, ἑαυτὸν φρεναπατᾷ» (Γαλ. στ΄, 3). Ὅποιος, δηλαδή, νομίζει ὅτι εἶναι κάτι, ἐνῶ δὲν εἶναι τίποτε, ἐξαπατᾶ τὸν ἑαυτό του! Καὶ σὲ μιὰ ἄλλη περίπτωση, μᾶς κρούει τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ὥστε «μὴ ὑπερφρονεῖν παρ’ ὃ δεῖ φρονεῖν, ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν» (Ρωμ. ιβ΄, 3). Δηλαδή, «νὰ μὴν παίρνουν τά μυαλά μας ἀέρα» καὶ νομίζουμε ὅτι εἴμαστε ἀνώτεροι ἀπὸ τοὺς ἄλλους, διότι ὅ,τι εἴμαστε, τὸ ὀφείλουμε στὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ταπεινὸς ἄνθρωπος ὅλους τοὺς ἀγαπᾶ, ὅλους τοὺς συγχωρεῖ καὶ πρὸ πάντων κανέναν δὲν κατηγορεῖ. Ἀντιθέτως, ἔχει τὴ ψυχικὴ δύναμη νὰ τιμᾶ καὶ νὰ ἀναγνωρίζει τὰ χαρίσματα στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ἀκόμη κὶ ἂν εἶναι μικρότεροί του στὴν ἡλικία ἢ τὴν ἐμπειρία. Κὶ ὅσο προχωρᾶ στὴν πνευματικὴ γνώση, τόσο περισσότερο αἰσθάνεται πὼς εἶναι ἁμαρτωλός.
Ἐμεῖς κυρίως οἱ πιστοί, κινδυνεύουμε νὰ πέσουμε σὲ δύο ἀκραῖες, θὰ λέγαμε, καταστάσεις. Ἡ μία εἶναι νὰ ἔχουμε περιδεὴ συνείδηση καὶ νὰ βλέπουμε τὴν ἁμαρτία, ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει. Ἡ ἄλλη εἶναι νὰ νομίζουμε ὅτι δὲν εἴμαστε «ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων» (Λουκ. ιη΄, 11 ).
Οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς, ὀνομάζουμε τοὺς ἑαυτούς μας ἁμαρτωλούς∙ ἴσως καὶ νὰ τὸ παραδεχόμαστε. Ἡ ἀληθινὴ ταπείνωση, ὅμως, δὲν εἶναι ταπεινοσχημία, δὲν μιλάει, δὲν λέει ταπεινολογίες, δηλαδή, «εἶμαι ἁμαρτωλός, ἀνάξιος» καὶ ἄλλα παρόμοια. Οὔτε ἀντιλέγει σὲ ἐκεῖνον ποὺ τὸν ἐπαινεῖ.
Χρειάζεται προσοχή ὅμως! Ἡ ἀληθινὴ αὐτογνωσία δὲν δημιουργεῖ αἴσθημα μειονεξίας, οὔτε ἀπαξιώνει τὸν ἄνθρωπο.
Ταπεινὸς ἄνθρωπος δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει χαμηλὴ αὐτοεκτίμηση. Εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει τὴν τόλμη νὰ ἀναγνωρίζει τὰ λάθη καὶ τὰ ἐλαττώματά του καὶ καταφεύγει μὲ πίστη στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἡ αὐτογνωσία τὸν ὁδηγεῖ στὴ γνήσια ταπείνωση, ποὺ εἶναι ἡ βάση τῆς ψυχικῆς ὑγείας. Ὁ ἄνθρωπος, ποὺ γίνεται δέκτης τῆς σοφίας, ποὺ χαρίζει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα «οὐ παύεται διερευνώμενος ἑαυτόν» (Μέγας Βασίλειος). Ὁδηγεῖ τὸ βλέμμα του στὰ βάθη τῆς ὑπάρξεώς του. Συνειδητοποιεῖ τὶς σκιές, τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη του καὶ δὲν τὰ ἀπωθεῖ στὸ ὑποσυνείδητο.
Ἐπίσης, ὅσα χαρίσματα τοῦ ἔχουν δοθεῖ, δὲν τὰ ἀπαρνεῖται, ἀλλὰ τὰ δέχεται ὡς δῶρα τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ ὅλα δοξάζει τὸν φιλάνθρωπο δωρεοδότη Χριστό.
Ἄλλο γνώρισμα τῆς ταπεινῆς καρδίας εἶναι ἡ ἐξαφάνιση κάθε ἐκδήλωσης θυμοῦ ἢ ζήλειας. Ἂν εἴμασταν πραγματικὰ ταπεινοί, θὰ εἴχαμε προλάβει πολλὲς παρεξηγήσεις καὶ θὰ εἴχαμε ἀποφύγει πολλοὺς σκανδαλισμούς, γιὰ τοὺς ὁποίους εἴμαστε ὅλοι ὑπεύθυνοι. Ὅσοι σχολιάζουμε κάποιες φιλόδοξες κινήσεις ἄλλων συνανθρώπων μας καὶ ἀγανακτοῦμε γι’ αὐτές, τὸ κάνουμε διότι συνήθως εἴμαστε μολυσμένοι ἀπὸ τὸ ἴδιο μικρόβιο! Ἐπιθυμοῦμε τὴν προσωπική μας προβολή, τὴν ἀναγνώριση καὶ τὴν τιμή!
Σὲ ξέχασαν; Δὲν πειράζει! Προπαντὸς μὴν παραπονεῖσαι! Σὲ ἀδίκησαν; Ξέχασέ το! Σὲ κατηγοροῦν; Μὴν ἀντιλέγεις! Σὲ βρίζουν; Σιωπὴ καὶ προσευχή! Σοῦ ἀφαιροῦν τὸν λόγο ἢ σὲ διακόπτουν; Μὴ λυπᾶσαι! Ἔφταιξες; Ζήτησε συγγνώμη!
Ὁ Ἀββᾶς Ἡσαΐας μᾶς λέγει: «Ἔθισον τὴν γλῶσσάν σου τοῦ λέγειν συγχώρησον, καὶ ἡ ταπείνωσις ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ». Μάθε τὴ γλώσσα σου νὰ λέει, «συγχώρησέ με», κι ἂν ἀκόμη δὲν τὸ λὲς μὲ συναίσθηση, ὅμως λίγο λίγο θὰ συνηθίσεις, ὄχι μόνο νὰ τὸ λές, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸ αἰσθάνεσαι μέσα σου!
Ἡ αἰτία κάθε ταραχῆς, μᾶς λέει ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος, εἶναι ἡ ἔλλειψη τῆς ταπείνωσης. Πράγματι, ἀκόμα καὶ ἂν ὁ ἄνθρωπος πετύχει πολλὰ πνευματικὰ κατορθώματα, δὲν πορευθεῖ ὅμως μέσα στὸν δρόμο τῆς ταπείνωσης, ποτὲ δὲν θὰ σταματήσει νὰ στενοχωρεῖ καὶ νὰ στενοχωριέται, νὰ κατηγορεῖ, νὰ ἀδημονεῖ, νὰ ἀγανακτεῖ καὶ νὰ περιπλανιέται!
Πῶς ὅμως θὰ μπορέσουμε πρακτικὰ νὰ ἐπιτύχουμε τὴν ταπείνωση; Εἶναι ἁπλό! Νὰ δεχόμαστε πρόθυμα καὶ ταπεινά, νὰ μᾶς κάνουν οἱ ἄλλοι ὑποδείξεις. Διότι, μόνοι μας δὲν μποροῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε εὔκολα τὰ λάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας. Οἱ ἄλλοι, ὅμως, μποροῦν νὰ μᾶς βοηθήσουν καθοριστικὰ νὰ δοῦμε τὸν πραγματικὸ ἑαυτό μας. Κὶ ἀφοῦ προοδεύσουμε στὴ σωστὴ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἐλεύθερα θὰ δοξάζουμε τὸν Θεὸ γιὰ τὶς ἄπειρες εὐεργεσίες Του. Ἀμήν!
