Χαιρετισμός του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου στην Ετήσια Χοροεσπερίδα του Κοινοτικού Συμβουλίου Κελλιών Λάρνακας και της Αθλητικής Ένωσης Κελλιών (Παρασκευή, 29 Ιουλίου 2022)
Με αισθήματα χαράς και συγκίνησης αποδέχθηκα την πρόσκληση του Κοινοτικού Συμβουλίου Κελλιών και της Αθλητικής Ένωσης Κελλιών (ΑΕΚ), μέσω του φίλτατού μου κ. Δώρου Χατζηζαχαρίου, να ευρίσκομαι απόψε ανάμεσά σας, φίλοι μου, και να σας καλησπερίζω όλους με λόγια αγάπης, εκτίμησης προς τα πρόσωπά σας και ταυτόχρονα εκφράζω θερμά συγχαρητήρια στους επώνυμους και ανώνυμους συντελεστές της αποψινής ετήσιας Χοροεσπερίδας.
Αισθάνομαι ιδιαίτερα ευτυχής, διότι με το τηλεφώνημα του κ. Δώρου Χατζηζαχαρίου στο Γραφείο μου, στην Ιερά Αρχιεπισκοπή, και την αποδοχή της πρόσκλησής σας να παραστώ στη Χοροεσπερίδα των Κελλιών Λάρνακας, στέφθηκε η απόφασή μου με τις ευχές και ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου μας Χρυσοστόμου Β΄, του οποίου έχετε την πατρική αγάπη και τις εγκάρδιες ευχές, καθώς και του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας, Καθηγουμένου της Ιεράς Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Μονής Κύκκου κ. Νικηφόρου, οποίος μερίμνησε και φρόντισε και έθεσε υπό την αιγίδα του την αποψινή Χοροεσπερίδα.
Και βέβαια ίσταμαι ενώπιον σας με την κανονική άδεια του Ποιμενάρχη σας Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Κιτίου εν Χριστώ αδελφού, κ. Νεκταρίου.
Ο άνθρωπος που τιμά, τιμάται. Ο άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους ανθρώπους, τον σέβονται. Αυτό κι εγώ αισθάνομαι απόψε βλέποντάς σας πρόσωπο με πρόσωπο.
Διότι το έργο και η ποιμαντική αποστολή, εμάς των Ιεραρχών, είναι η έμπρακτη και χωρίς σκοπιμότητες διακονία του λαού του Θεού πολύπλευρα πολυδιάστατη. Ξεκινά από την Εκκλησία και την «Κλάση του Άρτου», δηλαδή τη συμμετοχή μας στο Ευχαριστιακό Δείπνο της αγάπης του Θεού και διαχέεται σε όλες τις όμορφες, αυθεντικά ανθρώπινες ποικίλες εκδηλώσεις της καθημερινής μας ζωής, ως λειτουργία μετά τη Θεία Λειτουργία.
Εμείς οι Ιεράρχες σας, από τον πρώτο, τον Προκαθήμενο της Αποστολικής Εκκλησίας της Κύπρου, το Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπό μας, τους Μητροπολίτες και Επισκόπους μας, μέχρι τον τελευταίο ιεράρχη, τον υποφαινόμενο, Επίσκοπο Μεσαορίας Γρηγόριο, καλούμαστε όλοι εφ’ ω ταχθήκαμε να εργαζόμαστε για την Εκκλησία ήτοι στην καθημερινή διακονία του λαού του Θεού.
Αυτή η πνευματική διακονία και προσφορά αντανακλάται στα πρόσωπά σας, στα πρόσωπα όλων των μελών της τοπικής κατά Κύπρον Εκκλησίας.
Καλούμαστε όλοι μαζί, Ιεράρχες, Κληρικοί και λαός, να είμαστε ενωμένοι, συνδεδεμένοι «εν τω συνδέσμω της αγάπης» του Μεγάλου Αρχιερέως και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού.
Αυτή η ιερή αποστολή, ενώ εξωτερικά φαίνεται δύσκολη και επίπονη, εντούτοις για τον άνθρωπο που την αναλαμβάνει με πίστη ακράδαντη στον Πανάγιο Τριαδικό Θεό, με αγάπη, σεμνότητα και σεβασμό στον άνθρωπο, πέρα από ζηλωτισμούς, ενθουσιασμούς και εργαλειοποίηση προσώπων και καταστάσεων, όντως ζει παράδεισο, ζει την ευλογία του Θεού, εκπέμπει την χάρη και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, παρά τις ενδεχόμενες ανθρώπινες ελλειματικότητές του.
Αυτό το Πανάγιο Πνεύμα, το Τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, συγχωρεί τα λάθη και τις αναβολές, αυτό το Πανάγιο Πνεύμα μάς ενδυναμώνει, όταν έχουμε ταπεινό και ορθόδοξο φρόνημα. Μας περιφρουρεί και μας χαριτώνει και όταν τα πράγματα του κόσμου τούτου πάνε αισίως καλά, και όταν έρχονται απρόσμενες δυσκολίες και στενοχωρίες.
Μετά λόγου γνώσεως, βιώνω την προσφυγιά και τον εκτοπισμό από την γενέτειρα πατρώα γη για 48 έτη. Πρώτον, είμαι πρόσφυγας από τον Λάρνακα της Λαπήθου της επαρχίας Κερύνειας, όπου γεννήθηκα το 1968. Δεύτερο, κατά ανάθεση του Αρχιεπισκόπου μας, ανασυστήσαμε με τους πρόσφυγες και τους απογόνους τους τις Εκκλησιαστικές Επιτροπές της κατεχόμενης Αρχιεπισκοπικής περιφέρειας, Διαμερίσματος Μεσαορίας. Από το Γερόλακκο, την κατεχόμενη Λευκωσία, την Κυθρέα, μέχρι τη Λύση και την Κοντέα.
Εκείνο το οποίο έχω καθήκον να πω ως εις εξ ημών και όχι εν υπεροχή ευρισκόμενος, είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ζούμε κατοχές και δυσκολίες. Δεν είναι η πρώτη φορά που νιώθουμε προδομένοι και ξεχασμένοι. Δεν είναι η πρώτη φορά που ζούμε με καρτερία, υπομονή, προσμένοντας καλύτερες μέρες για την πατρίδα μας και για όλη την ανθρωπότητα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αξιοποιούμε θετικά τον πόνο και τη δοκιμασία, δημιουργώντας ενωμένοι και αλληλέγγυοι για ένα καλύτερο μέλλον για τη νεολαία, τη νέα γενιά. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι συμφορές γεννούν μεταμέλεια και τα λάθη του παρελθόντος συγχωρούνται, προσπάθεια και αγώνας μη επανάληψης των λαθών και της αλαζονείας του παρελθόντος, αλλά με νου, διάκριση, μελέτη, εργαζόμενοι, αλληλέγγυοι να προχωρούμε μπροστά όλοι μαζί, ηγεσία και λαός, δηλ. με ποιμαντική μέριμνα με αγάπη και ελευθερία.
Νομίζω όλα τα παραπάνω, όταν τα ζητούμε πρώτα από όλα, σύμφωνα με το λόγο του Θεανθρώπου Λυτρωτή μας Ιησού Χριστού, να επιδιώκουμε πρωτίστως τη Βασιλεία του Θεού και τη Δικαιοσύνη Αυτού, και όλα τα υπόλοιπα αναγκαία, θα μάς τα προσφέρει σύμφωνα με τη βουλή Του.
Καλούμε και καλούμαστε καθημερινά, παρακλητικά, καθαρά και ελεύθερα να προσευχόμαστε, να ζούμε τίμια τη Βασιλεία του Θεού, αφού για αυτή μάς δημιούργησε. Αυτή η Βασιλεία του Θεού είναι ο Παράδεισος όχι μόνο ως προσδοκία του μέλλοντος αιώνος, αλλά καθημερινό βίωμα, όταν εργαζόμαστε τίμια και αυθεντικά και επιθυμούμε να βιώσουμε τη δικαιοσύνη του Θεού, δηλαδή ποιο είναι την κάθε συγκεκριμένη ώρα και περίσταση το θέλημα του Θεού. Και με αυτά εν συνειδήσει και προοπτική, όλα τα άλλα αναγκαία θα μας τα στείλει ο Θεός για την ωφέλεια και σωτηρία μας.
Με αυτές τις σκέψεις από την καρδιά μου, θέλω να ευχηθώ όλοι μας να παραμένουμε όσο γίνεται περισσότερο σταθεροί ο καθένας στην αποστολή του από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο και να συμπαριστάμεθα αναμεταξύ μας μέσα στην οικογένεια, μέσα στην κοινότητα, στο χώρο εργασίας και εν γένει σε κάθε έκβαση της καθημερινότητάς μας, καθώς και την παρατεταμένη πανδημία Covid-19. Κι έτσι να ζούμε όλοι τη δικαιοσύνη του Θεού, και η ειρήνη και η ελευθερία να στέφει τις ψυχές και τη σκλαβωμένη εδώ και 48 έτη πατρίδα μας, από την τουρκική εισβολή του 1974, καθώς και όλη την υφήλιο.
Η ευλογία του Θεού να είναι και απόψε και πάντα μαζί μας.
Καλή, χαρούμενη βραδιά!
Σας ευχαριστώ.