Μνημόσυνα Τραχωνιτών στο παρεκκλήσιο Παναγίας του Τράχωνα στο Στρόβολο (30 Οκτωβρίου 2022)
Με τη δέουσα εκκλησιαστική ιεροπρέπεια και σεμνότητα οι εκτοπισμένοι του προαστίου Τράχωνα εκκλησιάστηκαν στο παρεκκλήσι της Παναγίας Τραχωνίτισσας στο Στρόβολο και τέλεσαν Μνημόσυνα των Τραχωνιτών που έπεσαν κατά την Τουρκανταρσία του 1963-64 και κατά την Τουρκική Εισβολή του 1974.
Του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας προέστη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος, τον οποίον πλαισίωσαν ο Οικονόμος π. Γεώργιος Χρυσοστόμου και ο Διάκονος π. Ανδρέας Ματέι.
Επίσης, παρέστη ο έντιμος Υπουργός Εσωτερικών κ. Νίκος Νουρής, ο οποίος στο τέλος της Θείας Λειτουργίας εκφώνησε τον επιμνημόσυνο λόγο. Επίσης, παρέστησαν και άλλοι εκπρόσωποι οργανωμένων συνόλων.
Ο Θεοφιλέστατος στο κήρυγμα του θείου λόγου ερμήνευσε το πρώτο αναστάσιμο στιχηρό των αίνων του γ΄ ήχου: «Δεῦτε πάντα τὰ ἔθνη, γνῶτε τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τὴν δύναμιν﮲ Χριστὸς γὰρ ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ὁ ἐν ἀρχῇ Λόγος, ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς, καὶ ἑκὼν ἐτάφη, καὶ ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, τοῦ σῶσαι τὰ σύμπαντα. Αὐτὸν προσκυνήσωμεν». Αυτή είναι η απέραντη χαρά και ο παράδεισος που ζει ο χριστιανός, μέσα στις ταλαιπωρίες και τις δοκιμασίες της καθημερινότητας. Συμμετέχοντας στις αγιαστικές πράξεις της Εκκλησίας, και ιδιαίτερα στο Μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, κοινωνεί με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και έτσι βιώνει την εκπλήρωση των λόγων του Κυρίου: «ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ … ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ» (Ιω. στ΄ 54-56). Η χαρά αλλά και η τεράστια ευθύνη του χριστιανού βρίσκεται και στο ότι καλείται συνεχώς, δια των έργων, των λόγων και των λογισμών, να αγιάσει τη ζωή του. Ο προορισμός του ανθρώπου, και δη του χριστιανού, είναι η αγιότητα. Γι΄ αυτό πριν τη Θεία Κοινωνία ακούμε τον Επίσκοπο ή των ιερέα να εκφωνεί: «Πρόσχωμεν. Τά Ἅγια τοῖς ἁγίοις».
Επίσης, ο Επίσκοπος Μεσαορίας Γρηγόριος αναφέρθηκε στην πολύ γνωστή παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου, η οποία διαβάστηκε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα. Από την παραβολή διδασκόμαστε ότι ούτε ο πλούτος μάς εμποδίζει για να σωθούμε αλλά ούτε η πτωχεία, εκ των προτέρων, μάς βοηθά να μπούμε στη Βασιλεία των Ουρανών. Αυτό που έχει σημασία είναι η στάση μας απέναντι στον κάθε συνάνθρωπό μας αλλά και ο τρόπος διαχείρισης των ποικίλων καταστάσεων στη ζωή μας. Καλούμαστε, από τη μια, να είμαστε φιλάνθρωποι και οικτίρμονες «καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί» (Λκ. στ΄ 36). Από την άλλη, καλούμαστε να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τα βάσανα με υπομονή, καρτερικότητα και εμπιστοσύνη στη θέλημα του Θεού, όπως έκανε ο Λάζαρος της παραβολής.
Τέλος, ο Θεοφιλέστατος μετέφερε προς όλους την πατρική αγάπη και τις ευχές του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου, εξ ονόματος του οποίου τελέστηκε η Θεία Λειτουργία.
Στο τέλος της Ακολουθίας τελέστηκε Δέηση υπέρ υγείας πάντων των εκτοπισμένων του προαστίου Τράχωνα και υπέρ ανευρέσεως των αγνοουμένων. Ακολούθως, τελέστηκαν τα Μνημόσυνα των πεσόντων κατά την Τουρκανταρσία του 1963-64 και κατά την Τουρκική Εισβολή του 1974 καθώς και πάντων των κληρικών, διδασκάλων, κοινοταρχών, ιεροψαλτών, εκκλησιαστικών επιτρόπων, ηρώων, ευεργετών, πατέρων και αδελφών Τραχωνιτών.
Ακολούθως, ο Υπουργός Εσωτερικών, κ. Νίκος Νουρής εκφώνησε τον επιμνημόσυνο λόγο. Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο των Πεσόντων Τραχωνιτών στον περίβολο του παρεκκλησίου, τα αποκαλυπτήρια του οποίου τελέστηκαν στις 13 Νοεμβρίου 2011.
Διάκονος Ανδρέας Ματέι
Γραφείο Ενημερώσεως και Επικοινωνίας
Υπουργός Εσωτερικών – Μνημόσυνο π
Υπουργός Εσωτερικών – Μνημόσυνο π
***************************************
Ακολουθεί ο επιμνημόσυνος λόγος του έντιμου Υπουργού Εσωτερικών, κ. Νίκου Νουρή…
Επιμνημόσυνος λόγος του Υπουργού Εσωτερικών κ. Νίκου Νουρή στο εθνικό μνημόσυνο πεσόντων και δολοφονηθέντων Τραχωνιτών από τους Τούρκους, κατά τις διακοινοτικές ταραχές του 1963-64 και της βάρβαρης Τούρκικης εισβολής του 1974
Θεοφιλέστατε, Επίσκοπε Μεσαορίας κ. Γρηγόριε,
Σεβαστό Ιερατείο,
Κύριε Πρόεδρε του Κοινοτικού Συμβουλίου του Τράχωνα,
Κυρίες και Κύριοι
Λαοί που διατηρούν ελπίδα προσβλέποντας σε ένα καλύτερο μέλλον, είναι εκείνοι που ανατρέχουν στην ιστορία τους, διδάσκονται από τα λάθη τους, και τιμούν ό,τι αξίζει από το παρελθόν τους. Μόλις προχθές γιορτάσαμε περήφανα το έπος του ’40. Το έπος που δόξασε το έθνος μας.
Είναι, κύριες και κύριοι, εθνικό χρέος και οφειλή προς την πατρίδα μας, την ιστορία της και τις επερχόμενες γενεές, αλλά και συνειδητή πράξη ευθύνης και αξιοπρέπειας, η απότιση φόρου τιμής στους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας.
Με απέραντο σεβασμό και δέος, βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στον ιερό Ναό της Παναγίας του Τράχωνα για να τιμήσουμε τους ήρωες της κοινότητας του Τράχωνα που έχασαν τη ζωή τους κατά τη βάρβαρη Τούρκικη εισβολή του 1974, αλλά και κατά τη διάρκεια των δικοινοτικών ταραχών του 1963-64, όταν οι Τούρκοι προσπάθησαν δια των όπλων, να καταλύσουν τη νεοσύστατη τότε Κυπριακή Δημοκρατία.
Η κοινότητα του Τράχωνα λίγο μετά την ανεξαρτησία της πατρίδας μας, κλήθηκε όσο καμία άλλη να πληρώσει με αίμα και θυσίες, τη βούληση της για υπεράσπιση της πατρίδας αλλά και την ίδια την γη της.
Αναπόφευκτα, η μνήμη όλων ανατρέχει σε εκείνα τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τη σύγχρονη κυπριακή ιστορία.
Νεκροί και αγνοούμενοι, πόνος και δάκρυ, πρόσφυγες και εγκλωβισμένοι, σφετερισμός περιουσιών, καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς, εποικισμός, σύληση εκκλησιών και κοιμητηρίων, θρήνος και οδύνη, συνθέτουν τη μορφή του δράματος και αναδεικνύουν το μέγεθος μιας συνεχιζόμενης ανθρώπινης τραγωδίας.
Ένα κουβάρι ανάμεικτα συναισθήματα γεννώνται και που ακόμα και μέχρι σήμερα δεν διαγράφονται από τις μνήμες όλων εκείνων που βίωσαν τις τραγικές εκείνες μέρες.
Κατά τον Σεφέρη, «Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί», και 58 χρόνια μετά, η άκρατη νοσταλγία του Τράχωνα και της κατεχόμενης γης μας μετουσιώνεται σε βουβή και φυλακισμένη μνήμη που πονεί αφόρητα.
Ελληνίδες Ελληνες,
Ο κατεχόμενος σήμερα Τράχωνας, βρέθηκε από τη δεκαετία του ‘50 στο μάτι του κυκλώνα. Την περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, με την ανοχή των Αγγλων αποικιοκρατών, αντιμετώπιζε συνεχώς τις υποκινούμενες από τους στρατοκράτες της Άγκυρας απειλές και επιθέσεις Τουρκοκυπρίων εξτρεμιστών της VOLKAN και της ΤΜΤ.
Οι Τραχωνίτες, οργάνωσαν ομάδες πολιτοφυλακής και κατ΄ επανάληψη απέτρεψαν προσπάθειες των Τούρκων να καταλάβουν τον Τράχωνα. Αποκορύφωμα των Τουρκικών προκλήσεων η τουρκανταρσία του ’63 που άρχισε με επίθεση κατά του Τράχωνα τη νύκτα της 22ας Δεκεμβρίου του ‘63.
Για πάνω από 10 μέρες οι ηρωικοί κάτοικοι της Κοινότητας, παρέμειναν αποκλεισμένοι προβάλλοντας σθεναρή αντίσταση συνεπικουρούμενοι από διμοιρία μαχητών της Αστυνομίας, αποτρέποντας για δεύτερη φορά την κατάληψη του Τράχωνα και της ευρύτερης περιοχής.
Η μεταγενέστερη όμως χάραξη της πράσινης γραμμής κατέστησε απροσπέλαστη ολόκληρη την οικιστική, την γεωργική και την κτηνοτροφική περιοχή Βόρεια του Τράχωνα, καθιστώντας τον περίκλειστο και με μοναδικό σημείο διαφυγής την Ομορφίτα. Αποτέλεσμα αυτής της νέας τάξης πραγμάτων η υποχρεωτική προσφυγοποίηση των Κατοίκων της Κοινότητας που κατέφυγαν σε άλλες περιοχές.
Το τίμημα του αγώνα των Τραχωνιτών σε ανθρώπινες ζωές, βαρύτατο.
Κατά την περίοδο της τουρκανταρσίας του 1963-64 ο απολογισμός της Κοινότητας καταγράφει μεγάλο αριθμό ηρωικά πεσόντων και άναδρα δολοφονηθέντων.
Μιχαήλ Παναγή, Ευάγγελος Παύλου, Ανδρέας Χριστοδούλου, Χαράλαμπος Σάββα, Πλουτής Γεωργιάδης, Θεονίτσα Χρίστου, Γεώργιος Μιχαήλ, Νικόλαος Ρούσος και Χαρίτα Τερκουράφη, ενώ εξακολουθεί να παραμένει ακόμα αγνοούμενος ο Αχιλλέας Μηλίκουρος.
Τα δεινά όμως του πολύπανθου Τράχωνα δυστυχώς δεν σταμάτησαν εδώ. Όταν τον Ιούλιο του ‘74, οι καραδοκούντες Αττίλες στρατοκράτες της Άγκυρας εισέβαλαν στην πατρίδα μας οι κάτοικοι του Τράχωνα, δήλωσαν και πάλι παρόντες και παρούσες. Υποστηριζόμενοι από δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς, πολέμησαν σαν νέοι Σπαρτιάτες. Οι υπέρτερες όμως δυνάμεις του Τούρκου εισβολέα σε έμψυχο και άψυχο υλικό, σε ξηρά και αέρα, οδήγησαν τελικά στη κατάληψη του Τράχωνα την περίοδο της συμφωνηθείσας εκεχειρίας, τη Δευτέρα, 22 Ιουλίου του 1974.
Στις μάχες που διεξήχθησαν σε διάφορα μέτωπα της Κοινότητας και των γύρω περιοχών, έχασαν μαζί με πολλούς άλλους εθνοφρουρούς και εθελοντές πολεμιστές, τη ζωή τους Τραχωνίτισσες και Τραχωνίτες:
Ειρήνη Χρυσοστόμου, Σοφοκλής Γεωργίου, Σάββας Θεοχάρους, Σωτήρης Αμβροσίου, Ανδρέας Αλεξάνδρου, Βασιλική Σωκράτους, Μάριος Φυσεντζίδης, Γρηγόρης Μίτας, Γεώργιος Παναγιώτου, Χρηστάκης Ευσεβίου, Σωτήρης Γεωργίου, Πανίκος Χατζηγεωργίου και Ιάκωβος Θεοδώρου ήταν τα νέα θύματα της Τουρκικής βαρβαρότητας και θηρωδίας που προστέθηκαν στον μακρύ κατάλογο των ηρώων του Τράχωνα.
Το τίμημα όμως για τον ηρωικό Τράχωνα δεν περιορίστηκε μόνο στα πεδία των μαχών και της τιμής. Μέσα στον όλεθρο και την καταστροφή της εισβολής, χάθηκαν και τα ίχνη πολλών Τραχωνιτών των οποίων η μοίρα τους εξακολουθεί να αγνοείται.
Στον τραγικό κατάλογο των αγνοουμένων βρίσκονται, μέχρι σήμερα, οι αδελφοί Παύλος και Χριστάκης Ππόλου, Κλεόβουλος Ευαγγέλου, Κωστάκης Νικολάου, Εύδωρας Ιωαννίδης, Νίκος Παπαδημητρίου, Χριστόδουλος Λεωνή και Μάριος Νικολάου.
Είκοσι χρόνια μετά, σ΄αυτό τον ατέλειωτο κατάλογο πεσόντων και αγνοουμένων ηρώων του Τράχωνα προστέθηκε και ο αγωνιστής της ελευθερίας, ο έφεδρος Ανθυπολοχαγός του Λόχου Ορεινών Καταδρομών, Θεόφιλος Γεωργιάδης που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις δολοφονήθηκε άνανδρα από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες στις 20 Μαρτίου του 1994.
Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,
Ελληνίδες και Έλληνες,
Κλείνουμε σήμερα ευλαβικά το γόνυ μπροστά στο μεγαλείο της προσφοράς και της θυσίας όλων αυτών που τίμησαν τον Τράχωνα, την Κύπρο και ολόκληρο τον Ελληνισμό.
48 χρόνια μετά το έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος της πατρίδας μας, εξακολουθούν να υφίστανται στο μόνο κράτος μέλος της ΕΕ 200,000 πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, να υπάρχουν αγνοούμενοι και εγκλωβισμένοι. Αυτή η εικόνα και αυτή η καταγραφή, αποτελούν την καθημερινή δραματική υπόμνηση της εθνικής συμφοράς και μας υποδεικνύουν το μέγα χρέος για απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδα μας.
Το σημερινό μνημόσυνο, κύριες και κύριοι, μας θυμίζει το χρέος μας προς τους ηρωικούς πεσόντες του Τράχωνα, αλλά και προς όλους όσους θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας μας. Μας καθιστά όμως και συνυπεύθυνους για να συνεχίσουμε ενωμένοι και ομόψυχοι τον αγώνα για την ελευθερία, την επανένωση και την ευημερία του τόπου μας.
Μνημόσυνα όπως το σημερινό μας υπαγορεύουν να αγωνιστούμε αταλάντευτα και ανυποχώρητα για να διαφυλάξουμε το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού στη γη των προγόνων μας.
Αμετάθετος και αμετάκλητος στόχος μας η προσπάθεια εξεύρεσης μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης του εθνικού μας προβλήματος, όπως αυτή ορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, σύμφωνα με τις αρχές και αξίες της ΕΕ.
Παρά τις συνεχείς προσπάθειες του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη, για επανέναρξη της διαπραγματευτικής διαδικασίας, παρά την ανάληψη πρωτοβουλιών για άρση του αδιεξόδου στην οποία έχει περιέλθει το κυπριακό, η Τουρκία συνεχίζει να υπονομεύει την προοπτική επανέναρξης των συνομιλιών, εμμένοντας στις απαράδεκτες και παράλογες απαιτήσεις της, προωθώντας συστηματικά την αναγνώριση των παράνομων τετελεσμένων και την επιβολή λύσης δύο κρατών. Η Αγκυρα συνεπικουρούμενη από τους εγκάθετους της στα κατεχόμενα, προχωρεί π ραν των προκλήσεων στο Αιγαίο, σε προκλητικές ενέργειες στα Βαρώσια, αλλά και στην Αποκλειστιοκή Οικονομική Ζώνη της ΚΔ. Ενέργειες που στρέφονται ξεκάθαρα εναντίον της αμφισβήτησης της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας, ενταφιάζοντας την όποια προοπτική λύσης και επανένωσης του πολύπαθου νησιού μας.
Και ενώ για 48 ολόκληρα χρόνια βιώνουμε και την προκλητική προσπάθεια των νεοσουλτάνων της Άγκυρας να εποικίσουν το κατεχόμενο τμήμα της πατρίδας μας, τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες ενός ακόμα μεθοδευμένου και ειδεχθούς εγκλήματος. Του οιονεί «εποικισμού» του εδαφών που ελέγχονται από την Κυπριακή Δημοκρατία μέσω της καθημερινής, συστηματικής και καθοδηγούμενης προώθησης χιλιάδων παράτυπων μεταναστών, μέσω της πράσινης γραμμής.
Αυτή η νέα παράνομη εισβολή πληθυσμών στις ελεύθερες περιοχές, αποτελεί ακόμη μια έκνομη ενέργεια της Τουρκίας, που στόχο έχει τη δημογραφική αλλοίωση και αλλοτρίωση της χώρας μας. Οι Τούρκοι μέσα από αυτή την μεθοδολογία επιδιώκουν την πρόκληση οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών προβλημάτων αλλά και προβλημάτων ασφάλειας και αστάθειας. Οι χθεσινές συγκρούσεις στο Πουρνάρα μεταξύ μεταναστών διαφορετικών εθνικοτήτων αυτή ακριβώς την εικόνα εκπέμπει. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι πως, χωρίς κανένα δισταγμό, είμαστε έτοι μοι να δώσουμε κάθε βοήθεια και στήριξη στους πραγματικά έχοντες ανάγκη. Αυτό πράξαμε υποδεχόμενοι τους Ουκρανούς πρόσφυγες και αυτό είμαστε έτοιμοι σαν λαός να πράξουμε σε όσους χρειαστεί. Την ίδια ώρα όμως πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό ότι θα είμαστε αμείλικτοι σε όσους καταχρώνται την φιλοξενία μας και ιδιαίτερα σε εκείνους τους ταραξίες που προκαλούν προβλήματα τόσο στους κατοίκους αυτής της χώρας όσο και στις υποδομές μας. Η ανοχή μας εξαντλείτε και η υπέρμετρη επιβάρυνση του κύπριου φορολογούμενου πρέπει να τερματιστεί. Ήδη γι τα χθεσινά επεισόδια έχουμε δώσει ξεκάθαρες οδηγίες για να καταγγελθούν όσοι τα προκάλεσαν και να προχωρήσει άμεσα η απέλαση τους.
Όταν η Ελλάδα, η Ιταλία, η Μάλτα και η Ισπανία κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου γιατί το ποσοστό αιτητών ασύλου έφτασε στις χώρες τους το 1% του πληθυσμού τους, τότε τι θα πρέπει να κάνουμε εμείς, που δυστυχώς, το δικό μας ποσοστό έχει ξεπεράσει το 6% του πληθυσμού μας.
Θέλω την ίδια ώρα να στείλω και ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όσους αβίαστα κατακρίνουν την προσπάθεια υπέρασπισης των δικαιωμάτων των πολιτών αυτής της ημικατεχόμενης πατρίδας ότι θα εντείνουμε τα μέτρα στην αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης κυρίως προς την κατεύθυνση της πρόληψης, της αποτροπής και των επιστροφών.
Αλλωστε δεν μπορεί να περνά απαρατήρητη η στάση και της ίδιας της ΕΕ που με το πρόσφατο προσχέδιο Κανονισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναγνωρίζει επίσημα και για πρώτη φορά, στην ΚΔ το δικαίωμα παρεμπόδισης εισόδου στη Δημοκρατία παράτυπων μεταναστών μέσω της πράσινης γραμμής, διασαφηνίζοντας ότι αυτή δεν αποτελεί το εξωτερικό σύνορο.
Στο δε πρόσφατο Συμβούλιο Υπουργών Εσωτερικών στο Λουξεμβούργο ζητήσαμε όπως τεθούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την παραχώρηση βοήθειας ύψους 200 εκ ευρώ που προορίζεται για την Τουρκία, ώστε να τερματιστεί η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού σε βάρος της Κύπρου.
Ελληνίδες και Έλληνες,
Μέσα στην καταχνιά που δημιουργεί στην Κύπρο μας η τουρκική κατοχή και η αλαζονική αδιαλλαξία της Άγκυρας, προβάλλει όσο ποτε άλλωτε η αναγκαιότητα για εθνική ευθύνη και συνενετικό πνεύμα.
Είναι καιρός να αφυπνιστούμε και να αντιληφθούμε, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι ότι η πατρίδα είναι μια και ο εχθρός δεν εφησυχάζει. Ας παραμερίσουμε πολιτικές έριδες, ψηφοθηρικές σκοπιμότητες και ιδία κομματικά συμφέροντα, και ας δούμε τα προβλήματα που μας απειλούν κάτω από τον φακό της ενότητας και της ομόνοιας, και να εργαστούμε από κοινού για το καλό της πατρίδας μας. Η αγωνιστικότητα, η πίστη προς τα δίκαια μας, η συστράτευση, ο παραμερισμός των παθών και των μικροτήτων και η απαίτηση όπως υπεράνω όλων τεθεί το εθνικό συμφέρ ον, είναι προϋποθέσεις που πρέπει να υπερισχύσουν αν θέλουμε να δούμε καλύτερες μέρες για την πατρίδα μας.
Ως έθνος έχουμε βαθιές ρίζες. Ως λαός έχουμε ανεκτίμητη και βαριά κληρονομιά αλλά και μια ένδοξη ιστορία.
Δεν θα καμφθούμε, δεν θα παραιτηθούμε, και δεν θα συμβιβαστούμε στα όποια τετελεσμένα της τουρκικής κατοχής.
Ως λαός έχουμε αποδείξει ότι και αντιστάσεις διαθέτουμε και αντοχές έχουμε. Πάνω απ’ όλα όμως, έχουμε περηφάνια και εθνική αξιοπρέπεια.
Η απόδοση τιμής σε αυτούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία της Κύπρου και θεμελίωσαν με το θάνατό τους την Κυπριακή Δημοκρατία, αποτελεί ανεξόφλητο και επιτακτικό χρέος για όλους εμάς.
Και είναι για αυτό που αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω, τον Πρόεδρο κ. Μιχαλάκη Χρίστου, και τα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου Τράχωνα που μέσα από ανάλογες δράσεις διατηρούν τη μνήμη των ηρωικώς πεσόντων κατοίκων και αγνοουμένων της Κοινότητάς του Τράχωνα, συντηρώντας ακατάλυτους τους δεσμούς με τη γενέθλια γη.
Ελληνίδες Ελληνες, Τραχωνίτισσες και Τραχωνίτες,
Ας αποτελέσει η θυσία των πεσόντων και δολοφονηθέντων συμπατριωτών μας που σήμερα μνημονεύουμε αλλά και όλων των ηρώων μας, πρόσταγμα εγρήγορσης, πυξίδα ενότητας και κοινής συστράτευσης για συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.
Μέχρι τη δικαίωση της θυσίας τους.
Αιωνία ας είναι η μνήμη όλων των μνημονευθέντων.
Την ίδια ώρα ενώνουμε τις ευχές μας και αναπέμπουμε δέηση για τη διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας και προσευχόμαστε για την επιστροφή όλων των προσφύγων μας στα χώματα που τους ανέθρεψαν.
