Η προσκύνησις της Τιμίας αλύσεως του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου Πέτρου (16 Ιανουαρίου)

Την προσκύνηση της τιμίας αλύσεως, δηλαδή της αλυσίδας με την οποία είχαν δέσει τον Απόστολο Πέτρο, εορτάζει σήμερα η Αγία Εκκλησία μας. Επιπλέον τιμούμε τη μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και αυταδέλφων, Πευσίππου, Ελασίππου και Μεσίππου, τῆς μάμμης αυτών Νεονίλλης, καθώς και του Νεομάρτυρος Νικολάου του Μυτιληναίου.

«Τὸν Κορυφαῖον καὶ πρῶτον τῶν Ἀποστόλων, τῆς ἀληθείας τὸν ἔνθεον ὑποφήτην, Πέτρον τὸν μέγιστον εὐφημήσωμεν».

Ο Απόστολος Πέτρος, «η κρηπίς της Εκκλησίας, η πέτρα της Πίστεως», σύμφωνα με το δοξαστικό των στιχηρών του εσπερινού, συνελήφθη με διαταγή του τετράρχη Ηρώδη και οδηγήθηκε αλυσοδεμένος στη φυλακή.

Τα μέτρα επιτήρησής του ήταν αυστηρά. Εκτός από τους φρουρούς που υπήρχαν στην πύλη της φυλακής, δύο στρατιώτες βρίσκονταν διαρκώς μέσα στο κελί. Παραμονή της προσαγωγής του στο κριτήριο και τη βέβαιη καταδίκη του, και ενώ οι Χριστιανοί αγρυπνούσαν προσευχόμενοι, Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε, και οι αλυσίδες έπεσαν θαυματουργικά, οι πύλες της φυλακής άνοιξαν και ο φυλακισμένος Απόστολος ελευθερώθηκε.

Η αλυσίδα εκείνη παρελήφθη με ευλάβεια από τους πιστούς ως ιερό κειμήλιο και αποδείχθηκε πηγή ιαμάτων, με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος. Για το λόγο αυτό, καθιερώθηκε από την Εκκλησία η ημέρα αυτή ως ημέρα ανάμνησης των παθημάτων του Αποστόλου Πέτρου και προσκύνησης της ιεράς αλυσίδας, ώστε οι πιστοί να τιμούν τον Απόστολο και να λαμβάνουν ευλογία από τη δική του σταθερή πίστη και εγκαρτέρηση.

Ταυτόχρονα, να θυμούνται οι Χριστιανοί και να βιώνουν όσα ο Απόστολος Πέτρος και οι λοιποί Απόστολοι και Μάρτυρες υπέμειναν, μέχρι να ριζώσει και να στερεωθεί το δένδρο της αληθινής Πίστης στον Τριαδικό Θεό «εις πάσαν την γην».

Αναφωνούμε μαζί με τον υμνογράφο «Χαίροις ο θερμός της Πίστεως πρόμαχος,  (…). Χαίροις της οικουμένης το αγαλλίαμα, και της ουρανών Βασιλείας κλειδούχε».

Η προσκύνηση της Τιμίας Αλύσεως μάς διδάσκει, για ακόμα μια φορά, ότι και τα αντικείμενα που χρησιμοποιούν οι Άγιοι γίνονται ιερά κειμήλια και αναδεικνύονται σε πηγή αγιασμού και ευλογίας από το Θεό, ένεκα της πίστεως και της παρρησίας των Αγίων μας. Όμως, σε εμάς εναπόκειται η σοβαρή και διακριτική αξιοποίηση αυτών των πνευματικών ευκαιριών.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου