Κυριακή των Αγίων Πάντων

Χριστόδουλου Γ. Παχουλίδη

«Και ός ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος».

Την Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, η Αγία μας Εκκλησία τιμά και γεραίρει με ύμνους και ωδές πνευματικές, ολόκληρη την αγλαόκαρπη χορεία των Αγίων της, όλων των εποχών, οι οποίοι αποτελούν «την εν ουρανοίς θριάμβευσαν Εκκλησίαν».

Ο Κύριος, ο Οποίος ανέβηκε για τις αμαρτίες μας «επί του σταυρού», επάνω στον αιματόβρεκτο λόφο του Γολγοθά (Ιω. ιθ΄ 17), ομιλεί για τον κάθε πιστό, για τον καθένα από μας, ότι οφείλουμε και μείς να βαστάξουμε τον δικό μας σταυρό, για να είμαστε άξιοι μαθητές και ακόλουθοί Του. Ποιος είναι όμως ο σταυρός αυτός;

Ο σταυρός αυτός είναι ο ίδιος, αυτός που βάσταξαν οι Άγιοι, που σήμερα εορτάζει η Εκκλησία μας. Κοινός σταυρός για τους Αγίους ήταν «ο ζυγός του Κυρίου». Η απαίτηση δηλαδή να αναλαμβάνει κάθε χριστιανός την υποχρέωση να εκτελεί με συνέπεια και σε κάθε περίπτωση, σε ολόκληρη τη ζωή του, τον διατεταγμένο από τον Θεό Νόμο, χωρίς γογγυσμό.

Οι Άγιοι Πάντες, προερχόμενοι από όλες τις εποχές και από όλες τις κοινωνικές τάξεις των ανθρώπων βεβαιούν, ότι ο Θεός έχει σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις τούς εκλεκτούς Του. Όθεν και η δική μας εποχή και η δική μας κοινωνική τάξη, δύναται να αναδείξει τους Αγίους της.

Όσο και αν φαίνεται ότι στον κόσμο επικρατεί το κακό και η αμαρτία, παραμένει καθήκον, στον κάθε χριστιανό, «να άρη τον σταυρόν του» και να αντιτάξει ηθική αντίσταση κατά του κακού και της αμαρτίας. Αυτή η αγωνιστική διάθεση κατά του κακού, αυτή η προσπάθεια του πιστού να υπερνικήσει την αμαρτία, είναι η αγιότητα. Οι κατά καιρούς, από την ανθρώπινη αδυναμία προερχόμενες πτώσεις και ελλείψεις, δεν σημαίνουν απώλεια της αγιότητας εφ’  όσο διαπιστούται, ότι «ούπω μέχρι αίματος αντικατέστητε προς την αμαρτίαν ανταγωνιζόμενοι» (Εβρ. ιβ΄4). Δηλαδή δεν αντισταθήκατε ακόμη μέχρι σημείου να λάβετε τραύματα και να χύσετε το αίμα σας, αγωνιζόμενοι κατά της αμαρτίας.

Οι Άγιοι είναι και ζύμη και έλεγχος της κοινωνίας. Η ύπαρξη ενός και μόνον Αγίου, μαρτυρεί ότι δεν είναι για τον καθένα μας απρόσιτη και ακατόρθωτη η  αγιότητα.

Είθε οι Άγιοι Πάντες να είναι για μας μέτρο μίμησης, ώστε να τύχουμε και μείς τη χαρά εκείνων, την οποία έχουν, με το να βρίσκονται κοντά στον Θεό, στην ατέρμονη Βασιλεία των Ουρανών. Ο ίδιος ο Κύριος είπε: «Καθένας που θα αφήσει σπίτι ή πατέρα ή μητέρα, ή αδελφούς ή αδελφές ή γυναίκα ή παιδιά, ή χωράφια, «ένεκεν του Ονόματός μου», θα πάρει εκατό φορές περισσότερα σ’ αυτή τη ζωή και θα κληρονομήσει και την αιώνια ζωή, την οποία είθε όλοι να απολαύσουμε. Αμήν.