Ο ανατροπέας της οικουμένης
Ο Ιησούς Χριστός φανερώνει την αρμονική κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό και, κατ᾽ επέκταση, με τον εαυτό του, τον συνάνθρωπό του και τη φύση. (περισσότερα…)
Διονύσιος Κυκκώτης: Ο ένθερμος οικονόμος της Εκκλησίας Φανερωμένης και η σπουδαία δράση του
Πρωτοστάτης της Οκτωβριανής Εξέγερσης ( Η είδηση του θανάτου του εις την εξορία συγκλόνισε τον κυπριακόν λαόν, που του προσέδωσε τον χαρακτηρισμόν του Εθνομάρτυρα Κληρικού και τον συνέδεσε άρρηκτα με το κίνημα των Οκτωβριανών). Ο Διονύσιος, κατά κόσμον Λοΐζος, γεννήθηκε εις Τσακκίστρα το 1887. Τα πρώτα γράμματα τα διδάχθηκε εις το γειτονικό χωριό του Κάμπου. Το 1899 μετέβη εις Μονή Κύκκου, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα της Ελληνικής Σχολής Κύκκου. (περισσότερα…)
Ποια παγκοσμιοποίηση; (Του Σταύρου Σ. Φωτίου*)
Ο Νεωτερισμός προβάλλει μια επαρχιώτικη αντίληψη της οικουμένης: η Δύση είναι το ανώτερο στάδιο πολιτισμού της ανθρωπότητας μέσα σε μια γραμμική ανέλιξη της ιστορίας. Η δική της αλήθεια είναι η μοναδική, συνεπώς στη συνάντηση της Δύσης με οποιονδήποτε άλλο πολιτισμό μία μόνο επιλογή υπάρχει: η επιβολή της δυτικής αλήθειας, δηλαδή της νεωτερικής κοσμοθεωρίας. Εκ προοιμίου ο άλλος βρίσκεται σε προγενέστερο, κατώτερο στάδιο πολιτισμικής ανέλιξης, συνεπώς οφείλει να εξευρωπαϊσθεί, να υιοθετήσει τη νεωτερική εκδοχή του κόσμου, αν θέλει να εκσυγχρονισθεί. Μέσα από αυτή τη θεώρηση η Δύση διέβη την υφήλιο [...]
Θρήσκοι και άθρησκοι (του Σταύρου Φωτίου)
Του Σταύρου Σ. Φωτίου* O θρήσκος υποβιβάζει τον Θεό σε τιμωρό νομικιστή. Κατ᾽ αυτόν, ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο διάφορους κανόνες, τους οποίους όσοι δεν τηρούν καταλήγουν στα μαύρα καζάνια της κόλασης. Το θρησκόληπτο πνεύμα προβάλλει στον Θεό τη δική του ανασφάλεια, τη δική του υπαρξιακή αστοχία. Έτσι ο Θεός, σώνει και καλά, πρέπει να τιμωρεί όλους εκείνους που η ύπαρξή τους θυμίζει στον θρήσκο την ανασφαλή του ταυτότητα, τον φόβο του μπροστά στη διαφορά, την αδυναμία του να αγαπήσει. Ο θρήσκος χωρίζει τον κόσμο σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα: από τη [...]
Οι εκκλησίες των Βαρωσίων, της νέας πόλης της Αμμοχώστου. 40 χρόνια μετά
Η νέα πόλη της Αμμοχώστου τα επονομαζόμενα Βαρώσια, άρχισαν να αναπτύσσονται πληθυσμιακά αμέσως μετά την κατάληψη της μεσαιωνικής περιτειχισμένης πόλης, από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1571 και την εκδίωξη από εκεί των Ελλήνων κατοίκων της. (περισσότερα…)
Αναζητώντας τέσσερις μεγάλες αξίες ζωής!
Οι λίγες σκέψεις που θα θελα να μοιραστώ μαζί σας έχουν ως αρχικό πλαίσιο ένα στίχο από το ποίημα του Άγγλου Νομπελίστα ποιητή Τόμας Έλλιοτ, από το Choruses from “The Rock’’ (Χορικά από τον Βράχο): «Που είναι η σοφία που έχουμε χάσει μέσα στην πληροφόρηση; Η αδιάκοπη καθημερινή πληροφόρηση για ένα πλήθος πραγμάτων, θεωριών και γεγονότων δημιουργεί τον κίνδυνο να γίνουμε τελικά ένα τεράστιο αρχείο από σημαντικά και ασήμαντα πράγματα. (περισσότερα…)
Απόκρυφα Χριστιανικά Κείμενα
«Απόκρυφα χριστιανικά κείμενα» -ή, σύμφωνα με άλλη επικρατούσα ονομασία, «Απόκρυφα της Καινής Διαθήκης», κατ’ αντιδιαστολή προς τα «Απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης» – ονομάζονται διάφορα ανώνυμα ή ψευδεπίγραφα χριστιανικά κείμενα, γραμμένα απο τον 2ο μ.Χ. αιώνα και εξής, που δεν συμπεριλαμβάνονται στον ‘κανόνα’ της Κ.Δ. αλλά αναγινώσκονται απλώς ή απορρίπτονται απο τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς των πρώτων αιώνων Σχετίζονται όμως με την Κ.Δ. (και έτσι εξηγείται η επικρατούσα ονομασία τονς) τόσο από πλευράς φιλολογικού είδους (είναι Ευαγγέλια, Πράξεις, Επιστολές, Αποκαλύψεις, αλλά και Διάλογοι, Ερωτήσεις, κ.ά.π.) όσο και από πλευράς περιεχομένου, διότι [...]
Παρουσίαση του Εορταστικού Τόμου «50 ΧΡΟΝΙΑ λατρείας στον Θεό και διακονίας στον άνθρωπο – Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Ακροπόλεως 1970-2020»
Ο Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Ακροπόλεως με την ευκαιρία του Εορτασμού του Χρυσού Ιωβηλαίου από το Εγκαίνιον του Ιερού Ναού σας προσκαλεί στην Παρουσίαση του Εορταστικού Τόμου (περισσότερα…)
Για το βάθος του χρόνου και της ιστορίας
Σκέφτομαι, πως εκείνο που μας διασώζει από τη δοκιμασία και τα πάθη του χρόνου είναι η προοπτική του ιστορικού βάθους. Έτσι, σε καιρούς διωγμού και κατατρεγμού, όταν όλα γύρω μας συντρίβονται και συνθλίβονται και διαλύονται, μοναδική και ασφαλής σχεδία βίου παραμένει η ιστορική μνήμη. Οι διαστρωματώσεις εκείνες της μνήμης, που μας οδηγούν στην υπέρβαση της φθοράς, προκειμένου να διασώσουμε το αρχαίο κάλλος. Γι’ αυτό και η διαφυγή στον τόπο της ιστορίας και στην αρχέτυπη μνήμη συνιστά παραμυθία για όλους τους δεδιωγμένους και κατατρεγμένους του αιώνος. Στέκομαι σήμερα σε δύο κείμενα [...]
