Η Τέχνη κι η ανοικονόμητη πολιτική
του Στέλιου Παπαντωνίου Όταν έγραφα το Μελισσοχώρι με το μέλι και τις μελοχές, δεν φανταζόμουν πως θα εξαφανίζονταν μυριάδες τέτοιες εν μια νυκτί και πως σε λίγες μέρες ο βρωμερός ποταμός της Λευκωσίας θα ήταν ανθόνερο μπροστά στην τραπεζική μπόχα. ΄Ωσπου μια μέρα η Τέχνη είπε το λόγο της εικαστικά: είκοσι αυτοσχέδιες τουαλέτες έξω από την Κεντρική Τράπεζα, να ανοίγουν από τη μια το στόμιο για να δέχονται τα φανταστικά μελικά περιττώματα και από την άλλη να μοιάζουν και μ’ ανοιχτά στόματα, θου, Μαμμωνά, φυλακήν… Είναι, λέει ο καλλιτέχνης Ανδρέας [...]