Author - Pavlos Hadjiprodromou

Η ορθόδοξη άποψη για τη χαρά

π. Δημήτριος Κωστόπουλος Ασφαλώς «κομίζω γλαύκα εις Αθήνας», κατά τον γνωστό αρχαίο λόγο, λέγοντας ότι αυτό, που όλοι οι άνθρωποι κυρίως αναζητούν και για το οποίο διψούν στην ζωή τους, είναι η χαρά. Σ\' αυτήν την πανανθρώπινη δίψα για χαρά «ποντάρουν» όλοι οι επιχειρηματίες της γης και διαφημίζουν τα προϊόντα τους (ακόμη και τις οδοντόκρεμες) ως πηγή χαράς! Στην ίδια δίψα «ποντάρουν» και οι διάφοροι «Μεσσίες» και επίδοξοι «Σωτήρες» του κόσμου υποσχόμενοι στα υποψήφια θύματα τους λύση των προβλημάτων τους, έτσι ώστε να απολαμβάνουν ανεμπόδιστη τη χαρά στην ζωή! Θαυμάσιο δόλωμα στ\' [...]

Στυλιανός Λένας: Ο Μαχητής της Ελευθερίας της Κύπρου (28 Μαρτίου 1957)

Ο θρυλικός Στυλιανός Λένας γεννήθηκε στο χωριό Χανδριά της Λεμεσού, στις 20 Ιουλίου του 1931. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Λευκωσία, όπου εργάσθηκε ως σιδηρουργός. Λόγω της βαθιάς του χριστιανικής πίστης, γίνεται στέλεχος της ΟΧΕΝ, και δίνει πρόθυμα τον όρκο της ΕΟΚΑ ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Την 1η Απριλίου 1955, ο Λένας, ως ένας από τους πέντε πρώτους ομαδάρχες Λευκωσίας, ανατινάσσει τον αγγλικό στρατιωτικό ραδιοσταθμό Γούσλεϊ Μπάρακς, ενώ στις 19 Ιουνίου συμμετέχει σε απόπειρα εναντίον του Άγγλου κυβερνήτη Άρμιτεϊζ, στην οποία παίρνει μέρος και [...]

Τά Νιάτα πάντα στίς Ἐπάλξεις (Ευδόκιος Δημητρίου, Θεολόγος)

Τά Νιάτα πάντα στίς Ἐπάλξεις Αποικιοκρατῆστε τήν ψυχή σας! Εὐδόκιου Δημητρίου θεολόγου Νά ’ναι κανείς νέος, νοιώθει πώς ἔχει φτερά γιά νά πετάξει μακριά στούς αἰθέρες σάν ἀϊτός. (περισσότερα…)

Η δογματική διδασκαλία του Αγίου Νικηφόρου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως για τις Εικόνες

Μπορείτε να διαβάσετε όλη τη μεταπτυχιακή εργασία του π. Στυλιανού Γερασίμου εδώ... Η μεταπτυχιακή εργασία παραχωρήθηκε με σκοπό την ενημέρωση και τον εμπλουτισμό της θεολογικής έρευνας, διατηρώντας κάθε πνευματικό δικαίωμα. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή ή η αναδημοσίευση μέρους ή όλου του κειμένου χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα. c 2009 ο συγγραφέας π. Στυλιανός Γερασίμου.

Ελληνότροπου βίου η αναίρεση

Τι τάχα κάνει τον (αύριο εορτάζοντα από την εκκλησία, αλλά όχι από την ανύποπτη πολιτεία) Γρηγόριο Παλαμά, μέγιστο πατέρα της εκκλησίας, ώστε εκτός από άγιος της ορθόδοξης ανατολής, να ξεχωρίζει και ως πνευματική προσωπικότητα του ελληνικού τρόπου του βίου; Μια αναδρομή στη διαδρομή του ελληνισμού στις αρχές του ΙΔ΄ αιώνα δίνει την απάντηση. (περισσότερα…)

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Γεννήθηκε το 1296 από ενάρετους γονείς, τον Κωνσταντίνο και την Καλλονή. Ο πατέρας του ήταν συγκλητικός, και ύστερα έγινε μοναχός, καθώς και η μητέρα και τα αδέλφια του μόνασαν σε μοναστήρια. (περισσότερα…)

«Χαῖρε ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας» (Ομιλία στη Β’ Στάση των Χαιρετισμών)

«Χαῖρε ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας» Oἱ Χαιρετισμοὶ εἶναι ἕνας ὕμνος πρὸς τὴν Παναγία. Ἀποτελεῖ ἐπανάληψι καὶ ἀνάλυσι τοῦ πρώτου ἐκείνου «χαῖρε» ποὺ εἶπε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ στὴν Θεοτόκο τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ: «Χαῖρε κεχαριτωμένη…» (Λουκ. 1, 28). Κάποτε ἡ Παναγία εἶπε κάποια λόγια πολὺ ἀπίστευτα: «Ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκ 1,48). Ποιός θὰ μποροῦσε νὰ πιστέψει ὅτι μποροῦσαν νὰ βγοῦν ἀληθινά; Καὶ ὅμως! Στὰ 2000 χρόνια ποὺ ἀκολούθησαν δισεκατομμύρια γυναῖκες πέρασαν ἀπὸ τὴ γῆ, γυναῖκες ἔνδοξες, βασίλισσες καὶ αὐτοκράτειρες. Ποιός τὶς θυμᾶται; Ποιός τὶς ἐγκωμιάζει; Κανείς. [...]

Αποχαιρετισμός

(Ο Γρηγόρης ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ αποκλεισμένος στη σπηλιά της Μονής Μαχαιρά). Τέλειωσαν πια τα ψέματα – δικά μας και ξένα Η φωτιά η παντάνασσα πλησιάζει. Δεν μπορείς πια Να ξεχωρίσεις αν καίγεται σκοίνος ή φτέρη ή θυμάρι. Η φωτιά πλησιάζει. Κι όμως πρέπει να προφτάσω να ξεχωρίσω, Να δω, να υπολογίσω, να σκεφτώ – ( για ποιόν; Για μένα; Για τους άλλους; ) Πρέπει. Μου χρειάζεται πριν απ’ το θάνατό μου μια ύστατη γνώση, η γνώση του θανάτου μου, για να μπορέσω να πεθάνω. Οι άλλοι τέσσερις έφυγαν. Στο καλό. Τι ησυχία – σα νάναι εδώ να γεννηθεί ένα παιδί [...]

Οἱ ἄξονες τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ

Νίκος Ὀρφανίδης Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Οἱ ἄξονες τῆς  ἐπιστροφῆς τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ ἢ Ἡ ἐκκλησία ὡς διαχρονικὸ καταφύγιο καὶ σκέπη καὶ θαλπωρὴ Καθὼς προσεγγίζουμε τὴν παπαδιαμαντικὴ διηγηματογραφία ἔχουμε ὁλοένα καὶ περισσότερο τὴν αἴσθηση πὼς ἐκεῖνο ποὺ διαπερνᾶ συχνὰ τὴ θεματική της εἶναι ἡ μεταμέλεια καὶ ἡ μεταστροφὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ ἡ συνακόλουθη σωτηρία. Ἡ ἀνάδειξη τῆς Ἐκκλησίας ὡς καταφυγίου καὶ σκέπης καὶ ἀνάπαυσης ὅλων τῶν ναυαγισμένων καὶ σπαρασσομένων ἀπὸ τὰ δεινὰ καὶ τὰ πάθη τοῦ βίου ἀνθρώπων. Ὁ Παπαδιαμάντης προσεγγίζει τρυφερὰ καὶ ἁπαλὰ καὶ μὲ ἀγάπη ἕναν σπαρασσόμενο κόσμο καὶ πληθυσμό, ποὺ διαπερνᾶ τὰ ἀφηγηματικά του τοπία. [...]