Προς το ευσεβές Πλήρωμα της καθ’ ημάς Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου. Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Κατά τις ημέρες αυτές είμαστε μάρτυρες του θρήνου, του πόνου και της απόγνωσης του λαού της Μιανμάρ, για τους χιλιάδες νεκρούς και άστεγους και τις άλλες μεγάλες καταστροφές, που επέφερε ο πρόσφατος κυκλώνας Ναργκίς στη χώρα τους. (περισσότερα…)
Πρὸς τοὺς Αἰδεσιμωτάτους Ἐφημερίους καὶ Ἐντίμους Ἐκκλησιαστικοὺς Ἐπιτρόπους τῶν Ἱερῶν Ναῶν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. (περισσότερα…)
Την Εγκύκλιο θα βρείτε πιο κάτω στο χώρο μεταφόρτωσης αρχείων... (περισσότερα…)
+ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιεπίσκοπος Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου, Παντί τῷ Χριστεπωνύμῳ Πληρώματι τῆς Ἁγιωτάτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, Χάριν, εἰρήνην καί εὐλογίαν παρά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. (περισσότερα…)
Την Εγκύκλιο θα βρείτε πιο κάτω στο χώρο μεταφόρτωσης αρχείων... (περισσότερα…)
Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ, «Κράτησε τη σπίθα όπως-όπως. Θα ’ρθει μια στιγμή που θα ανάψει το φως!», συμβουλεύει ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης. (περισσότερα…)
Η Παναγιά από ψηλά παρακολουθούσε. Στην ποδιά της ο μικρός Χριστός. Μισοσκόταδο στο ναό της Μεγάλης του Θεού Σοφίας. Με πεντακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυο καμπάνες, πεντακόσια πενήντα έξι χρόνια από την τελευταία λειτουργία. Με τον πατριάρχη δεξιά και τον τελευταίο Έλληνα, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Και τότε, στην άλωση, από ψηλά παρακολουθούσε. Πόσο αιμοβόροι μπορεί να γίνουν οι άνθρωποι, ακόμα και μέσα σε ναό. Κρατούσε και τότε σφιχτά το Χριστό, αν κι έζησε και χειρότερα, τη σταύρωσή Του. Τότε όμως ακόμα δεν ήξερε πώς ήταν η ανάσταση. Ο Βαρούχ Ομπάμα [...]
Απόσπασμα από την ομιλία του Καθηγητή κ. Πασχάλη M. Κιτρομηλίδη "...Είναι γεγονός, όπως λέγεται συχνά στις μέρες μας, ότι Εκκλησία και Πολιτεία είναι σφαίρες διακριτές αλλήλων και οφείλουν να είναι χώροι διακριτής ύπαρξης και δράσης. Ωστόσο, από την ίδια τη σύστασή της η Eκκλησία έχει γνώμη για την κοινωνία των ανθρώπων και τη γνώμη αυτήεκφράζει προς τους πιστούς, αλλά και προς τους φορείς της εξουσίας, στους οποίους δεν επιδιώκει να υπαγορεύσει το περιεχόμενο και τον τρόπο άσκησης του έργου τους αλλά προς τους οποίους επιχειρεί κατά καιρούς να προσφέρει συμβουλές, παραινέσεις, πνευματική [...]
του φιλόλογου Στέλιου Παπαντωνίου Στο κάτω κάτω εμείς έτσι μεγαλώσαμε. Με το δικέφαλο αετό, με το τραγούδι της Αγια- Σoφιάς και στα Αναγνώσματα του Δημοτικού και στα Νεοελληνικά Κείμενα του Γυμνασίου. Ήταν ένα ποίημα που, όταν το απαγγέλλαμε, μας συγκινούσε. «Σημαίνει ο Θιός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια, σημαίνει κι η Αγια- Σοφιά, το μέγα μοναστήρι». Ήταν θρηνητικό το «σώπασε κυρα-Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις», ήταν γεμάτο ευλάβεια και ιερή συγκίνηση το χερουβικό, όταν θα’ βγαινε ο Βασιλέας των όλων κι όταν έψελνε «ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης». Τα [...]
του φιλόλογου Στέλιου Παπαντωνίου Θέλετε να πείτε πως, μιλώντας για «περιουσιακό», εννοείτε πως όλη η ζωή στα χωριά και στις πόλεις και κωμοπόλεις μας, οι εκκλησιές και τα σχολεία μας, τα καφενεία, οι σύλλογοι κι η ελιά που φύτεψε ο πατέρας και το σπίτι με το φούρνο, όλα αυτά είναι «οι περιουσίες» για τις οποίες σκοντάφτετε, δεν τα βρίσκετε, τα βάζετε σ’ ένα καλάθι και θα τα ξανασυζητήσετε; Εμείς το δίκαιο της ειρήνης κι αυτοί το δίκαιο του πολέμου και της αρπαγής; Δηλαδή τι; Θα μοιράσουμε τη ζωή χιλιάδων χρόνων, την [...]
