Μνήμη του Αγίου Φιλαγρίου, Επισκόπου Κουρίου (9 Φεβρουαρίου)

Σήμερα αποδίδεται η εορτή της  Υπαπαντής του Κυρίου, δηλ. ολοκληρώνονται οι ημέρες της Δεσποτικής εορτής, κατά την οποία η Θεοτόκος και ο Δίκαιος Ιωσήφ πήγαν τον 40ήμερον Ιησού Χριστό στο Ναό, όπου τον υποδέχθηκε ο Άγιος και Δίκαιος Συμεών.

Επίσης, τιμούμε τη μνήμη του Αγίου Φιλαγρίου, επισκόπου Κουρίου, των Ιερομαρτύρων Νικηφόρου και Μαρκέλλου επισκόπου Σικελίας, των Μαρτύρων Αλεξάνδρου, Άμμωνος και των συν αυτοίς μαρτύρων των εν Σόλοις της Κύπρου.

Ο Άγιος Φιλάγριος έζησε κατά τον 1ον αιώνα μ.Χ. και υπήρξε μαθητής του Αποστόλου Πέτρου. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος Κουρίου.

Αφού υπέμεινε πολλούς πειρασμούς από τους δαίμονες και από τους πονηρούς και άπιστους ανθρώπους, ευχαριστώντας το Θεό μέχρι την τελευταία του πνοή, κοιμήθηκε οσιακά.

O Άγιος Νικηφόρος έζησε επί των αυτοκρατόρων Βαλεριανού και Γαληνού και συνδεόταν στενά με τον ιερέα Σαπρίκιο, ο οποίος όμως έτρεφε μίσος κατά του Νικηφόρου, γιατί πίστεψε στα λόγια κάποιου συκοφάντη. O Νικηφόρος μάταια ζητούσε από τον ιερέα να του πει το λόγο και να τον συγχωρέσει.

Όταν το 257 μ.Χ. ξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά των Χριστιανών, συνελήφθησαν πολλοί επίσκοποι και ιερείς, μεταξύ των οποίων και ο Σαπρίκιος. Μόλις ο Νικηφόρος τον διέκρινε μεταξύ των συλληφθέντων, τον παρακάλεσε να τον συγχωρήσει. O Σαπρίκιος αρνήθηκε πεισματικά. Μετά το μαστίγωμα που δέχθηκε, ο Νικηφόρος τον πλησίασε και πάλι, ασπάσθηκε τις πληγές του και του ζήτησε να του δώσει έστω και την τελευταία στιγμή την ευλογία του. O Σαπρίκιος ανένδοτος, τον απομάκρυνε και οδηγήθηκε για αποκεφαλισμό.

Η άρνηση και η αδιαλλαξία του Σαπρίκιου τον κατέστησαν ανάξιο στα μάτια του Θεού. Χωρίς πλέον τη δύναμη της θείας χάριτος, δεν άντεξε τα βασανιστήρια και την ώρα του αποκεφαλισμού, λύγισε και ζήτησε να θυσιάσει στα είδωλα. Μόλις το άκουσε ο Νικηφόρος, έτρεξε και τον παρακάλεσε να ανακαλέσει την άρνησή του. Εκνευρισμένοι τότε οι δήμιοι αποκεφάλισαν το Νικηφόρο και έτσι αξιώθηκε εκείνος το στεφάνι του μαρτυρίου.

       Αγαπητοί, μάς δίδεται η ευκαιρία να επαναλάβουμε ότι, μελετώντας  ο σύγχρονος άνθρωπος το εορτολόγιο και περιστατικά τη ζωή των Αγίων μας, ενδεχομένως να προβληματίζεται για κάποια από τα συμβάντα. Όμως, κι αυτά μας βοηθούν να αντιληφθούμε ότι η επίγεια ζωή, καθώς και οι παρεπόμενες πράξεις των ανθρώπων δεν είναι ούτε μόνιμα ούτε σταθερά. Σταθερή είναι μόνο η Σοφία του Θεού, «η πάντα νουν υπερέχουσα» (Φιλ. 4, 7), δηλ. ο Σωτήρας Χριστός, ο οποίος σύμφωνα με το Δίκαιο Συμεών παραμένει «σημείον αντιλεγόμενον» (Λκ 2, 34, Μτ 16, 13).

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου