Επιμνημόσυνος Λόγος του Αντιστράτηγου ε.α. Χαράλαμπου Λόττα στο επίσημο Μνημόσυνο για τους πεσόντες της 15ης Ιουλίου 1974

Επιμνημόσυνος Λόγος του Αντιστράτηγου ε.α.  Χαράλαμπου Λόττα στο επίσημο Μνημόσυνο για τους πεσόντες της 15ης Ιουλίου 1974.

(Λευκωσία, 15 Ιουλίου 2012)

Μακαριώτατε,

Είμαστε εδώ για ακόμη μία χρονιά, για να μνημονεύσουμε τους ανθρώπους μας, που πλήρωσαν με τη ζωή τους, τα πιστεύω τους, την αφοσίωση τους στη Δημοκρατία, την αγάπη τους για την πατρίδα.

Είμαστε εδώ για έναν ακόμη μαύρο Ιούλη, για να αδράξουμε την ευκαιρία που μας δίνουν οι άνθρωποι αυτοί, να κάνουμε την προσωπική μας αυτοκριτική, για το τι πράττουμε από τότε.

Για το κατά πόσον έχουμε αντλήσει διδάγματα από την τραγωδία.

Για το κατά πόσον είμαστε έτοιμοι να αποφύγουμε να οδηγηθούμε σε παρόμοιες συνθήκες που οδήγησαν στην προδοσία.

Για το κατά πόσον επιτέλους θα βρούμε τον τρόπο όλοι μαζί, να πορευτούμε σε κοινή πορεία με στόχο τη δικαίωση της πατρίδας μας.  

Ο Ελληνισμός έχει δημιουργήσει μια προβληματική παράδοση εμφύλιου διχασμού. Λες και την έχει εφεύρει, ώστε να αποτελέσει αντίβαρο στο μεγαλείο των δημιουργημάτων του μέσα στους αιώνες. Και μετά, για τα όσα μύρια κακά μας συμβαίνουν, συνήθως καταφεύγουμε και αποδεχόμαστε την εύκολη  δικαιολογία ότι «για όλα φταίνε κάποιοι άλλοι».

Το Πραξικόπημα κατά της νόμιμης κυβέρνησης του Μακαρίου, υπήρξε νοσηρό δημιούργημα ανθρώπων που είχαν αλλότρια κίνητρα. Υπήρξαν πρωτεργάτες και πρωταγωνιστές με ξεκάθαρο προδοτικό ρόλο έναντι της Κύπρου και του Ελληνισμού,  υπήρξαν οι συνεργάτες τους στην Κύπρο, υπήρξαν και οι αφελείς που τους πίστεψαν.   

Δεν παραγνωρίζουμε τη δεδομένη ευθύνη του διεθνούς παράγοντα για την αδικία που συνεχίζει να βιώνει ο Κυπριακός Ελληνισμός. Τα πράγματα θα είχαν όμως εξελιχθεί πολύ διαφορετικά, αν ο πρώτιστος στόχος ήταν η διατήρηση του αρραγούς εσωτερικού μετώπου.

Δυστυχώς το πρωινό της 15ης Ιουλίου 1974, το οποίο καταγράφηκε ως η Κερκόπορτα της τραγωδίας που βιώνει ο τόπος και οι άνθρωποι του μέχρι σήμερα, αποτέλεσε δικό μας δημιούργημα. Οι σχέσεις του Εθνικού κέντρου με την ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, κινήθηκαν για όλο το χρονικό διάστημα που προηγήθηκε σε τεντωμένο σκοινί. Στα χρόνια που προηγήθηκαν του Πραξικοπήματος, η μοναδική όπως αποδείχτηκε έγνοια των άφρονων χουντικών της Αθήνας, ήταν η ανατροπή του προέδρου Μακαρίου. Στο πλαίσιο αυτό εκμεταλλεύτηκαν με τον χειρότερο τρόπο τα αγνά και άδολα αισθήματα Κυπρίων πατριωτών, την υπερβολική αγάπη τους για την Ελλάδα και τον πόθο τους για ένωση, μετατρέποντας τους έτσι, χωρίς οι ίδιοι να συνειδητοποιούν το κακό που θα έκαναν στον τόπο τους, σε συνεργούς και συνένοχους στα δόλια σχέδιά τους. Οι στρατιωτικές δυνάμεις που υπηρετούσαν στην Κύπρο, αντί να διασφαλίσουν από κάθε επιβουλή την ακεραιότητα της κρατικής οντότητας και κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, εντάχθηκαν στους σχεδιασμούς αυτούς. Αυτή την κατάσταση διάλυσης, αλλά και του εσωτερικού διχασμού που επικράτησε, εκμεταλλεύτηκε πλήρως ο εξωτερικός εχθρός. Τις συνέπειες τις πληρώνει μέχρι σήμερα όλος ο λαός.

Μνημονεύουμε σήμερα και αποτείουμε φόρο τιμής στους νεκρούς του Πραξικοπήματος. Εκείνους που  έδωσαν ως αποτέλεσμα των τραγικών αυτών γεγονότων, ό,τι πολυτιμότερο είχαν, την ίδια τους τη ζωή. Για όλους μας υπάρχουν οι κρίσιμες στιγμές. Αυτές όπου ο καθένας κρίνεται για την αποφασιστική επιλογή του δρόμου που θα ακολουθήσει. Υπάρχουν φορές, που αυτή την απόφαση που λαμβάνει ο καθένας, την πληρώνει με την ίδια του τη ζωή.

Η σημερινή μαύρη επέτειος, αποτελεί ίσως το κορυφαίο παράδειγμα, που επιβεβαιώνει την ανάγκη σεβασμού της ιστορικής αλήθειας και συντήρησης της ιστορικής μνήμης. Οφείλουμε όλοι, να αντλούμε διδάγματα για να είναι η δημοκρατία και οι θεσμοί της, ακατάλυτοι και απαραβίαστοι. Οφείλουμε παράλληλα να διατηρούμε άγρυπνη τη μνήμη.

Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να καταδικάζουμε το έγκλημα που διεπράχθη εις βάρος της Κύπρου και του λαού της. Τις τραγικές συνέπειες του πραξικοπήματος και της εισβολής, βιώνουμε καρτερικά εδώ και τριανταοκτώ χρόνια. Οι πληγές δεν έχουν κλείσει. Οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι ηρωικοί μας εγκλωβισμένοι, οι διακόσιες χιλιάδες συμπατριώτες μας που έγιναν πρόσφυγες στη δική τους πατρίδα και η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή του 37% των πατρογονικών εδαφών μας, ο εποικισμός και η λεηλασία της κατεχόμενης γης μας, καθορίζουν με δραματικό τρόπο το πικρό σκηνικό της διαρκούς κυπριακής τραγωδίας.

Τιμώντας λοιπόν σήμερα τη μνήμη όσων θυσιάστηκαν υπερασπιζόμενοι τη Δημοκρατία και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας, έχουμε κάθε δικαίωμα να διεκδικούμε σταθερά και δυναμικά τα εθνικά μας δίκαια. Αρκεί οι αποφάσεις που λαμβάνουμε να εκπηγάζουν από τα διδάγματα της μακραίωνης ιστορίας του Έθνους μας.

Κανείς δεν μας χαρίστηκε ποτέ. Κανείς δεν πρόκειται να μας λυπηθεί. Ότι κερδίσαμε, το κερδίσαμε με κόπους, με μόχθους και θυσίες οδυνηρές και ατελείωτες. Ποτέ με ηττοπάθεια και υποχωρήσεις, ποτέ με δουλική συμπεριφορά προς στους ισχυρούς ξένους και την αξιοπρέπεια μας καταρρακωμένη.

Ο λαός μας δεν ζητά, και δεν θα έπρεπε να αναμένει από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και από την Ευρωπαϊκή Ένωση τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από ότι δικαιούνται και απολαμβάνουν σήμερα, όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες.

Θέλουμε κι’ εμείς να ζήσουμε σε μια πραγματικά ελεύθερη πατρίδα, χωρίς κατοχικές εγγυήσεις και στρατεύματα, χωρίς συρματοπλέγματα μίσους και διαχωρισμού. Οραματιζόμαστε μια Κύπρο της ειρήνης, της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, όπου όλα τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα θα είναι κατοχυρωμένα και διασφαλισμένα, χωρίς καμία διάκριση.

Δίνουμε στους νεκρούς που αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία του τόπου μας την υπόσχεση ότι δεν θα επιτρέψουμε να επαναληφθούν ίδιες ή παρόμοιες καταστάσεις σαν αυτές που οδήγησαν στα τραγικά γεγονότα του 74. Η πατρίδα μας δεν σηκώνει άλλες μαύρες επετείους. Δίνουμε επίσης την υπόσχεση για διαρκή αγώνα για τη δικαίωση του λαού μας και την απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών. Γνωρίζουμε πολύ καλά το χρέος μας απέναντι στους νεκρούς μας, τους οποίους μνημονεύουμε σήμερα, και η υπόσχεση που τους δίνουμε είναι ότι θα το ξεπληρώσουμε στο ακέραιο.

Αιωνία τους η μνήμη!