Χαιρετισμός Μακαριωτάτου στο συνέδριο με θέμα: “Οι Χριστιανοί στη Μέση Ανατολή. Ποιό είναι το μέλλον τους;”

Αναμφίβολα το θέμα της αποψινής διάλεξης είναι πολύ επίκαιρο. Το ζούμε και το βιώνουμε πολύ έντονα καθώς οι Χριστιανοί στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής διέρχονται κρίσιμους καιρούς. Γι’ αυτό και εκφράζουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια τόσο προς το Κέντρο Ανατολικών Σπουδών «Πτολεμαίος», όσο και προς τη Δρα Ελένη Σταύρου για την ωραία πράγματι αυτή προσπάθεια να αναδείξουν τα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χριστιανική παρουσία και μαρτυρία υπό το φως των πολιτικών και κοινωνικο-οικονομικών αλλαγών, που εξελίσσονται σήμερα, στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Η επικράτηση ακραίων φονταμενταλιστικών στοιχείων άλλων θρησκειών στην περιοχή, θέτει σε άμεσο κίνδυνο την παραμονή των Χριστιανών στις αρχαίες κοιτίδες τους. Καθημερινά χώροι λατρείας των Χριστιανών καταστρέφονται, οι χριστιανικές περιουσίες βιαιοπρα-γούνται και τα στοιχειώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα και Θρησκευτικές Ελευθερίες των Χριστιανών καταπατούνται. Οι Χριστιανοί εξωθούνται με τον τρόπο αυτό σε εκπατρισμό. Ήδη χιλιάδες Χριστιανών εγκατέλειψαν τις αρχαίες κοιτίδες τους, και έχουν γίνει πρόσφυγες σε διάφορα μέρη της γης.

Οι Χριστιανικοί πληθυσμοί, διαφόρων δογμάτων, από την Αίγυπτο μέχρι τη Συρία και από τον Λίβανο μέχρι το Ιράκ, αριθμούσαν μέχρι το 1948 περίπου το 20% του συνολικού πληθυσμού. Σήμερα, ένεκα των συνεχιζόμενων πράξεων βίας, των εντάσεων και των εχροπραξιών, του θρησκευτικού φανατισμού και των θρησκευτικών διακρίσεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, ο αριθμός τους υπολογίζεται, πλέον, περίπου στο 6%. Ο αριθμός αυτός συνεχίζει, δυστυχώς, να μειώνεται.

Η ίδια ακριβώς κατάσταση επικρατούσε για αιώνες και στη γειτονική μας Συρία, που αποτελεί έναν χώρο στον οποίο εκκλησίες υπάρχουν εκεί από την αυγή του χριστιανισμού, και συνυπάρχουν με τους μιναρέδες των τζαμιών σ’ ένα μοναδικό συμβολισμό συμβιώσεως, αδελφοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού, που φέρνει τους ανθρώπους μαζί. Και είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η συνύπαρξη των θρησκειών, μπορεί να συνεχιστεί και στο μέλλον, αρκεί να εδρασθεί πάνω στον αλληλοσεβασμό. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται η δέουσα παιδευτική αγωγή και η κατάλληλη διαμόρφωση πολιτικών προϋπο-θέσεων. Καίτοι το πρόβλημα στηρίζεται στη βάση και στη νοοτροπία των λαών, εν τούτοις πιστεύουμε ότι οι Ηγέτες είναι εκείνοι, οι οποίοι θα πρέπει να προωθούν τον αλληλοσεβασμό, την ειρηνική συνύπαρξη και τη δημιουργική πρόοδο στις κοινωνίες τους.

Στους ευγενικούς αυτούς οραματισμούς, η βία, ο φανατισμός και η επιβολή της ιδεολογίας του ενός πάνω σ’ έναν άλλο λαό, ασφαλέστατα, δεν έχουν θέση. Διότι τέτοιες νοοτροπίες αποτελούν πηγή προστριβών, οι οποίες οδηγούν εν τέλει σε εμπόλεμες καταστάσεις.

Δυστυχώς, μια τέτοια ιδεολογία έκανε την εμφάνισή της τα τελευταία χρόνια και απέβη όντως, πηγή αιματοχυσίας, εκπατρισμού των λαών, πόνου και δυστυχίας. Η ιδεολογία αυτή μάς είναι γνωστή με το όνομα τσιχαντισμός. Είναι η έννοια που μας προκαλεί πόνο και οδύνη. Γιατί ταυτίστηκε με τον πόλεμο, τις θηριωδίες και τις καταστροφές των πολιτιστικών μνημείων τής ανθρωπότητας.

Λυπούμαστε να παρατηρήσουμε ότι η Δημοκρατική Ευρώπη και η Αμερική ενώ παρουσιάζονται ως υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην περίπτωση αυτή, και χρηματοδότησαν και εξόπλισαν τους εξτρεμιστές, ιδιαίτερα στη Συρία, και με απάθεια παρακολουθούν εκ του μακρόθεν την όλη απαράδεκτη κατάσταση. Και όλα αυτά, δυστυχώς, εν ονόματι των Δημοκρατικών αρχών.

Ως Εκκλησία της Κύπρου, εγείρουμε έντονη κραυγή διαμαρτυρίας και πόνου για τον απαράδεκτο και διωγμό των μειονοτήτων, Μουσουλμάνων και Χριστιανών, της Συρίας και των άλλων χωρών τής Μέσης Ανατολής. Και καλούμε τους Ηγέτες των ισχυρών τής Γης να ασκήσουν την επιρροή τους για μια ειρηνική επίλυση των διαφορών, με στόχο μια δημιουργική συνεργασία για το καλό όλων και τον σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων των λαών τής Μέσης Ανατολής.

Με αυτές τις σκέψεις χαιρετίζουμε την αποψινή διάλεξη ευχόμαστε κάθε επιτυχία σ’ αυτήν.

Μετ’ ευχών

† ο Κύπρου Χρυσόστομος

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
20 Απριλίου 2016.