Συγκρατημένη αισιοδοξία

Του Στέλιου Παπαντωνίου

«Συγκρατημένη αισιοδοξία»: μια φράση που ταιριάζει στην παρούσα κατάσταση. Ύστερα από σαράντα χρόνια σκλαβιάς και κατοχής του μισού σχεδόν της πατρίδας μας από τους Τούρκους εισβολείς, ύστερα από τις υστεροχρονισμένες κηδείες των κακοποιηθέντων αγνοουμένων- μέγα ανθρωπιστικό πρόβλημα που δεν λύεται με μια χούφτα λείψανα λειψάνων-  ύστερα από διακηρύξεις ξένων και δικών για το δικαίωμά μας να εκμεταλλευόμαστε τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους μας,  ο πρωθυπουργός της Ελλάδας με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας προχώρησαν σε συμφωνίες συνεργασίας με την Αίγυπτο και αναμένεται το παρόμοιο με το Ισραήλ. Μια γειτονιά είμαστε κι ας το θυμόμαστε στην ανάγκη.

Συγκρατημένη αισιοδοξία, γιατί δεν ξέρουμε τι τέξεται η επιούσα, γιατί για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, κι αλίμονο αν δεν έχουν την όρεξη οι ιθύνοντες, παρά το χιλιοειπωμένο «εργαζόμαστε σκληρά»- για τα προσωπικά, κομματικά συμφέροντα ή του συνόλου;-  και γιατί βέβαια το θεριό της περιοχής βρυχάται, κι άλλοι το θεωρούν απρόβλεπτο λόγω διδύμου Τούρκου προέδρου- πρωθυπουργού, άλλοι προβλεπτό, λόγω των πολλαπλών προβλημάτων που το πνίγουν πανταχόθεν αλλά  δεν το δείχνει.

Κι εμείς αναμένουμε στην κλούβα το λάθος του εγκληματία, γιατί τα αστυνομικά μας μυθιστορήματα λεν πως δεν μπορεί να υπάρχει το τέλειο έγκλημα.

Όμως τούτο διαπράττεται συστηματικά από την Τουρκία εναντίον της Κύπρου, τη ανοχή του ΟΗΕ και της προστάτιδάς της Αμερικής, που την άφησε  να δρακοντέψει τόσο που να μη μπορεί εύκολα να τη συμμαζέψει, δείγμα ισλαμικής χώρας με δήθεν ευρωπαϊκούς προσανατολισμούς, παραμύθια για χαλιμάδες. Πάλι τουρκιά μυρίζει.

Αναμένουμε και από Ελλάδα και από Κύπρο τη σοβαρή μελέτη της κατάστασης, την αντιμετώπιση της κρίσης με τα μέσα του διεθνούς δικαίου,  προπάντων προσηλωμένοι στην ανάγκη για απελευθέρωση και διαρκή ελευθερία των Ελλήνων της Κύπρου.

Κι εδώ τίθεται το αδυσώπητο:  Ποια τα δικά μας σχέδια για να μην σκλαβωθούμε στους Τούρκους; Πώς πείθουμε τους ξένους πως δεν είναι δυνατόν να συνομιλούμε ή να συνεργαζόμαστε με αποδεδειγμένα κυπροφάγα Τουρκία; Έχουμε πείσει πως το μέλλον μας είναι σκοτεινό λόγω κακής γειτόνισσας, δήθεν εγγυήτριας της ανεξαρτησίας μας; Τι έχουμε να επιδείξουμε; Εκείνοι σχεδιάζουν να μας καταλάβουν. Εμείς; Ή ακόμα πιστεύουμε στην καλή γειτονία, στις αγαθές προθέσεις, στους ανύπαρκτους -λόγω εποίκων- αδελφούς Τουρκοκύπριους;

Τα σχέδια για την απελευθέρωση και μη εκτουρκισμό της ελληνικής Κύπρου δεν εκπονήθηκαν ακόμα από καμιά κυβέρνηση, ενώ οι νέοι μας και τις διαμαρτυρίες τους για την ανακήρυξη του ψευδοκράτους τις οργανώνουν Παρασκευή, γιατί το Σάββατο δεν λειτουργούν τα σχολεία! Εκείνο όμως λειτουργεί παρά πάσαν έννοια δικαίου, φορτωμένο με καταδικαστικά ψηφίσματα.  Όποιος τ’ ακούσει πως μόνο εργάσιμες μέρες διαδηλώνουμε εναντίον της παρανομίας, θα μας πιστέψει πως αγωνιζόμαστε γι’ απελευθέρωση;