Μια προφητεία …και όποιος πιστέψει
Έτσι ξεκίνησε ο προφήτης:
« Θα’ρθει ο καιρός αυτός… όταν η αγάπη παγώσει. Τότε η ψυχρότητα θα σκληρύνει τις καρδιές των ανθρώπων. Θα βλέπουν πλάγια ο ένας τον άλλο. Η σχέση μεταξύ τους θα αντικατασταθεί από στυγνή αδιαφορία. Όταν θα συμβαίνει ο ένας να ενδιαφέρεται για τον άλλο, αυτό θα είναι η εξαίρεση. Συνήθως θα υπερισχύει η απρόσωπη σεξουαλικότητα. Θα’ρθει ο καιρός που τους ανθρώπους θα τους ενώνει μόνο η επιθυμία της ικανοποίησης της σάρκας. Τότε θα γνωρίζονται το πρωΐ και θα ορκίζονται αμοιβαία αγάπη για πάντα. Μα οι υποσχέσεις τους θα κρατάνε ίσαμε το βράδυ. Τότε ο καθένας θα τραβάει το δικό του δρόμο, σαν να μην είχε προηγηθεί τίποτα μεταξύ των δύο. Θα ζουν μαζί τόσο λίγο και θα μετρούν τη διάλυση της σχέσης τους με τις ώρες… Και να βλέπω καθαρά. Οι άνθρωποι θα τρώνε καλά μα θα νιώθουν συνεχώς πεινασμένοι θα πίνουν και όμως θα διψούν θα ντύνονται και όμως θα κρυώνουν. Θα αναπαύονται σε μαλακά κρεβάτια, μα θα νιώθουν συνέχεια κουρασμένοι. Το χρήμα θα γίνει πολύ ακριβό. Θα κερδίζεται δύσκολα και ο καθένας θα πουλάει ό,τι πολύτιμο έχει για να το αποκτήσει.
Θα’ρθει αυτός ο καιρός. Στη διάρκειά του θα συμβούν πράγματα ανήκουστα, που θα πληγώσουν σχέσεις ανάμεσα σε οικογένειες. Γονείς θα αποστρέφονται τα παιδιά τους. Παιδιά θα αμφισβητούν και θα μισούν θανάσιμα τους γονείς τους. Τα αδέλφια δεν θα βλέπονται παρά μόνο στις κηδείες…
Οι μαθητές στα σκολειά θα μαθαίνουν αμφίβολα γράμματα. Θα βγαίνουν από κει μέσα με μια υπερφίαλη διάθεση. Θα βλέπουν όλο καταφρόνεση όσους τυχόν έμειναν χωρίς γνώσεις. Να φοβάστε τους αμόρφωτους γραμματισμένους. Θα είναι σαν νοητικά ρομπότ. Απ’αυτούς θα ξεκινήσει το κακό.
Λιγοστοί όσοι θα περνούν ως καλοί άνθρωποι. Στο τέλος θα στρεβλώσουν και αυτοί. Θα ενεργούν με σκοπό να επιδεικνύονται. Δεν θα φορούν πλατειά ιμάτια, για να ξεχωρίζουν, όπως οι Φαρισαίοι. Αλλά κάτι θα το δείχνει στα μάτια τους, ότι όλα τους είναι προσποιητά. Η πίστη τους στο Θεό ή στον άνθρωπο θα είναι κίβδηλη.
Στο μεταξύ μέσα στο συρφετό αυτό, μια πολύ μικρή ζύμη ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ θα ξεχωρίσει. Όμως, το λέω στα σίγουρα, θα περάσει μέσα από μεγάλη θλίψη. Οι υπόλοιποι θα τους βλέπουν παραξενεμένοι. Και επειδή δεν θα συμφωνούν με τα έργα τους θα τους χαρακτηρίζουν ανισόρροπους και ταραγμένους. Και δεν θα υπάρχει στους κακούς όριο.
Θα ακούσετε τέρατα και σημεία. Γυναίκες να πωλούν τα σπλάχνα που κυοφορούν στην κοιλιά τους, έναντι αμοιβής. Άλλες να δανείζουν τη μήτρα τους επί πληρωμή σε κάποιους άγνωστους για να αποκτήσουν παιδιά. Γυναίκες και άνδρες που θα ζουν μόνοι τους να αποκτούν σε εργαστήρια διαδόχους κατά παραγγελία… Και τότε, ναι τότε, κάποιοι θα αγαπήσουν τα σκυλιά, τα γατιά, τα οικόσιτα ζώα, σαν ανθρώπους. Και για τους πραγματικούς ανθρώπους δεν θα δίνουν καμιά σημασία…
θα’χουν περάσει πολλά χρόνια από τώρα… Το προβλέπω με διαύγεια… τα όπλα του θανάτου θα’χουν τον τελευταίο λόγο. Θα αφανίσουν μιλιούνια ανθρώπινα κορμιά. Οι λιγοστοί που θα μείνουνε δεν θα’χουν πια πόρους για να ζήσουν. Η χλόη δεν θα ξαναφυτρώσει. Τα δέντρα θα’χουν καψαλιστεί. Τα ζώα θα’χουν πια πνιγεί από τις αναθυμιάσεις των όπλων των ανθρώπων. Η γη θα γίνει και αυτή κάρβουνο. Ο ουρανός θα στερέψει πλέον. Και θα γίνει πολλή αναταραχή. Ο ήλιος θα σκοτεινιάσει για τρεις μέρες, μήνες, αιώνες. Όλα θα είναι χλωμά και καταθλιπτικά. Tότε οι άνθρωποι θα εξαλειφθούνε από το πρόσωπο της γης. Όσοι τυχόν θα επιβιώσουν θα νιώθουν τόσο απαίσια. Θα είναι σαν ζωντανοί. Μα δεν θα είναι. Θα πηγαίνουν και θα έρχονται χωρίς προορισμό κανένα».
Αυτά είπε ο προφήτης. Κάθισε στην πέτρα και μέτρησε πόσο ψηλά είχε ανεβεί ο ήλιος. Μόλις ένα κοντάρι πάνω απ’ τον ορίζοντα. Έπρεπε να συνεχίσει το κήρυγμα. Και όποιος πιστέψει…
Αλέξης Αλεξάνδρου
Ο Αλέξης Αλεξάνδρου είναι διευθυντής στο Γυμνάσιο Καλογερόπουλου.
