Μνήμη του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας (9 Ιουνίου)

Χριστός Ανέστη!

Σήμερα, Κυριακή του Τυφλού, ένεκα της ευαγγελικής περικοπής που αναγινώσκεται στη Θεία Λειτουργία, και η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Κυρίλλου, αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, ο οποίος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 370 μ.Χ. από εύπορους γονείς και έζησε επί βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού.

Ο Άγιος Κύριλλος ήταν ανεψιός του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Θεοφίλου, έλαβε μεγάλη θεολογική μόρφωση και έγινε διάδοχος του θείου του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Εκκλησίας Αλεξανδρείας.

Όταν συγκροτήθηκε η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, ο Κύριλλος υπήρξε πρόεδρος αυτής, και συνετέλεσε να γκρεμιστούν οι κακοδοξίες του δυσσεβούς Νεστορίου για το πρόσωπο της υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου. Να σημειωθεί ότι στην Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο μεταξύ άλλων αποφάσεων επαναβεβαιώθηκε, με τον 8ο κανόνα της, το Αυτοκέφαλο της Αποστολικής Εκκλησίας της Κύπρου.

Με τα πολλά πνευματικά κατορθώματα, την ενάρετη ζωή και το πλούσιο θεολογικό, εκκλησιαστικό συγγραφικό του έργο, ο Κύριλλος αναδείχθηκε σπουδαία πατερική μορφή. Παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Κύριο την 9η Ιουνίου του 444 μ.Χ., αφού πατριάρχευσε για 32 περίπου χρόνια. Δικαίως ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης τον προσονόμασε «σφραγίδα των Πατέρων».

O τυφλός πίστεψε στον Χριστό και ομολόγησε την Θεότητά του. Άφησε ανοικτή την ύπαρξή του για να δεχθεί τις ευεργετικές του ενέργειες και να βρει το φως του. Η σωματική τυφλότητα αφήνει κάποιους συνανθρώπους μας να έχουν τη δική τους δοκιμασία στη ζωή. Τα συμπτώματα όμως της ψυχικής τύφλωσης είναι πολύ πιο φοβερά, γιατί δεν αφήνουν τον άνθρωπο να δεχθεί στη ζωή του την χαρά της αληθινής ζωής και τον σπρώχνουν να ασφυκτικά  στην απόσταση της θείας παρουσίας στο πρόσωπο του συνανθρώπου μας.

Η μνήμη του Αγίου Κυρίλλου επαναλαμβάνεται και στις 18 Ιανουαρίου μαζί με τον προκάτοχό του Άγιο Αθανάσιο Αλεξανδρείας, ένεκα της μεγάλης θεολογικής τους εμβέλειας και την καταξίωσή τους ως Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας.

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου