Μνήμη του Αγίου Αυγουστίνου, επισκόπου Ιππώνος (15 Ιουνίου)

Σήμερα, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του προφήτη Αμώς, του Οσίου Ιερωνύμου και του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος.

Ο Προφήτης Αμώς ήταν βοσκός, αλλά το Άγιο Πνεύμα τον ανέδειξαν σε Προφήτη. Έζησε 800 χρόνια προ Χριστού, και στις προφητείες του χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα και ελέγχει τον αποστάτη από το θέλημα του Θεού, λαό του Ισραήλ.

Ο Άγιος Αυγουστίνος (το όνομά του ήταν Aυρήλιος Αυγουστίνος) γεννήθηκε στην Ταγάστη της Νουμιδίας στην Αφρική, το έτος 354 μ.Χ. από χριστιανή μητέρα, τη Μόνικα (η μνήμη της τιμάται στις 4 Μαΐου) και πατέρα ειδωλολάτρη, τον Πατρίκιο. Τα πρώτα γράμματα τα διδάχθηκε στην πατρίδα του και κατόπιν μετέβη για σπουδές στην Καρχηδόνα.

Ως φοιτητής έζησε έκλυτη ζωή. Μάλιστα στην Αφρική, αναδείχθηκε σε σφοδρό οπαδό του Μανιχαϊσμού. Αργότερα όμως, όταν έφθασε στο Μιλάνο, οι θερμές ολονύκτιες προσευχές της μητέρας του, η επισταμένη μελέτη των Γραφών από τον ίδιο και τα κηρύγματα του Επισκόπου Μεδιολάνων Αμβροσίου έφεραν τον Αυγουστίνο σε μεταμέλεια και συντριβή για τον πρότερο βίο. Ζήτησε αυτοβούλως να κατηχηθεί στη διδασκαλία της Ορθοδοξίας, απέβαλε τις μανιχαϊστικές αντιλήψεις και αφοσιώθηκε στο Χριστό. Βαπτίστηκε χριστιανός μαζί με τον 15χρονο γιο του Αδεοδάτη.

Ποίμανε πιστούς για 34 χρόνια και εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 76 ετών. Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους χριστιανούς στοχαστές και θεολόγους και ένας από τους συγγραφείς της λατινικής πατρολογίας.

Σύγχρονός του ο Όσιος Ιερώνυμος, τον οποίο εορτάζουμε επίσης σήμερα. Γεννήθηκε το 345 μ.Χ. στο χωριό Στριδώνα της Δαλματίας από γονείς χριστιανούς, οι όποιοι, για να τον μορφώσουν καλύτερα, τον έστειλαν στη Ρώμη. Εκεί βαπτίστηκε, αλλά και εκεί ως ευμετάβλητος νέος έπεσε στη διαφθορά.

Γνωρίστηκε με το Γρηγόριο το Ναζιανζηνό και το Γρηγόριο Νύσσης (αδελφό του Μ. Βασιλείου) και από εκεί επέστρεψε στη Ρώμη. Ο Επιφάνιος Σαλαμίνος στο έργο του «Πανάριον», αναφέρεται στη γνωριμία με τον Ιερώνυμο.

Ο Άγιος Ιερώνυμος κοιμήθηκε το έτος 420 μ.Χ. στη Βηθλεέμ.

Μελετώντας, συνειδητοποιούμε περισσότερο τις ελλειματικότητες του ανθρώπου στον κόσμο τούτο και ταυτόχρονα τη δύναμη της μεταμέλειας και της μεταμόρφωσης του ανθρώπου που επέρχεται με τη χάρη και τη παντοδυναμία του Αγίου Πνεύματος κι αφού το θέλει διακαώς ο άνθρωπος.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου