Μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Μαρκέλλου, επισκόπου Απαμείας (14 Αυγούστου)

Μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Μαρκέλλου, επισκόπου Απαμείας (14 Αυγούστου)

Σήμερα, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Μάρτυρος Μαρκέλλου επισκόπου Απαμείας της Συρίας.

Ο Ιερομάρτυρας Μάρκελλος έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Α΄, του Μεγάλου. Καταγόταν από την Κύπρο, στην οποία και έλαβε κοσμικό αξίωμα, καθώς του ανατέθηκε η διοίκηση του νησιού.

Κατά τη διάρκεια των καθηκόντων του, προσπάθησε να είναι πάντα δίκαιος, κάτι πού εξέπληξε τους πάντες στο νησί. Αργότερα έγινε ιερέας και έπειτα αναδείχθηκε Επίσκοπος Απαμείας της Συρίας. Ως ποιμενάρχης ήταν δίκαιος και διακριτικός. Προσπαθούσε να βρίσκεται συνέχεια κοντά στα προβλήματα του ποιμνίου του, με αγάπη και κατανόηση πατρική. Αναδείχθηκε θερμός ζηλωτής της ορθοδόξου πίστεως, ανεγείροντας πολλές εκκλησίες, αφού οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την πίστη στα είδωλα και γκρεμίζοντας συγχρόνως πολλούς ειδωλολατρικούς ναούς.

Με αφορμή τα αποτελέσματα του πνευματικού του ζήλου του για τη διάδοση του ιερού Ευαγγελίου, τον συνέλαβαν και τον έριξαν στην κάμινο, όπου ο Άγιος παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Σήμερα, προεόρτια της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η Εκκλησία καλεί τους πιστούς σε πνευματική προετοιμασία, για να δεχθούν την ωφέλεια του πανίερου γεγονότος της κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, που αναδύεται ως λεπτή αύρα πνευματικής δροσιάς και ευλογίας.

Ιδού πως ο υμνογράφος περιγράφει αυτή την εμπειρία:

Ἡ τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέρα ὑπάρχουσα, καὶ τῶν Χερουβὶμ ἐνδοξοτέρα, καὶ πάσης κτίσεως τιμιωτέρα, ἡ δι’ ὑπερβάλλουσαν καθαρότητα, τῆς ἀϊδίου οὐσίας δοχεῖον γεγενημένη, ἐν ταῖς τοῦ Υἱοῦ χερσί, σήμερον τὴν παναγίαν παρατίθεται ψυχήν, καὶ σὺν αὐτῇ πληροῦται τὰ σύμπαντα χαρᾶς, καὶ ἡμῖν δωρεῖται τὸ μέγα ἔλεος. (Εἰς τὸν Στίχον. Θεοτοκίον. Ἦχος β’. Ἀνατολίου)

Ας παρακαλέσουμε με σεβασμό και συνείδηση τη μητέρα του Σωτήρος Χριστού για ό,τι μας στεναχωρεί, μας απογοητεύει και μας ταλανίζει στον καθημερινό αγώνα μας. Με σεβασμό απέναντι στην Κυρία Θεοτόκο. Με συνείδηση ότι με την ταπείνωσή της αναδείχθηκε η μητέρα της ζωής και η αμετάθετη ελπίδα μας στο θρόνο του Τριαδικού Θεού.

Εν τη Γεννήσει του Υιού και Λόγου του Θεού, την παρθενίαν εφύλαξας, διότι το γεννώμενο δεν είναι ανθρώπινο θέλημα, αλλά βουλή του Θεού, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε, αλλά παραμένεις σταθερός συμπαραστάτης και παρηγορία για κάθε άνθρωπο που σε μακαρίζει και μεγαλύνει τον Υιό και Θεό σου. Μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου

Print Friendly, PDF & Email

Share this post