Μνήμη της Οσίας Θεοδώρας της εν Αλεξανδρεία (11 Σεπτεμβρίου)
Σήμερα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Μαρτύρων Δημητρίου φιλοσόφου, της συζύγου του Ευανθίας και του υιού τους Δημητριανού και των Οσίων Θεοδώρας της εν Αλεξανδρεία (†491), Ευφροσύνου του μαγείρου († θ΄ αι.) και Θεοδούλου.
Η Θεοδώρα, καταγόταν από την Αλεξάνδρεια. Ήταν στολισμένη με σωματικό κάλλος και αφοσιωμένη στον ευσεβή σύζυγό της. Κάποια στιγμή όμως έπεσε στο σφάλμα να προδώσει το συζυγικό της κρεβάτι και να πέσει στη μοιχεία.
Όταν κατάλαβε το σφάλμα, μετάνιωσε, και φορώντας ανδρικά ρούχα αποσύρθηκε σε ανδρώο μοναστήρι, για να μην τη βρει ο σύζυγός της. Το νέο της όνομα ήταν Θεόδωρος. Μετά από δύο χρόνια μετάνοιας, βρήκε έξω από την πόρτα του μοναστηριού ένα βρέφος αφημένο. Κάποιος τη συκοφάντησε ότι διέπραξε μοιχεία με τη γυναίκα η οποία γέννησε το μωρό. Η Θεοδώρα, για επτά χρόνια ζούσε εκτός μοναστηριού σ’ ένα καλύβι με το παιδί, μέχρι πού αποκαλύφθηκε η συκοφαντία εναντίον της. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε, όταν η Θεοδώρα παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο.
Ο σύζυγος εφόσον πληροφορήθηκε το θάνατό της, παρέστη στην κηδεία και παρέμεινε πλέον στο μοναστήρι, αφού πρώτα διαμοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς.
Ακούγοντας ο άνθρωπος το συναξάρι ενδεχομένως, δίκαια απορεί, ένεκα της μεταμοντέρνας κοινωνίας μας. Πόση προσοχή είναι αναγκαία για την αποφυγή των σφαλμάτων, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και τους αγωνιστές ανθρώπους σε μεγάλες και ανυπέρβλητες ατραπούς; Εντούτοις υπάρχει διέξοδος της μετάνοιας και της προσευχής στον Ιησού. Μέγεθος του αγώνα μας, ο Σταυρός του Κυρίου.
Με θαυμαστή υπομονή ο πιστός Χριστιανός, με αφοσίωση στο θέλημα του Θεού, φέρει το σταυρό του μαρτυρίου στον καθημερινό αγώνα του, εξαγοράζοντας τον καιρό. Και τούτο διότι έχει επίγνωση της παραίνεσης του Παύλου «να κερδίζουμε πάντοτε και να εκμεταλλευόμαστε για το τίμιο και αγαθό το χρόνο και τις ευκαιρίες της παρούσης ζωής, διότι οι ημέρες, εξαιτίας της αμαρτίας που επικρατεί, είναι γεμάτες πειρασμούς και πνευματικούς κινδύνους» (Εφ. 5, 16).
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
