Μήνυμα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου για τα 50 έτη ιερατικής ζωής του Αρχιεπισκόπου Κύπρου

Μακαριώτατε καί Ἁγιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Χρυσόστομε, τήν Ὑμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Ἡ παντεπίσκοπος τοῦ Θεοῦ σοφία καί δύναμις, ἡ ἀμερῶς μεριστή, καλῶς καί ἀγαθῶς προνοουμένη περί τῆς ἀσπίλου Νύμφης τῆς τοπικῆς κατά Κύπρον Ἁγιωτάτης Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐξελέξατο τήν Ὑμετέραν θεοφιλῆ, ἡμῖν δέ λίαν ἀγαπητήν καί περινούστατον Μακαριότητα, καί ἐνέθηκεν Αὐτῇ τόν πόθον τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀφιερώσεως πρό πεντη-κονταετίας ὅλης εἰς τό Θυσιαστήριον τοῦ Κυρίου, ἵνα ἱερουργῇ τά μείζονα, τά αἰώνια, τά ἄρρητα, τά σωτήρια.

Καί νῦν, κατά τό τρέχον ἔτος, τό ἄμεσον τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ποίμνιον, ἡ πηδαλιουχουμένη θεοφιλῶς καί θεαρέστως ὑπ᾿ Αὐτῆς κατά τούς συγχρόνους τούτους καιρούς Ἁγιωτάτη κατά Κύπρον κληρουχία τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Βαρνάβα, τοῦ συνοδοιπόρου Βαρθολομαίου τοῦ σοφοῦ συναπο-στόλου, καί σύνολος ἡ Ὀρθόδοξος Οἰκουμένη, καί ἡ ἡμετέρα Μετριότης, ἐκπροσωποῦσα τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἑορτάζομεν ἐν προσευχῇ καί δεήσει μίαν ἐν χρόνῳ στιγμήν, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ καί παρακινεῖ πάντας ἡμᾶς ἵνα, ἐπισκεπτόμενοι νοερῶς τήν πανηγυρίζουσαν τήν σηματοδοτήσασαν καί σφραγίσασαν  τήν προσωπικήν ζωήν, πορείαν καί ἐκκλησιαστικήν μαρτυρίαν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος χρονικήν περίοδον, ἥτις παρῆλθεν ὡς «ἡ ἡμέρα ἡ ἐχθές» κατά τόν ἱερόν Ψαλμῳδόν, ἐκφράσωμεν τάς πλέον θερμάς καί ἐγκαρδίους ἡμῶν προσρήσεις καί εὐχάς, «χαίροντες μετά χαιρόντων», γνησίων καί ὁμοψύχων ἀδελφῶν ἐν τῇ διακονίᾳ τῆς Ἁγίας Τραπέζης καί τῆς τραπέζης τῶν ἀναγκῶν, πνευματικῶν καί ὑλικῶν, τοῦ πιστοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ.

Δέν ἀγνοοῦμεν, Μακαριώτατε ἀδελφέ, τήν παιδιόθεν ἀφιέρωσιν Ὑμῶν καί τήν ὑποταγήν εἰς τόν χρηστόν ζυγόν τοῦ Κυρίου ἐν τῇ περιπύστῳ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου, τοῦ ὁποίου εὐλογημένος κοινοβιάτης, κατ᾿ ἀρχάς, καί σώφρων καθηγούμενος, ἐν συνεχείᾳ, ἀξίως ἐχρηματίσατε μέχρι τῆς ἀναδείξεως εἰς τό Ἀρχιερατικόν ἀξίωμα. Νῦν δέ πλοηγῶν ἀπό δεκαετίας περίπου τό νοητόν σκάφος τῆς κατά Κύπρον Ἁγιωτάτης Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας, ἐν μέσῳ τῶν γνωστῶν ποικιλω-νύμων συμπληγάδων καί κρίσεων, ἐσχάτως δέ καί τῆς οἰκονομικῆς καί εὐρυτέρας κοινωνικοηθικῆς, ἀσκεῖτε, μετά πολλῆς συνέσεως καί ἀποτελεσμα-τικότητος, τό ἱερόν Ὑμῶν λειτούργημα καί εὐθυνοφόρον καθῆκον, παρακα-λοῦντες τόν πολυτρόπως δοκιμαζόμενον εὐσεβῆ καί γενναῖον Ὀρθόδοξον Κυπριακόν λαόν.

Ἤδη, Μακαριώτατε, διά θλίψεων καί εὐθηνίας, δι᾿ εὐτυχῶν καί δυσχερῶν γεγονότων, ἐν πειρασμοῖς καί θείαις εὐλογίαις, ἐν δοκιμασίαις καί εὐαγγελικῇ ὑπομονῇ πορευόμενος ὡς θεοφόρτωτος ναῦς δύνασθε δικαίως νά καυχᾶσθε ἐν Κυρίῳ, μετά τοῦ διδασκάλου τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα θεοκήρυ-κος Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, ὅτι ἐπί ἥμισυν αἰῶνα ἤδη τόν δρόμον τετελέκατε, τήν πίστιν τετηρήκατε καί ἀναμένετε τόν δίκαιον μισθόν παρά τοῦ Κυρίου τοῦ Ἀμπελῶνος, συνεχίζων ἕως ἡμέρα ἐστί τό μεμαρτυρημένως πολυσχιδές Ὑμῶν ἔργον.

Ἀληθῶς, ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης, κατά τήν διαρρεύσασαν πεντηκοντα-ετίαν ἀπέβη «ἱερωσύνης κανών, σωφροσύνης εἰκόνισμα, μοναζόντων στή-ριγμα, Ἐκκλησίας ἑδραίωμα, ἀγάπης λύχνος, θρόνος αἰσθήσεως… γλῶσσα πύρινος, στόμα ἡδύλαλον…» κυρύσσων τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καί σωτηριώδη λόγον πᾶσι τοῖς δεομένοις, κατά τήν μακράν παράδοσιν τῶν Ὀρθοδόξων ἱεραρχῶν καί πρωθιεραρχῶν.

Ἡ καθ᾿ ἡμᾶς Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, ἡ καθ᾿ Ὑμᾶς Ἁγιωτάτη κατά Κύπρον Ἐκκλησία, ἡ σύνολος ἀνά τήν οἰκουμένην Ὀρθοδοξία καί ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, τό Ὑμέτερον καί τό εὐρύτερον πλήρωμα, ἐγκαυχῶνται διά τήν Ὑμετέραν φίλην Μακαριότητα, διότι ἀείποτε τούς ὀφθαλμούς τῆς καρδίας Ὑμῶν στρέφετε πρός τήν ἀξίαν ἐπιτέλεσιν τοῦ εὐθυνοφόρου καθήκοντος τοῦ κληρικοῦ, τοῦ Ἱεράρχου, τοῦ Ὀρθοδόξου Προκαθημένου, διακονοῦντες ἀποκλειστικῶς καί μόνον, κατά τό ἐφικτόν τῇ ἀνθρωπίνῃ ἀσθενείᾳ, τό χρέος τῆς ἀληθείας, ἵνα ὁμοῦ μετά τοῦ σοφοῦ Ἐκκλησιαστοῦ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἴπωμεν.

Ἡ ἡμετέρα Μετριότης, ἔχουσα ὑπ᾿ ὄψει αὐτῆς τό τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστό-μου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, «μακάριος ἐπίσκοπος, ὁ νοήσας τόν ἀληθινόν Ἐπίσκοπον, καί ζηλῶν αὐτόν, καί γινόμενος ὡς ἐν ἀνθρώποις Θεός», συγχαίρουσα ἐπί τῷ ἰωβηλαίῳ τῆς πεντηκονταετίας τῆς ἱερωσύνης τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, εὔχεται ἀπό καρδίας ἔτι πλουσιωτέραν τήν θείαν εὐλογίαν ἐν τῇ πρωθιεραρχικῇ ἐκδαπανήσει Αὐτῆς, πεποιθυῖα συγχρόνως, ὅτι ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ὁ Ἐπίσκοπος τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὁ καλέσας Αὐτήν κλήσει ἁγίᾳ καί τιθέμενος ἐπί τήν Λυχνίαν τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου ἵνα λάμπῃ πᾶσι τοῖς ἐν τῇ Οἰκίᾳ, τῇ Ἁγιοτρόφῳ καί Μαρτυροτόκῳ καί ἡρωοτόκῳ Μεγαλονήσῳ, θέλει συγκαταλέξει Ὑμᾶς μετά τῶν ἁγίων Ἱεραρχῶν, χαριζόμενος Ὑμῖν ἀπό τοῦ νῦν αἰῶνος ὑγείαν καί δύναμιν καί αἴγλην ἵνα συνεχίζητε γινόμενος καθ᾿ ἡμέραν «μιμητής τοῦ ἀληθινοῦ Ποιμένος, τιθέμενος τήν ψυχήν ὑπέρ τῶν προβάτων Αὐτοῦ» καί γινόμενος «ὁδηγός τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει, παιδευτής ἀφρόνων, διδάσκαλος νηπίων, φωστήρ ἐν κόσμῳ», ἀνεπίληπτον ἀποδεικνύων τήν Ἀρχιερωσύνην καί καταξιούμενος «τοῦ αἰτεῖν Ὑμᾶς τά πρός σωτηρίαν τοῦ λαοῦ», τοῦ Κυρίου ἐπακούοντος τῶν Ὑμετέρων προσευχῶν καί δεήσεων.

Ταύτην τήν εὐχήν καί προσευχήν καί εὐχαριστήριον αἶνον ἀπευθύνομεν τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι ἀπό τοῦ Ἱεροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας Κέντρου, δεόμενοι διαπύρως ἔτι καί ἔτι τοῦ χορηγοῦ παντός ἀγαθοῦ Κυρίου ὅπως χαρίζηται Αὐτῇ ἀκλόνητον ὑγιείαν, σταθεράν πορείαν, φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πρός ὀρθοτόμησιν διά λόγων καί ἔργων θεοφιλῶν τῆς παρακαταθήκης τήν ὁποίαν ἐνεπιστεύθη ἡ Θεία Πρόνοια καί Χάρις τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι, ἥν πάνυ φιλαδέλφως κατασπαζόμενοι ἐν Κυρίῳ αἰτούμεθα παρ᾿ Αὐτοῦ πολλά τά ἔτη Αὐτῆς, ὑγιεινά καί καρποφόρα ἐν τῇ διακονίᾳ τοῦ Θείου Γεωργίου, τοῦ Κυριακοῦ δηλονότι Ἀμπελῶνος καί τῶν κλημάτων αὐτοῦ, τῆς ἱερᾶς μάνδρας καί τῶν ἐν αὐτῇ λογικῶν προβάτων.

βιγ΄ Νοεμβρίου δ΄

Τῆς Ὑμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος
ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός