Προσφώνηση Οικουμενικού Πατριάρχη και Αντιφώνηση Μακαριωτάτου κατά το επίσημο γεύμα

Π Ρ Ο Π Ο Σ Ι Σ
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΓΕΥΜΑ
ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ  ΜΑΚ. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
(Μπαλουκλῆ, Κυριακή τῶν Μυροφόρων 2010)

Μακαριώτατε,
Ἱερώτατοι,
Λοιποὶ ἐκλεκτοὶ καὶ ἀγαπητοὶ συνδαιτυμόνες,

Χριστὸς Ἀνέστη!

Ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας ὑπογραμμίζει ὅτι ἡ Ἐκκλησία «σημαίνεται ἐν μυστηρίοις». Τελέσαντες πρὸ ὀλίγου τὸ κύριον καὶ κεντρικὸν καὶ κορυφαῖον μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, «ἐσημάναμεν» καὶ ἐφανερώσαμεν ἀπὸ κοινοῦ μετὰ τοῦ Μακαριωτάτου καὶ τῶν λοιπῶν συλλειτουργῶν ἡμῶν, καὶ ὅλου τοῦ συμπροσευχηθέντος πιστοῦ ἐκκλησιάσματος, τὴν ἀλήθειαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἀρραγῆ ἑνότητα αὐτῆς ἐν τῷ Θεανθρωπίνῳ προσώπῳ τοῦ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κοινωνήσαντες τοῦ τιμίου Δεσποτικοῦ Σώματος καὶ τοῦ ἁγίου Αἵματος ἐκ τοῦ κοινοῦ Ποτηρίου τῆς Ζωῆς, ἐβιώσαμεν καὶ πάλιν ἐμπειρικῶς τὴν ἀλήθειαν ὅτι εἴμεθα ἀλλήλων μέλη, κύτταρα ζῶντα τοῦ παναγίου ἐμψύχου καὶ ἐλλόγου Σώματος τοῦ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος καὶ αἰωνίως ζῶντος Θεανθρώπου!

Ἤδη, μὲ τὴν ψυχήν, τὸν νοῦν καὶ τὸ σῶμα ἡμῶν πλήρη Χριστοῦ, μεταλαμβάνομεν καὶ τροφῆς ὑλικῆς, πρὸς δόξαν Αὐτοῦ, παρακαθήμενοι εἰς ἀδελφικὴν τράπεζαν ἀγάπης, ἵνα ἀποδώσωμεν ἰσορρόπως καὶ τῷ σώματι τὰ εἰς αὐτὸ ἀναγκαῖα. Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ ἐπιθυμοῦμεν νὰ ἐκφράσωμεν τὴν εὐαρέσκειαν ἡμῶν εἰς τὸν ὑπεύθυνον τῆς Πατριαρχικῆς ταύτης Μονῆς Ἱερώτατον Μητροπολίτην Σασίμων κ. Γεννάδιον, ἄνδρα λόγιον, ἀκαταπόνητον καὶ θυσιαστικὸν ἐν τῇ διακονίᾳ του εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, διὰ τὴν μεμεριμνημένην φροντίδα τῆς ἑτοιμασίας τοῦ ἐπισήμου τούτου Γεύματος, καθὼς καὶ εἰς τὰς ἐνταῦθα ἐνασκουμένας καὶ διακονούσας Μοναχάς, αἱ ὁποῖαι ἐξαντλητικῶς ἐμόχθησαν καὶ διὰ τὸ Γεῦμα, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν ὅλην προετοιμασίαν τῆς σημερινῆς πανηγύρεως. Μνησθείῃ τοῦ κόπου των ὁ Ἀναστὰς καὶ εἴθε ὅλοι νὰ τύχωμεν, διὰ πρεσβειῶν τῆς Ἐφόρου τῆς Μονῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, «ξενίας δεσποτικῆς καὶ ἀθανάτου τραπέζης» ἐν τῇ Βασιλείᾳ Του, τῇ «Χώρᾳ τῶν ζώντων», μετὰ πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος εὐαρεστησάντων Αὐτῷ!

Ἡ ἀπὸ ἐτῶν ποθουμένη καὶ ἀναμενομένη ἐπίσημος παρουσία ἐν Κωνσταντινουπόλει τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς «θαλασσοφιλήτου» νήσου καὶ Προκαθημένου τῆς κατ’ αὐτὴν ἁγιωτάτης Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας, φέρει ἐνώπιόν μας, ἀγαπητοὶ συνδαιτυμόνες, τὴν παροιμιώδη κυπριακὴν εὐσέβειαν, ἡ ὁποία ἀπὸ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων μέχρι σήμερον ἀνέδειξε τῇ Ἐκκλησίᾳ στρατειὰν περίλαμπρον καὶ μεγάλην Ἁγίων, Μαρτύρων, Ἱερομαρτύρων, Ὁσίων, Ὁμολογητῶν, Πατέρων καὶ Διδασκάλων. Τὴν εὐσέβειαν ἐκείνην, ἡ ὁποία ἀπέκλεισε παντελῶς τῆς νήσου τὴν φοβερὰν δοκιμασίαν τῆς Εἰκονομαχίας, ὕψωσε πρὸς δόξαν Θεοῦ σπουδαίας βασιλικάς, καὶ δὴ καὶ μὲ ἐντεῦθεν Μάρμαρα, ἐκ Προικοννήσου, περίσεμνα μοναστήρια, περικαλλεῖς ναούς καὶ σεβάσματα, διεφύλαξε μετ’ ἐνθέου ζήλου τὸ Ὀρθόδοξον δόγμα ἀλώβητον κατὰ τὴν περίοδον τῆς Φραγκοκρατίας, παρὰ τὰς προσηλυτιστικὰς τῶν κρατούντων προσπαθείας καὶ τὸν ἀσφυκτικὸν περιορισμὸν καὶ παραγκωνισμὸν τῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραρχίας, ἐκράτησε ζῶσαν τὴν ψυχὴν τοῦ Γένους ἐν τῇ νήσῳ ἐν μέσῳ καταιγίδων πολλῶν! Φέρει ἐνώπιόν μας τὴν μοναδικὴν ἀγάπην πρὸς τὸν θεμελιωτὴν τῆς καθ’ ἡμᾶς Βυζαντίδος Ἐκκλησίας Ἅγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν τὸν Πρωτόκλητον, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἀπὸ οὐδεμίαν κυπριακὴν οἰκογένειαν ἀπουσιάζει, καὶ εὐχόμεθα, Μακαριώτατε, συντόμως νὰ καταστῇ δυνατὴ ἡ ἀναστήλωσις καὶ ἐπάνδρωσις τῆς περιπύστου Μονῆς του ἐν Καρπασίᾳ, ἥτις εἶναι τὸ μεγαλύτερον τῶν κυπριακῶν προσκυνημάτων! Μᾶς φέρει ἀκόμη ἡ ἐν μέσῳ ἡμῶν παρουσία Σας, Μακαριώτατε, τὴν παράκλησιν τοῦ «υἱοῦ παρακλήσεως» Βαρνάβα, τὴν φωτεινὴν ἐλπίδα τοῦ δευτέρου τάφου τοῦ τετραημέρου φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου, τὸ ἔλεος τῆς Ἐλεούσης τοῦ Κύκκου, τὴν κατάνυξιν τῆς Μαχαιριωτίσσης, τὴν ἀσκητικὴν παράδοσιν τῆς Ἐγκλείστρας, τὸ ζωηφόρον φῶς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ Σταυροβουνίου, τὴν θεοσέβειαν τῆς Ἰσαποστόλου Ἁγίας Ἑλένης, Μητρὸς τοῦ Ἁγίου κτήτορος τῆς Πόλεως ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ τὸ παράπονον τῶν ἐν φυλακῇ μνημάτων καὶ τὰ πολλὰ δάκρυα τῶν γεγονότων τῶν τελευταίων δεκαετιῶν! Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν! Εὐτυχῶς, ὁ τελευταῖος λόγος δὲν εἶναι ὁ λόγος τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ἀλλ’ ὁ «καλὸς λόγος» τῆς παμφαοῦς αὐγῆς τῆς Μιᾶς τῶν Σαββάτων! Δι’ ὅλους! Πάντοτε!

Μακαριώτατε,

Ἀπευθύνοντες Ὑμῖν διὰ μίαν εἰσέτι φοράν, ἀπὸ κέντρου ψυχῆς καὶ καρδίας, τὸ «ὡς εὖ παρέστητε» εἰς τὴν Βασιλεύουσαν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῶν καρδιῶν μας, τὴν καθέδραν τοῦ ἐν τοῖς σεβασμίοις προκατόχοις ἡμῶν Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα φέρετε, εὐχαριστοῦμεν Ὑμῖν διὰ τὴν εἰρηνικὴν ταύτην ἐπίσκεψιν καὶ ὑψοῦμεν τὸ ποτήριον ὑπὲρ ὑγιείας καὶ μακροημερεύσεώς Σας, καὶ ὑπὲρ τῆς ἀνατολῆς καλλιτέρων ἡμερῶν δι’ ὅλην τὴν Κύπρον!

ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗ ΤΗΣ Α.Μ. ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΟΣΗ ΤΗΣ Α.Θ.Π. ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΡΑΤΕΘΕΝ ΕΠΙΣΗΜΟ ΓΕΥΜΑ

Παναγιώτατε,

Ἀφοῦ γίναμε ὁμοδίαιτοι στὴν ψυχή, μὲ τὴν ἀπόγευση τῶν ἀρρήτων πνευματικῶν καρπῶν τῆς πρὸ ὀλίγου παρατεθείσης Εὐχαριστηριακῆς Τραπέζης, γινόμαστε ὁμοδίαιτοι καὶ στὸ σῶμα εἰς τὴν πατριαρχική, ὑλική, αὐτὴν τράπεζα.

Ἡ συλλειτουργία μας ἀπετέλεσε τὴν κορύφωση τῆς εἰρηνικῆς μας ἐπίσκεψης στὸ πάνσεπτο Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Θὰ ἦταν ἀδιανόητη μία εἰρηνικὴ ἐπίσκεψη χωρὶς συλλείτουργο τῶν Προκαθημένων τῶν δύο Ἐκκλησιῶν. Καὶ τοῦτο, γιατὶ ἡ εἰρήνη εἶναι εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ὑπόθεση ἐσωτερική, εἶναι προϋπόθεση, ἀλλὰ καὶ καρπὸς τῆς τελέσεως τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Μὰ καὶ ἡ τράπεζα αὐτὴ τῆς ἀγάπης Σας ὑποδεικνύει τὴν ὁλότητα καὶ τὸ ἑνιαῖο τῆς ζωῆς καὶ τὴν πορεία μας διὰ τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου τούτου πρὸς τὸν τελικὸ προορισμό μας. Ἀναπτύσσει περισσότερο καὶ συσφίγγει τοὺς ἤδη ὑπάρχοντας ἀκαταλύτους δεσμοὺς ἀδελφοσύνης μεταξύ μας.

Θεωροῦμε τὴν εὐκαιρία κατάλληλη, μαζὶ μὲ τὶς εὐχαριστίες μας, τόσο γιὰ τὴν πρόσκληση καὶ τὴ φιλοξενία, ὅσο καὶ γιὰ τοὺς λόγους τῆς ἀγάπης Σας, νὰ ἐκφράσουμε καὶ πάλιν τὸν θαυμασμό μας γιὰ τὸ ἔργο ποὺ ἡ Παναγιότητά Σας ἐπιτελεῖ, ὄχι μόνο στὰ πλαίσια τοῦ ἡγετικοῦ καὶ ρυθμιστικοῦ της ρόλου στὸν ὀρθόδοξο κόσμο, ἀλλὰ καὶ σὲ παγκόσμια κλίμακα.

Σὲ μίαν ἐποχὴ ποὺ παρατηρεῖται ἄγρια ἐκμετάλλευση ἀνθρώπου ἀπὸ ἄνθρωπο, ποὺ γίνεται βιασμὸς τῆς φύσης, μὲ τὴν ὑπερκατανάλωση καὶ τὴν ἀλόγιστη χρήση μὴ ἀνανεούμενων πηγῶν, σ’ ἕναν κόσμο ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ αὐξανόμενη ἐπιβάρυνση τοῦ περιβάλλοντος μὲ μὴ ἀποικοδομούμενα ὑλικὰ καὶ τήν, ὡς ἐκ τούτου, ἐπαπειλούμενη οἰκολογικὴ καταστροφή, ἡ ἀγαθὴ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἀνέδειξε στὸν περίοπτο Οἰκουμενικὸ Θρόνο, Ἐσᾶς, Παναγιώτατε, ἄνδρα ἄξιο καὶ ἱκανὸ νὰ διαδραματίσει πρωτεύοντα ρόλο στὴν ἀναπλήρωση τῶν κενῶν, τὰ ὁποῖα καθημερινὰ αἰσθάνεται καὶ βιώνει ἡ ἀνθρωπότητα. Ἄνδρα μὲ εὐαισθησίες οὐ τὶς τυχοῦσες, ἀντιλαμβανόμενον ἐγκαίρως τοὺς κινδύνους καὶ ἀποτρέποντα τὰ ἀδιέξοδα.

 Στὴν ἐποχὴ τῆς ἐπικίνδυνης παγκοσμιοποίησης, ὄχι μόνο τοῦ ἐμπορίου, ἀλλὰ καὶ τῶν ἠθῶν καὶ τῶν ἀξιῶν, ὅπου παρατηρεῖται ἄκρατος ἑωσφορικὸς ἐγωϊσμός, κρίση πνευματική, καὶ ἔκδηλη τάση πρὸς ἐπιστροφὴ σ’ ἕνα θρησκευτικὸ πρωτογονισμό, ἐκτιμοῦμε ὅλως ἰδιαιτέρως τὶς προσπάθειές Σας γιὰ εὐαισθητοποίηση τόσο τῶν ἡγετῶν τοῦ κόσμου, ὅσο καὶ τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων, σὲ θέματα ὄχι μόνο διάσωσης τοῦ περιβάλλοντος, ἀλλὰ καὶ ἐπιστροφῆς στὶς γνήσιες εὐαγγελικὲς ἀρχές. Ἡ προβολὴ τοῦ Εὐαγγελίου στὶς πνευματικὲς συντεταγμένες τοῦ σημερινοῦ κόσμου, μὲ τρόπο πού, χωρὶς νὰ ἀλλοιώνονται οἱ ἀπαρασάλευτες ἀρχές του, νὰ εἶναι προσαρμοσμένες στὶς σύγχρονες πολιτισμικὲς τάσεις, ἔχει καταστεῖ καθημερινὸ μέλημά Σας.

 Ἡ παγκοσμιοποίηση καὶ ἡ ραγδαία ἐκκοσμίκευση, ποὺ αὐτὴ συνεπάγεται, ἔχει ὡς συνέπεια τὴν ἐξασθένηση τῆς ἀξίας τῆς Παράδοσης, ποὺ πολλὲς φορὲς ὄχι μόνο ἀμφισβητεῖται, ἀλλὰ καὶ ἀπορρίπτεται. Εὐθύνη δική μας, τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, εἶναι νὰ τονίζουμε τὴν ἀξία τῆς Παράδοσης ὄχι ὡς μουσειακοῦ ἀγαθοῦ, οὔτε ὡς ἐπιστροφῆς σὲ παρῳχημένους τρόπους ζωῆς, ἀλλὰ ὡς σταθερῆς βάσης γιὰ τὴν πρὸς τὰ πρόσω πορεία καὶ τὴν ἠθικὴ τελείωση. Σᾶς παρακολουθοῦμε καὶ σ’ αὐτὸν τὸν τομέα καὶ παραδειγματιζόμαστε.

Εἴμαστε πρόθυμοι νὰ ἀναλάβουμε, μαζί Σας, τὴν προσπάθεια, γιὰ νὰ βοηθήσουμε τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο. Νὰ τὸν ἀπαλλάξουμε ἀπὸ τὸν ξηρὸ ὀρθολογισμὸ καὶ τὴν παράδοση στὴν ὕλη. Νὰ τὸν στρέψουμε πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸ συνάνθρωπο. Νὰ τοῦ πλατύνουμε, ὅπως ἔχουμε χρέος, τοὺς πνευματικοὺς ὁρίζοντες. Καὶ ἀκόμη, νὰ συμβάλουμε «ὅση ἡμῖν δύναμις» στὴν προσπάθεια τῆς καταλλαγῆς καὶ τῆς ἐπικράτησης τῆς εἰρήνης μεταξὺ τῶν λαῶν.

Μὲ τὶς σκέψεις αὐτὲς ἐγείρουμε τὸ ποτήριο αὐτὸ εἰς ὑγείαν τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, εὐχόμενοι συνάμα πολύχρονη καὶ ἀγλαόκαρπη τὴν Πατριαρχεία Αὐτῆς.

18 Ἀπριλίου 2010.