Μνήμη του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα (20 Ιουνίου)

Σήμερα τιμούμε τη μνήμη του Αγίου Μεθοδίου επισκόπου Πατάρων, που έζησε κατά τον 6ο αιώνα και υπήρξε γόνιμος συγγραφέας και υπερασπιστής της Ορθοδοξίας έναντι των αιρέσεων. Τιμούμε επίσης τη μνήμη ενός από τους κορυφαίους εκφραστές του ορθόδοξου φρονήματος και συνεχιστή της ησυχαστικής παράδοσης, του αγίου Νικολάου Καβάσιλα, η αγιοκατάταξη του οποίου έγινε το 1983.

Γεννήθηκε το έτος 1322 και ήταν ανιψιός του αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης Νείλου. Σπούδασε θεολογία, ρητορική και φυσικές επιστήμες, στη Θεσσαλονίκη και στην Κωνσταντινούπολη, όπου και υπηρέτησε ως αυτοκρατορικός σύμβουλος.

Τα έργα του «Περί της εν Χριστώ ζωής» και «Εις την Θείαν Λειτουργίαν», περιλαμβάνονται ανάμεσα στα πλέον σημαντικά και πολυδιαβασμένα της Ορθόδοξης Πατερικής Γραμματείας.

Γράφει ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας στο σύγγραμμά του «Ερμηνεία της θείας Λειτουργίας»: «Το σώμα και το αίμα του Χριστού είναι αληθινή τροφή και αληθινό ποτό. Και όταν τα μεταλαμβάνει κανείς, δεν μετατρέπονται αυτά σε ανθρώπινο σώμα, όπως γίνεται με τις συνηθισμένες τροφές, αλλά το ανθρώπινο σώμα μεταβάλλεται και αγιάζεται όπως είναι Εκείνα. Όπως και το σίδερο, όταν έρθει σε επαφή με τη φωτιά, γίνεται κι αυτό φωτιά δεν κάνει τη φωτιά σίδερο».

Τη θεία Κοινωνία τη δεχόμαστε βέβαια με το στόμα, αλλά αυτή εισέρχεται πρώτα στην ψυχή κι εκεί πραγματοποιείται η ένωσή μας με το Χριστό, όπως λέει και ο Απ. Παύλος: «Εκείνος που ενώνεται με τον Κύριο, γίνεται ένα πνεύμα με Αυτόν» ( Α’ Κορ. 6, 17). Χωρίς την ένωσή του με το Χριστό, ο άνθρωπος, από μόνος του, είναι ο «παλαιός άνθρωπος.

Ο Χριστός, για να μας αγιάσει με τα θεία μυστήρια, ζητά από εμάς κάθαρση της ψυχής, πίστη και αγάπη στο Θεό. Αυτά ελκύουν τον αγιασμό, κι έτσι πρέπει να προσερχόμαστε στη Θεία Κοινωνία.

Αυτή είναι η παρακαταθήκη που άφησε στους επιγόνους ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, και όλοι οι Άγιοι που σήμερα τιμά η Εκκλησία μας.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου