Ομιλία μαθητή Γιώργου Κουζάλη στην 15η Τελετή Βράβευσης Ατόμων με Απώλεια Ακοής Πέμπτη, 23 Νοεμβρίου 2017

Σεβαστοί Πατέρες,

Έντιμε Κύριε Υπουργέ,

Σεβαστή Διευθύντρια της Σχολής Κωφών,

Εκλεκτοί Προσκεκλημένοι,

Αγαπητοί Συμμαθητές και Συμμαθήτριες.

Νιώθω ιδιαίτερα συγκινημένος, αλλά ταυτόχρονα και ευλογημένος από το Θεό που με αξίωσε να βρίσκομαι σήμερα εδώ, ως εκπρόσωπος όλων των παιδιών με πρόβλημα ακοής, για να μοιραστώ μαζί σας τις αναμνήσεις μου, τόσο τις καλές όσο και τις κακές, που απέκτησα κατά τη διάρκεια της σχολικής μου ζωής. Ταυτόχρονα, όμως, και να αποδώσω ευχαριστίες σε όλους αυτούς που με στήριξαν στη διάρκεια των δύσκολων αυτών  12 χρόνων και που υπήρξαν συνοδοιπόροι μου σε αυτόν τον μακρύ δρόμο.

Σίγουρα το πέρασμά μου από τα σχολεία σημαδεύτηκε, τόσο από  χαρές, όσο και από λύπες. Αρχίζοντας από το δημοτικό, ίσως τη δυσκολότερη φάση της σχολικής μου ζωής, πέρα από τις μαθησιακές δυσκολίες, είχα να αντιμετωπίσω και τον ψυχικό εκφοβισμό από τους συμμαθητές μου. Όντας διαφορετικός από τα άλλα παιδιά,  κάποιοι συμμαθητές μου με κορόιδευαν και με υπέβαλλαν σε σωματικά μαρτύρια  καταδικάζοντάς με σε έναν ατελείωτο Γολγοθά.

 Το πρόβλημα ακοής το ανακάλυψα στην ηλικία των 10 χρονών. Έτσι με «εφόδιο» το πρόβλημά μου  πέρασα στο γυμνάσιο, όπου τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα, αφού το επίπεδο μόρφωσης είχε ανέβει και τα μαθήματα ήταν ακόμη πιο απαιτητικά. Παράλληλα, η μειωμένη ακοή με δυσκόλευε να κατανοήσω τα μαθήματα και τις οδηγίες.  Σαν να μην έφτανε αυτό, δεν είχα αποφασίσει ακόμα τι θα έκανα για το μέλλον μου και καθώς ο καιρός περνούσε και με τα περιθώρια να στενεύουν, το άγχος και η πίεση που ένιωθα μεγάλωναν κάνοντας τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα από ότι ήδη ήταν. Τελικά, αποφάσισα, μετά από πολλές σκέψεις και την επίδραση πολλών παραγόντων, να ακολουθήσω τον κλάδο της Θεολογίας, απόφαση η οποία έφερε τη διαφωνία πολλών καθώς όπως έλεγαν ο κλάδος αυτός δεν θα μου εξασφάλιζε την πολυπόθητη επαγγελματική αποκατάσταση.

Έχοντας πλέον αποφασίσει με τι ήθελα να ασχοληθώ τα πράγματα είχαν γίνει λίγο πιο εύκολα. Έτσι πηγαίνοντας στο λύκειο αφιέρωσα χρόνο στον εαυτό μου, κοπιάζοντας, δουλεύοντας σκληρά και χύνοντας πολύ ιδρώτα, ώστε να καταφέρω τα τρία εκείνα χρόνια φοίτησης μου στο λύκειο να υλοποιήσω τον στόχο μου, που ήταν μια θέση στο κλάδο της Θεολογίας. Τελικά μετά από πολύ κόπο, σκληρή δουλειά, απογοητεύσεις, αποτυχίες, αλλά και επιτυχίες, τα κατάφερα.

Τα συγχαρητήρια, όμως, δεν αξίζουν μόνο σε εμένα αλλά περισσότερο αξίζουν στα άτομα, των οποίων η στήριξη και η βοήθεια τους κατά τη διάρκεια των 12 αυτών χρόνων, με βοήθησε να επιτύχω το στόχο μου, αφού αν δεν υπήρχαν αυτοί τα πράγματα πολύ πιθανόν να ήταν διαφορετικά. Πρωτίστως θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου, Μαρία και Ζουβάνη,  τις δύο μου αδελφές, Ελένη και Παναγιώτα, όπως και τον στενότερο οικογενειακό μου κύκλο, οι οποίοι  ήταν δίπλα μου σε όλες μου τις δυσκολίες, στις καλές και τις κακές μου στιγμές και ήταν αυτοί οι οποίοι μου έδιναν θάρρος να συνεχίσω. Έπειτα ευχαριστώ τους καθηγητές μου, οι οποίοι αφού με αποδέχτηκαν όπως είμαι και κάνοντας υπομονή κατέβαλαν κάθε προσπάθεια για να με βοηθήσουν στην υλοποίηση του στόχου μου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω ακόμα και την κα Κίκα Χατζηκακού, η οποία υπήρξε πολύτιμος συνεργάτης στο ταξίδι μου αυτό στηρίζοντας τόσο εμένα όσο και την οικογένεια μου. Με βοήθησε να  προσαρμοστώ στο σχολείο και να πραγματοποιήσω το στόχο μου.  Υπήρξε σημαντικός αρωγός στην επίλυση των όσων προβλημάτων μας παρουσιάζονταν και  μου παρείχε κάθε είδους βοήθεια, όποτε και αν τη χρειαζόμουν.

Παράλληλα αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω, εκ μέρους όλων των παιδιών, το Ταμείο Ευημερίας της Σχολής Κωφών που με την καθιερωμένη αυτή του εκδήλωση βραβεύει κάθε χρόνο τα παιδιά με απώλεια ακοής. Ένα μεγάλο ευχαριστώ αξίζει και στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού  για τη στήριξή του στο πρόγραμμα για την καλύτερη προσαρμογή των παιδιών με πρόβλημα ακοής στα σχολεία.  Τέλος,  ευχαριστώ θερμά  τη Διευθύντρια της Σχολής Κα Έλση  Πράις, η οποία, βρίσκεται πίσω από όλες τις προσπάθειες για την παροχή κάθε είδους βοήθειας στα παιδιά με ακουστικά προβλήματα, καθώς και στην διοργάνωση της αποψινής εκδήλωσης.

Κλείνοντας την ομιλία μου θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια και σε εσάς αγαπητοί συμμαθητές, που με τη βράβευσή σας, αποδεικνύετε ότι η απώλεια  ακοής δεν αποτελεί εμπόδιο για την πρόοδο και την εξέλιξη των ατόμων με ακουστικά  προβλήματα. Ταυτόχρονα, θέλω να σας προτρέψω να συνεχίσετε τον αγώνα σας για την πραγματοποίηση των ονείρων σας και να μην τα παρατήσετε παρά τις όποιες δυσκολίες  θα αντιμετωπίσετε.  Πότε να μην πιστέψετε σε όσους σας πουν πως δεν μπορείτε να τα καταφέρετε. Να θυμάστε ότι τα βάσανα της ζωής είναι ο μοναδικός δρόμος προς την τελειότητα!

Σας ευχαριστώ για τη προσοχή σας.

Γιώργος Κουζαλής