Ενθρόνιση του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσορροϊατίσσης Αρχιμανδρίτου Παγκρατίου (Κυριακή 26 Μαΐου 2019)
Την Κυριακή, 26 Μαΐου 2019, πραγματοποιήθηκε στην ιστορική Μονή Παναγίας Χρυσορροϊατίσσης, πλησίον της κοινότητας Παναγιάς, γενέτειρας του αειμνήστου Εθνάρχου της Κύπρου, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, η ενθρόνιση του νέου Ηγουμένου της Μονής Παναγίας Χρυσορροϊατίσσης Παγκρατίου μετά την παραίτηση, λόγω προβλημάτων υγείας, του παλιού Ηγουμένου της Μονής Διονυσίου.
Ο Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσορροϊατίσσης, όπου κήρυξε και τον Θείο Λόγο.
Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας προχείρισε σε Αρχιμανδρίτη και Ηγούμενο της Μονής τον εψηφισμένο Ηγούμενό της, Οικονόμο Παγκράτιο, ο οποίος προέρχεται από την αδελφότητα μιας άλλης ιστορικής Μονής της Παναγίας Τροοδιτίσσης.
Ακολουθεί η Προσφώνηση του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Πάφου κ. Γεωργίου και η αντιφώνηση του νέου Ηγουμένου Παναγίας Χρυσορροϊατίσσης Αρχιμανδρίτου Παγκρατίου.
Ἀντιφώνησις Ἐνθρονίσεως Ἡγουμένου Παγκρατίου εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Παναγίας τῆς Χρυσορρογιατίσσης
Εὐχαριστίες ἀναπέμπω ἐκ βάθους ψυχῆς εἰς τήν Μητέρα πάντων τῶν Χριστιανῶν, τήν Παναγίαν μας, γιατί αὐτή, ὄχι μόνο μέ ἐπροστάτευσε καί διεφύλαξεν ἀπό τίς παγίδες τοῦ διαβόλου, ἀλλά καί μέ ἅρπαξε ἀπό τά πλοκάμια τοῦ ματαίου τούτου κόσμου καί μέ ἐφυγάδευσεν εἰς τήν Μονήν τῆς Τροοδιτίσσης, ὅπου ὁ Θεός μέ ἀξίωσε νά γίνω Μοναχός.
Εἰς τήν συνέχειαν, μέ ἕνα ἀνυποψίαστον, θαυμαστόν καί παράδοξον τρόπον ὡδήγησεν ἐμένα τόν ἀδύναμον καί ἀδόκιμον δοῦλον της καί μέ ἀνέδειξεν Ἡγούμενον τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς Μονῆς, τῆς Παναγίας τῆς Χρυσορρογιατίσσης⋅“ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καί ἐγένετο”.
Ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος γνωρίζει τά κρύφια τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων, γνωρίζει ὅτι “οὐκ ἐξ ἰδίου θελήματος”, ἀλλ’ ὡς ταπεινός διάκονος καί ὑπάκουος δοῦλος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας βρέθηκα εἰς τήν θέσιν αὐτήν. Γνωρίζω, βεβαίως, τά λόγια τοῦ Κυρίου -ὅστις εἶπεν, “ὅς ἄν θέλη πρῶτος ἔσται ἐν ὑμῖν, ἔστω πάντων διάκονος καί πάντων δοῦλος”- ὅτι ἡ θέσις αὐτή δέν εἶναι θέσις ἐξουσίας, ἀλλά διακονίας! Ἐφόσον, λοιπόν, θά εἶμαι Ἡγούμενος θά εἶμαι πάντων τῶν ἀδελφῶν μου διάκονος, στίς ὁποιεσδήποτε ὑλικές καί πνευματικές τους ἀνάγκες. Περαιτέρω, γνωρίζω, ὅτι ἀληθινός Ἡγούμενος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἡγεῖται, χαράσσει πορείαν καί προπορεύεται εἰς ὅλα, ἰδιαιτέρως δέ εἰς τήν ἀρετήν!
Ἐπιθυμία μου, ἀλλά συνάμα καί φιλοδοξία μου, εἶναι ὅπως ἡ Ἱερά Μονή τῆς Χρυσορρογιατίσσης καταστῆ ἕνα πνευματικόν κέντρον, ὅπου οἱ ψυχές θά βρίσκουν ἀνάπαυσιν εἰς τόν δύσκολον δρόμον τῆς ζωῆς….
Ἡ Μοναχική ζωή εἶναι ἡ πλέον ἰδανική ὁδός διά τήν ἐπίτευξιν τοῦ σκοποῦ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Ἡ διαμονή εἰς τό Μοναστήρι, ἀφ’ἑνός διαφυλάττει τόν Μοναχόν ἀπό τούς πειρασμούς καί τίς περιττές μέριμνες τοῦ κόσμου καί ἀφ’ἑτέρου δημιουργεῖ τίς εὐνοϊκότερες συνθῆκες καί προϋποθέσεις διά τήν καλλιέργειαν τῆς ψυχῆς, τήν ἄσκησιν τῆς προσευχῆς καί τήν ἀπόκτησιν τῶν θεοποιῶν ἀρετῶν.
Κατά τούς ἁγίους Πατέρες, ὁ ἀληθινός Μοναχός δέν μπορεῖ νά ἔχη τίποτε εἰς τόν κόσμον αὐτόν, γι’ αὐτό καί κάθε κοσμική ἀλαζονεία, ἐξουσία καί δύναμις εἶναι ἀνάρμοστα εἰς τό Μοναχικόν ἰδεῶδες. Μέσα εἰς τήν καρδιάν του ὁ Μοναχός θά πρέπει νά διαφυλάττη μόνον τόν Ἰησοῦν Χριστόν, καί Αὐτός μόνος θά πρέπει νά εἶναι τό στήριγμα, ἡ παρηγορία καί ἡ δύναμίς του! Ὁ γλυκύς Ἰησοῦς θά εἶναι συγκοιταζόμενος καί συνανιστάμενος μέ τόν ἀγωνιστήν Μοναχόν, γλυκαίνοντας καί εὐφραίνοντας κάθε ὥραν τήν καρδίαν του.
Ἐπιπλέον, ἡ παρουσία τοῦ ἀληθινοῦ καί ἐναρέτου Μοναχοῦ διαφυλάττει καί ἐνδυναμώνει τήν πίστιν καί τήν εὐσέβειαν τοῦ πιστοῦ λαοῦ μας. Ἀκόμη, μεταλαμπαδεύει τίς πνευματικές ἀξίες τοῦ Ἔθνους μας, διατηρώντας μέ αὐτόν τόν τρόπον καί τήν ἐθνικήν του αὐτοσυνειδησίαν. Τά Μοναστήρια μας στάθηκαν πάντοτε οἱ πιστοί θεματοφύλακες τῶν ἐθνικῶν μας ἠθῶν καί παραδόσεων….
Δυστυχῶς ὅμως σήμερον, ὡς μή ὄφειλεν, ἡ ἀποξένωσις ἀπό τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ἐξασθένισις τῆς πίστεως καί ἡ τάσις πρός τόν κοσμικόν ξενόφερτον τρόπον ζωῆς, ὡδήγησε τόν λαό μας εἰς μίαν γενικήν πνευματικήν κατάπτωσιν, χωρίς αὐτό νά ἀφίνη ἀνεπηρέαστον καί τόν σύγχρονον Μοναχισμόν! Διά τοῦτο θεωρῶ ἀπαραίτητον, ἐκ μέρους ὅλων τῶν Μονῶν, τήν προσπάθειαν ἀναμορφώσεως τοῦ Μοναχισμοῦ εἰς τήν ἰδιαιτέραν μας πατρίδα. Αὐτό μπορεῖ νά ἐπιτευχθῆ μέ τόν σεβασμόν καί τήν τήρησιν τῶν Μοναχικῶν κανόνων, τούς ὁποίους οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς ἔχουν κληροδοτήσει.
Ὅσον ἀφορᾶ τίς ὑλικές ἀνάγκες τῆς Μονῆς, φρονῶ ὅτι ἐάν ἡμεῖς διάγομεν ὅπως ὁ Κύριος θέλει, τότε Ἐκεῖνος θά μᾶς δίδη ὅ,τι μᾶς εἶναι ἀπαραίτητον, σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεσιν τήν ὁποίαν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἔδωσε⋅ “ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην Αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν”.
Ἔχομεν τήν πεποίθησιν ὅτι ἡ Παναγία, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τόν ἱερόν τοῦτον χῶρον, θά ὑπερμαχήση καί θά βοηθήση εἰς τήν ἐπίτευξιν τῶν στόχων μας! Εὔχομαι εἰς τόν πανάγαθον Θεόν νά μοῦ χαρίση σοφίαν, διάκρισιν καί κάθε ἄλλον ἀναγκαῖον προσόν, διά νά μπορέσω νά ἀνταποκριθῶ μέ συνέπειαν εἰς τίς ἀπαιτήσεις πού ἀπορρέουν ἀπό τήν θέσιν αὐτήν, τοῦ Ἡγουμένου.
Πανιερώτατε, ἅγιε Πάφου!
Εἶμαι σίγουρος ὅτι θά ἔχω καί πᾶσαν τήν ἐκ μέρους σας βοήθειαν, ἐνίσχυσιν καί πνευματικήν στήριξιν εἰς τό δύσκολον ἔργον μου. Ἄπειρες ἐκφράζω τίς εὐχαριστίες μου, διά τό μέχρι σήμερον συνεχές καί ἀδιάπτωτον ἐνδιαφέρον σας, τόσον πρός τήν Ἱεράν μας Μονήν, ὅσον καί πρός ἐμένα προσωπικά.
Εὐχαριστίες ἐκφράζω καί πρός τόν Γέροντά μου Ἀθανάσιον, Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας τῆς Τροοδιτίσσης, διά τά ὅσα μοῦ ἔχει προσφέρει μέχρι σήμερα, τά ὁποῖα καί ἀδυνατῶ νά ἀναφέρω, ὡς ἀναρίθμητα!
Ὡσαύτως, ἀπευθύνω εὐχαριστίες καί πρός τόν Προηγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χρυσορρογιατίσσης Πανοσιολογιώτατον Διονύσιον Παπαχριστοφόρου, ὁ ὁποῖος ὡς Ἡγούμενος, διά σαράντα καί πλέον χρόνια, ὄχι μόνον ἐκράτησε σέ λειτουργίαν τό Μοναστήρι, ἀλλά τό ἀνεκαίνισε καί τό κατέστησε ἕνα σημαντικόν πνευματικόν Προσκύνημα τῆς Νήσου μας! Ἰδιαιτέραν συγκίνησιν μᾶς προεξένησεν ἡ ταπείνωσίς του καί ἡ ἀγάπη μέ τήν ὁποίαν μᾶς περιέβαλε, παραχωρώντας μέ ἐμπιστοσύνην τήν θέσιν τῆς Ἡγουμενίας, ἀποδεικνύοντας μέ αὐτήν του τήν πρᾶξιν τό πνευματικόν του μεγαλεῖον!
Τέλος, ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ ὀφείλω καί πρός ὅλους ἐσᾶς, πού μέ τήν παρουσίαν καί τίς προσευχές σας μέ ἐνισχύετε εἰς τό δύσκολον ὄντως ἔργον μου! Εὔχομαι ὅπως ὁ Πανάγαθος Θεός, διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καταπέμπη εἰς ὅλους σας πλούσια τά ἐλέη Του καί τούς οἰκτιρμούς Του….
‒Ὑπερευλογημένη Θεοτόκε, Μητέρα πάντων τῶν Χριστιανῶν, ἀτενίζω τήν σεβασμίαν εἰκόνα σου καί ἀπό τά μύχια τῆς καρδίας μου βοῶ καί λέγω: “Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, Χρυσορρογιάτισσα, τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου!”
Από την Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσορροϊατίσσης
