Ενθρονιστήριος Λόγος του νέου Ηγουμένου της Μονής Σταυροβουνίου, Αρχιμανδρίτου Διονυσίου του Γ΄

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Κιτίου, κ. Νεκτάριε,

Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Ἔντιμε κύριε Ὑπουργέ Ἄμυνας,

«Τῇ ἀφάτῳ ἀγαθότητι τοῦ Θεοῦ», εὑρίσκομαι σήμερον στην θέσιν ταύτην. Ὅσον τό κατ’ ἐμέ ἀποτελεῖ ὄντως μυστήριον πῶς ὁ μακαριστός γέροντάς μας, Ἀθανάσιος, ἐπέλεξεν την ἀναξιότητά μου στήν παρακαταθήκην αὐτοῦ, ὡς τόν διάδοχόν του, στήν θέσιν τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς. Ἡ ὑπόδειξίς του αὐτή ἦτο καί ὁ κύριος λόγος πού συνετέλεσε στίς συνειδήσεις τῶν ἀδελφῶν μου, εἰς τό νά μέ ἐκλέξουν, καί εἰς ἐμέ νά ἀποδεχθῶ. Τούς εὐχαριστῶ διά τοῦτο καί τούς ἐπαινῶ.

Συνειδητοποιῶ ὅτι ἡ εὐθύνη μου εἶναι τεραστία καί πνευματικά καί ὑλικά, ἀναλογιζόμενος τά πνευματικά ἀναστήματα τῶν μακαριστῶν γερόντων μας, τῶν ὁποίων τά ἴχνη δέν θά μπορέσουμε ποτέ νά φθάσουμε.

Ποῦ σε ἐμᾶς ἡ ἁπλότης ἐκείνων; Ἡ πραότητα; Τό νηφάλιο τοῦ χαρακτῆρος; Ἡ προσευχή καί ἡ ἐν γένει ἀρετή καί ἁγιότητά τους; Οὔτε κατ’ ἐλάχιστον ἀποτολμᾶται ἡ σύγκρισις.

Ὁ γέροντας Γερμανός ὑπῆρξε μέχρι θανάτου ὑπηρέτης τῆς διακονίας του. Μόνος του καλλιεργοῦσε, ῥάντιζε καί φρόντιζε τήν περιουσία τῆς Μονῆς, καθ’ ὅσον τότε «οὐκ εἶχεν τον βοηθοῦντα». Ὁ δέ μακαριστός γέροντάς μας, Ἀθανάσιος, ὑπηρέτησε γιά πάρα πολλά χρόνια τόν Τίμιο Σταυρό, μαζί μέ μερικούς γέροντες στήν ἡλικία μοναχούς καί μέ δυσκολία καί κόπο τελοῦσε ἔστω καί μίαν ἁπλῆ Λειτουργία.

Τώρα, δόξα τῷ Ἁγίῳ Θεῷ, δι’ εὐχῶν αὐτῶν, ἡ Μονή ἔχει ἀρκούντως ἐπανδρωθεῖ καί ὁσημέραι ἀγωνίζεται νά προοδεύει πρωτίστως πνευματικῶς, ἀλλά συνάμα καί ὑλικῶς.

Σίγουρα ὁ δρόμος τῆς μετανοίας δέν εἶναι στρωμένος μέ ῥοδοπέταλα, ἀλλά μέ κόπους καί μόχθους, θλίψεις καί στενοχωρίες, νηστεῖες καί ἀγρυπνίες καί πολλή προσευχή, πάντοτε μέ τήν χάριν καί ὑπό τήν Σκέπην τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ.

Ἀναλαμβάνουμε μία διακονία σέ πολύ δύσκολους καιρούς. Οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας παντοιοτρόπως καραδοκοῦν καί ἀγωνίζονται χωρίς νά χάνουν εὐκαιρία νά κτυποῦν καί νά ἐμπαίζουν τήν Ἐκκλησίαν, ἀκόμα καί τά θεῖα μυστήρια αὐτῆς. Εἴδαμε καί πιστεύουμε ἀκραδάντως ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν φοβεῖται, ὅτι «πύλαι ᾌδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», ὅμως, οἱ ἀντίξοες αὐτές συνθῆκες καθιστοῦν τό ἔργο τῆς σωτηρίας ἀκόμη πιό δύσκολο καί δυσχερές. Ἀλλά, εὐτυχῶς, ἡ πίστη στόν παντοδύναμο Θεό καί Κύριό μας, ἀποτρέπει κάθε λογισμό ἀπελπισίας ἤ απογνώσεως διότι «ζῆ Κύριος».

Διά τοῦτο παρακαλῶ τούς πατέρας καί ἀδελφούς μου νά εἴμαστε ὅλοι ἀγαπημένοι καί ἑνωμένοι στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, νά μήν ἀφήσουμε στήν ψυχή καί τήν καρδία μας νά ἐμφιλοχωρήσουν θελήματα καί διαιρέσεις, ἀλλά ὁμόγνωμοι νά ἀγωνιζόμαστε τόν ἀγῶνα τόν καλόν, ἀγαπῶντες ἀλλήλους, καθώς εἶπεν ὁ Κύριος.

Παρακαλῶ ὅλους ἵνα εὔχεσθε ὑπέρ ἡμῶν ὅπως τήν «ναῦν ἣν παρελάβομεν», ὁδηγήσωμεν εἰς «εὔδιον λιμένα», φυλάττοντες τάς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν καί τῶν ἁγίων προκατόχων ἡμῶν, ἀπαραχαράκτους, καί ἵνα ἐσόμεθα κατά πάντα πιστοί εἰς τά τῆς Ὀρθοδοξίας μας δόγματα καί κανόνες, ὅπως ἀξιωθῶμεν καλῆς ἀπολογίας ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, γενόμενοι κληρονόμοι τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, χάριτι καί οἰκτιρμοῖς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῇ Σκέπῃ τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προπάντων δέ τῇ μεσιτείᾳ καί πρεσβείᾳ καί βοηθείᾳ τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας.

Ἐν πρώτοις ἀπευθύνω ὁλοθέρμους εὐχαριστίας πρός τό σεπτό προσωπό σας, ἅγιε Κιτίου κ. Νεκτάριε, διά τήν πολλήν σας ἀγάπη πρός τή Μονή μας καί πρός τό πρόσωπό μου. Εἴσασταν παρών καί εὐλογήσατε τό ἀποτέλεσμα τῆς ἐκλογῆς μου. Ἡ βοήθειά σας ὑπῆρξε καθόλα σημαντική τόσο πρίν ὅσο καί μετά τήν ἐκλογή, διά τοῦτο καί σᾶς εὐχαριστῶ καί πάλιν. Εὐχαριστῶ ἐκ τῆς θέσεως ταύτης καί ὅλους ἐσᾶς τούς Ἀρχιερεῖς, πού παρευρίσκεστε σήμερα ἐδῶ μαζί μας, καί ζητῶ τάς θεοπειθεῖς εὐχάς σας, στό δύσκολο ἔργο πού ἀναλαμβάνω.

Ἅγιοι Καθηγούμενοι, οἱ ὁποῖοι μᾶς τιμᾶτε μέ τήν παρουσία σας, ὡς ἔμπειροι οἰακοστρόφοι, εὔχεσθε ὅπως μιμηθῶ τούς πρό ἐμοῦ ἀναλαβόντες πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ λόγος τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος πρός τόν ποιμένα ἀντηχεῖ στά αὐτιά μου καί εἶναι ὁδοδείκτης στήν περαιτέρω διακονία μου.

Εὐχαριστῶ καί ὅλους ἐσᾶς, τούς ἐκπροσώπους τῆς Κυβερνήσεως, τῆς Ἀστυνομίας, τοῦ φιλοχρίστου Στρατοῦ καί ὅλους ἐσᾶς τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μου, οἱ ὁποῖοι δέν ὑπολογίσατε κόπο καί χρόνο, καί εἶστε παρόντες στή σημερινή ἑορτή τῆς Μονῆς τῆς μετανοίας μας.

Τίμιε καί Ζωοποιέ Σταυρέ, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἀήττητος δύναμις, ὁ ἔφορος τῆς Μονῆς μας καί ἡμέτερος προστάτης, φύλαττε τήν ποίμνην σου ἀπό πάσης ἐπηρείας τοῦ ἀντικειμένου, χαρίτωσε τούς ἐν αὐτῇ ἐνασκουμένους πατέρας καί ἐνδυνάμωσέ με νά ὁδηγήσω τή δική σου ποίμνη εἰς νομάς σωτηρίους. Ἀμήν.