Μητροπολίτου Πάφου κ. Τυχικοῦ, Λόγος Ἐνθρονιστήριος εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Πάφου

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, Ἀρχιεπίσκοπε Κύπρου κ. κ. Γεώργιε,

Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες καί Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι, σεβαστὴ τῶν Ἀρχιερέων χορεία,

Ἔντιμοι πολιτικοὶ καὶ διοικητικοὶ ἐκπρόσωποι τῆς μητροπολιτικῆς περιφερείας Πάφου καί άλλων πόλεων της Κύπρου,

Σεβαστοὶ ἐν Χριστῷ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί,

«Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πάντοτε περί ὑμῶν προσευχόμενος» (Κολ. α΄ 3).

Μέ ζῶσα πίστη, ἐνεργὴ ἐλπίδα καί ἀπόλυτη πεποίθηση, εὐχαριστῶ, ὡς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διά τούς Κολασσαεῖς, προσευχητικῶς, δοξολογικῶς καί εὐγνωμόνως τὸν Θεὸ καί Πατέρα σὺν Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι, διὰ τὸ ὑπ’ Αὐτοῦ μέσῳ τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἐμπιστευθὲν στὴν ἐλαχιστότητά μου ποίμνιο, τὰ πνευματικά μου πλέον τέκνα, τὰ ὁποῖα ἀπὸ τὴν προηγούμενη πολυετῆ ἱερατική μου διακονία ἐγνώρισα καὶ ἀγάπησα στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Πάφου καὶ μὲ τὴν ψῆφο τῶν ὁποίων, ποὺ ἐπικυρώθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερά μας Σύνοδο, εὑρίσκομαι σήμερον ἐνώπιόν σας ὡς ὁ Ἐπίσκοπός σας.

Ἐπικαλοῦμαι τὴν πατρικήν Σας εὐλογίαν, Μακαριώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα, ἐκφράζοντας τὴν ὑπακοή, τὴν εὐγνωμοσύνη, τὴν υἱϊκὴ ἀγάπη, τὸν ὀφειλόμενο σεβασμὸ πρὸς ἐσᾶς, καὶ ταυτόχρονα τὶς εὐγνώμονες εὐχαριστίες μου πρὸς τὴν σεπτὴ Ἱεραρχία τῆς Ἁγιωτάτης Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου γιὰ τὴν ὕψιστη τιμὴ τῆς ἐκλογῆς μου στὸν περιώνυμο ἱστορικὸ θρόνο τῆς θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πάφου.

Γνωρίζω ὅτι μοῦ ἀνατίθεται σήμερα ἡ πνευματικὴ πατρότης καὶ εὐθύνη μιᾶς ἱστορικῆς ἁγιοτρόφου καὶ ἁγιοτόκου ἀποστολικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Γνωρίζω πὼς μοῦ ἀνατίθεται ἡ διαποίμανση ἑνὸς τόπου, τοῦ πατρικοῦ μου, αὐτοῦ στὸν ὁποῖο γεννήθηκα, μεγάλωσα καὶ ἀγάπησα ἐκ βαθέων, μὲ ἱστορία ἀρχαιότατη καὶ βαρύτιμη· μιᾶς ἐπαρχίας, ποὺ ἀγωνίζεται νὰ διατηρεῖ τὴν γνήσια Ὀρθόδοξη παράδοση καὶ νὰ συμβάλλει οὐσιαστικῶς στὴν διασφάλιση τῆς ἱερᾶς μας παρακαταθήκης καὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς τάξεως, αὐτῆς ποὺ στὸ διάβα τῶν αἰώνων καθίσταται ὁ προμαχώνας διαφυλάξεως τῆς ταυτότητος καὶ τῆς ἰδιοπροσωπίας τοῦ Ἑλληνικοῦ μας Γένους, ἐν μέσῳ ἀλλεπαλλήλων κατακτήσεων.

Αὐτή, βεβαίως, εἶναι μιὰ πολὺ βαριὰ κληρονομία, γιὰ κάθε ἄνθρωπο ποὺ ζεῖ σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, γιὰ ἐκείνους ποὺ ἀναλαμβάνουν εὐθύνες γιὰ τὶς ζωὲς τῶν ἀνθρώπων, μὰ κυρίως γιὰ τὸν Ἐπίσκοπο καὶ Μητροπολίτη τῆς Ἐπαρχίας!

Ἐνώπιον Θεοῦ, ἀγγέλων καὶ ἁγίων, ἐνώπιον ἱεραρχῶν, ἱερέων, πολιτικῶν καὶ διοικητικῶν ἀρχῶν, συμπολιτῶν, συγγενῶν, φίλων, γνωστῶν καί ἀγνώστων, ἀναδέχομαι αὐτὴ τὴν εὐθύνη γιὰ διαφύλαξη τῆς ἱερῆς αὐτῆς παρακαταθήκης καὶ κληρονομίας, μὲ σεβασμὸ καὶ δέος, ὡς τρόπον ζωῆς, μὲ μέτρο καὶ κριτήριο τὰ δόγματα, τὴν πνευματικὴ ἐμπειρία, τὴν διδασκαλία καὶ τὴν ἱερὴ τάξη τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, Χάριτι Θεοῦ!

Ἀποδέχομαι δὲ καὶ τὴν εὐθύνη τῆς διαφυλάξεως τῆς πίστεως, τῆς πνευματικῆς διαπαιδαγωγήσεως τοῦ ποιμνίου, τῆς καθοδηγήσεως αὐτοῦ στὴν ὁδὸ τῆς πνευματικῆς αὐξήσεως, τῆς ἀναδείξεως, ζωοποιήσεως καὶ αὐξήσεως τῶν πνευματικῶν καὶ πρακτικῶν χαρισμάτων, μὲ σκοπὸ τὴν κατὰ δύναμη ἀνθρωπίνη καὶ κατὰ θεία εὐδοκία κατάρτιση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀρθοδόξου συνειδήσεως, ὅτι πάντες ἓν σῶμα, μία πίστις ἐσμέν. Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστι, καὶ μέλη ἔχει πολλά, πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλὰ ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καὶ ὁ Χριστός· καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν;» (Α΄ Κορ. ιβ΄ 12-14).

Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας Ἀδελφοί! Σῶμα Χριστοῦ, παρατεινόμενον στοὺς αἰῶνες. Καὶ ἐμεῖς, εἴμαστε μέλη ἐκ μέρους! Ἐάν, βεβαίως, καὶ ὅταν τὸ θέλουμε καὶ τὸ ἐπιθυμοῦμε! Ὅμως, δὲν περισσεύει κανείς! Ὅλοι εἴμαστε κλητοὶ εἰς τὸ δεῖπνον τοῦ Ἀρνίου! Εἴμαστε ὅλοι ἀναγκαῖοι! Χρειάζονται ὅλα τὰ μέλη γιὰ νὰ λειτουργεῖ ζωντανὰ καὶ ὀρθὰ ἕνα σῶμα!

Ὡς ἐνιαῖο σῶμα, ἡ Ἐκκλησία μας δημιουργεῖ ὑγιεῖς κοινωνίες, ὑγιεῖς οἰκογένειες, συνετὰ παιδιά, σωστὲς καὶ ἀποδοτικὲς δομές, εὐημεροῦσα πολιτεία μὲ σωστοὺς πολίτες. Γαλουχεῖ στὴν κοινωνικὴ εὐθύνη καὶ ὑπευθυνότητα, στὴν ὀρθὴ ἀξιολόγηση καὶ ἱεράρχηση κάθε στοιχείου τῆς ζωῆς μας, κάθε σχέσεως καὶ δραστηριότητος, ὑπὸ τὸν ἀπαραίτητο βεβαίως ὅρο ὅτι ἐπιλέγουμε ἐλεύθερα νὰ εἴμαστε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Μέσα στὴν Ἐκκλησία μας ὁ ἀγώνας μας ἀφορᾶ κυρίως καὶ πρωτίστως στὴν ποιότητα τῆς ζωῆς μας, ἡ ὁποία διαμορφώνεται μὲ τὴν μετοχὴ στὴν ἄκτιστη Θεία Χάρη, τὴν δύναμη, τὴν ἐνέργεια τῆς Ἁγίας Τριάδος, μέσα ἀπὸ τὴν μυστηριακὴ καὶ λειτουργική ζωή της, αὐτὴν ποὺ ἔχει προοπτική αἰωνιότητος καὶ μέθεξη τῆς θείας ζωῆς!

Ὅλα αὐτά, Ἅγιοι Πατέρες καὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, δὲν μποροῦν νὰ εἶναι καὶ νὰ παραμένουν ἁπλὲς θεωρίες! Πρέπει νὰ ὑλοποιηθοῦν στὴν καθημερινή μας πορεία, στὴν πράξη, στὴ ζωὴ καὶ σαφῶς καὶ στὴν δική μου ζωή, δράση καὶ πορεία στὴν νέα μου θέση, στὴ νέα μου διακονία, στὴ νέα μου ἀποστολή.

Καὶ τοῦτο σημαίνει πὼς ἡ ζωή μου ἀπὸ σήμερα θὰ ἔχει ἄλλη διάσταση, ἄλλη προοπτική. Θὰ πρέπει νὰ εἶναι —καὶ θὰ ἀγωνισθῶ νὰ εἶναι— δοσμένη ἐν Χριστῷ στὸν κλῆρο καὶ τὸν λαὸ τῆς Πάφου μας, ἐσᾶς, τοὺς συμπολίτες μου. Καὶ προσπάθειά μου θὰ εἶναι νὰ μοιρασθοῦμε βιωματικὰ καὶ Χριστοκεντρικὰ τὶς παραδόσεις μας, τὰ ρωμαίικα ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά μας, τὶς ἀγωνίες καὶ τὰ προβλήματά μας, τὰ ὄνειρα τῶν νέων μας, τὴν προοπτικὴ τοῦ τόπου, τὴν ἀνάπτυξή του, τὴν κάθε δραστηριότητα ποὺ μπορεῖ νὰ προάγει τὸν ἄνθρωπο, τὴν κοινωνία τῶν προσώπων, τὴν ἀλληλεγγύη, τὸ κοινὸ καλό, τὴν πρόοδο. Ὅμως, ἐπαναλαμβάνω, πάντα μὲ ὁδηγὸ καὶ κριτήριο τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸν Χριστό, ἀφοῦ «Αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλή τοῦ Σώματος, τῆς Ἐκκλησίας» (Κολ. Α΄ 16). Μέτρον πάντων πρέπει νὰ εἶναι ὁ Θεάνθρωπος καὶ ὄχι ὁ πεπτωκὼς ἄνθρωπος τῆς πεπτωκυίας φύσης. Καὶ τοῦτο, μὲ συνοδοιπόρους, συνεργοὺς συμπαραστάτες καὶ ὁδοδεῖκτες τοὺς Ἁγίους μας, αὐτοὺς ποὺ καθημερινὰ ἐπικαλοῦμαι καὶ τοὺς νοιώθω οἰκείους, αὐτοὺς ποὺ ἁγίασαν τὸν εὐλογημένο μας τόπο.

Αὐτά, προσβλέποντας πάντοτε στὴν καλὴ συνεργασία καὶ στὴν συναντίληψη τοῦ ὑπαγομένου στὴν καθ᾽ ἡμᾶς Μητρόπολιν Πάφου Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀρσινόης κ. Παγκρατίου, τοῦ Θεοφιλεστάτου ἐπισκόπου Χύτρων καὶ καθηγουμένου τῆς Μονῆς Ἁγίου Νεοφύτου κ. Λεοντίου, τῶν λοιπῶν ἡγουμένων καὶ προϊσταμένων τῶν ἱερῶν μας μονῶν, τῶν σεβαστῶν μας ἱερέων, οἱ ὁποῖοι καὶ θὰ εἶναι οἱ ἄμεσοι συνεργάτες μας στὸ ἐν λόγῳ πολυσχιδὲς ἔργο. Καί, ἀσφαλῶς μαζὶ μὲ αὐτούς, ἀναμένω καὶ τὴν ἀγαστὴ συνεργασία τῶν πολιτικῶν, διοικητικῶν, δικαστικῶν, ἐπιστημονικῶν, σχολικῶν καὶ πολιτιστικῶν ἀρχῶν, παραγόντων καὶ δομῶν τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφερείας, πρὸς ἐπίτευξη τῶν ὑψηλῶν μας θεοφιλῶν στόχων. Καί, βεβαίως, ἀποβλέπω καὶ στὴν ἀγάπη καὶ στήριξη τῶν πιστῶν, τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων τοῦ μόχθου καὶ τοῦ ἀγῶνος τῆς καθημερινῆς βιοπάλης, κάθε ἀνθρώπου καλῆς θελήσεως, ἄνευ διακρίσεων καὶ ἀποκλεισμῶν.

Ἐδῶ, θέλω νὰ τονίσω πὼς θεωρῶ ἀνάγκη καὶ προτεραιότητα τὴν ἐπικοινωνία καὶ τὴν συνεργασία μας μὲ τοὺς νέους τῆς Ἐπαρχίας μας. Οἱ νέοι εἶναι τὸ καμάρι καὶ τὸ μέλλον μας, ἀλλὰ συνάμα εἶναι πλέον οἱ πιὸ ἀδικημένοι, διότι μὲ τὴν ἀπληστία καὶ τὰ πολλαπλὰ σφάλματα ἡμῶν τῶν μεγαλυτέρων, ἔχουμε φθάσει στὶς πολυποίκιλες σημερινὲς κρίσεις καὶ ἀπειλεῖται ἤδη τὸ μέλλον τους! Χρωστοῦμε, λοιπόν, καὶ θὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ εἴμαστε συνοδοιπόροι στὴν πορεία καὶ στὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς τους. Μιᾶς ζωῆς, ὅμως, μὲ ἀρχὲς καὶ θεμέλια σταθερά, ποὺ δὲν θὰ ἀδικοῦν οὔτε τοὺς ἴδιους, οὔτε τὶς ἐπερχόμενες γενεές, μὲ πραγματικὴ ποιότητα, ποὺ θὰ γεννᾶ ἱστορία καὶ πολιτισμό καὶ ὄχι ἐκείνη τὴν ἐπίπλαστη τοῦ καταναλωτικοῦ σκλάβου, τὴν χωρὶς μεταφυσικὴ προοπτική, χωρὶς προοπτικὴ αἰωνιότητος!

Εὐελπιστῶ ἀπὸ σήμερα νὰ ἀνοίξει μία νέα σελίδα στὸ κεφάλαιο τῆς τοπικῆς μας ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, αὐτὴν ποὺ ἔχουν διανοίξει μὲ κόπο καὶ θυσίες οἱ κατὰ πάντα ἄξιοι προκάτοχοί μου, μὲ τοὺς ὁποίους εἶχα τὴν εὐλογία νὰ ζήσω μαζί. Καί, συγκεκριμένα, ἀναφέρομαι στὸν μακαριστὸ πλέον Μητροπολίτη Πάφου καὶ μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου κυρὸν Χρυσόστομο Β΄ καὶ τὸν Μητροπολίτη Πάφου καὶ νῦν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου κ. κ. Γεώργιο.

Σήμερα εὑρισκόμαστε σὲ ἕνα νέο σταθμό, ἀγαπητοί μου συμπολίτες, στὴν κοινή μας πορεία πρὸς τὴν κατάκτηση τῶν ἀρετῶν καὶ τὴν ἕνωσή μας μὲ τὸν Σωτῆρα μας Χριστό. Σὲ αὐτὴ τὴ νέα μας ἀφετηρία ἐξαιτοῦμαι ἱκετευτικὰ τὴν Χάρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ τὴν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὶς πρεσβεῖες τῆς Θεοσκεπάστου Κυρίας μας Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας καὶ τὴν μεσιτεία τῶν τοπικῶν μας Ἁγίων, τῶν σταθερῶν στὰ δόγματα τῆς πίστεως καὶ ἀνυποχωρήτων στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας, τῶν μαρτύρων τῆς Πίστης διὰ τῶν οἰκείων αἱμάτων καὶ τῶν μαρτύρων τοῦ ἀναιμάκτου τῆς συνειδήσεως μαρτυρίου μὲ τοὺς ὀχετοὺς τῶν δακρύων τους. Καί, ἐπικαλοῦμαι, σήμερα ἐξαιρέτως, τὶς πρεσβεῖες πάντων τῶν ἐν τῇ Ἱερᾷ ταύτῃ Μητροπόλει τῆς Πάφου διαλαμψάντων καὶ ἐξαιρέτως τιμωμένων ἁγίων, ἤτοι:

Τῶν ἐνδόξων καὶ πανευφήμων ἀποστόλων Παύλου, Βαρνάβα καὶ Μάρκου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, ἱδρυτῶν τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἐκκλησίας Πάφου καὶ τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου·

Τῶν ἐπισκόπων Πάφου Φιλαγρίου, Ἐπαφρᾶ, Κυριακοῦ, Μακαρίου, Ἰωάννου καὶ Παναρέτου καὶ τῶν ἐπισκόπων Ἀρσινόης Νίκωνος, Ἀρίστωνος καὶ Ἀρκαδίου·

Τῶν ἁγίων ἱεραρχῶν Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Ἀμβροσίου Μεδιολάνων καὶ Γενναδίου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ τελειωθέντος παρὰ τὸ χωρίον Ἐπισκοπὴ Πάφου·

Τῶν ἁγίων μαρτύρων Ρηγίνου καὶ Ὀρέστου·

Τῶν νέων μαρτύρων ἐπὶ ἀραβικῶν ἐπιδρομῶν Σώζοντος καὶ τῶν σὺν αὐτῷ παιδομαρτύρων παρὰ τὴν Ἀσπρογειὰν Πάφου·

Τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων πατέρων ἡμῶν Ἱλαρίωνος τοῦ Μεγάλου, Θεοσεβίου καὶ τῆς Συμβίας αὐτοῦ, Κόνωνος τοῦ ἐν Ἀκάμαντι, Ὀνησιφόρου τῆς Ἀναρίτας, Δημητριανοῦ, Βαρνάβα καὶ Τίμωνος τῶν ἐν Βάσῃ Κοιλανίου, Καλανδίωνος, Ἀγαπίου καὶ Βαρλαὰμ τῶν ἐν Ἀρόδαις, Ἐπιφανίου, Ἀλεξάνδρου καὶ Χαρίτωνος τῶν ἐν Ἀξύλου, Ἐπείγοντος καὶ Χριστοφόρου ἐν Πολεμίῳ, Κασσιανοῦ τοῦ ἐν Αὐδήμου καὶ Κασσιανοῦ τοῦ ἐν Ἀλέκτορι, τῶν ἀνωνύμων ὁσίων Πατέρων τῆς Ἀρχιμανδρίτας, Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου, Κωνσταντίας τῆς Παφίας καὶ Βρυαίνης τῆς ἐν Μανδρίοις Πάφου·

Καὶ πάντων τῶν λοιπῶν, γνωστῶν καὶ ἀγνώστων σ᾽ ἐμᾶς ἁγίων, ποὺ καθαγίασαν κατὰ τὴν ἐπίγεια βιοτή τους τὴν μητροπολιτική μας περιφέρεια.

Καί, τέλος, σὺν αὐτοῖς, καὶ τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Τυχικοῦ, προστάτου τῆς γενέτειράς μου, τοῦ ὁποίου καὶ φέρω ἀναξίως τὸ ὄνομα.

Καὶ δεσμεύομαι πώς, ὄχι μόνο θὰ καταφεύγω στὴν συναρωγή τους καὶ θὰ ἐκζητῶ προσευχητικὰ τὶς πρὸς Θεὸν ἱκεσίες τους, ἀλλὰ θὰ προσπαθήσω, ἔτι καὶ ἔτι, νὰ προβάλλω τὰ ἔνθεα κατορθώματά τους πρὸς δόξαν τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ καὶ πρὸς ὠφέλειαν ψυχῶν, δι᾽ ἃς Χριστὸς ἀπέθανεν.

Ἡ Ἁγία Προσκομιδὴ καὶ ἡ Ἁγία Τράπεζα θὰ εἶναι ὁ τόπος τῆς κοινῆς συναντήσεως καὶ συλλειτουργίας ὅλων μας, ζώντων τε καὶ τεθνεώτων, ἁγίων καὶ δικαίων καὶ ἁμαρτωλῶν.

Καὶ πάλιν ἐκζητῶ ταπεινὰ καὶ μὲ υἱϊκὸ σεβασμὸ τὴν εὐχὴ καὶ εὐλογία Σας,  πολυσέβαστε Πάτερ καὶ Δέσποτα, Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κύπρου κ. κ. Γεώργιε, καθὼς καὶ ὅλων τῶν παρισταμένων ἀρχιερέων, πρὸς εὐόδωσιν τῶν ἀνωτέρω εὐσεβῶν μας πόθων καὶ κατὰ Θεὸν προσδοκιῶν.

Ὡσαύτως καὶ μετὰ καρδιακῆς παρρησίας δηλώνω τὴν ἀπαρασάλευτη προσήλωσή μου στὸ συνοδικὸ πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ τὴν μὲ κάθε τρόπο προσπάθεια συμβολῆς μου στὴν ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Ἱεραρχίας μας διατήρηση καὶ ἐνίσχυση τῆς μεταξὺ ἡμῶν ἑνότητος, ὁμονοίας, φιλαδελφίας καὶ ἀγάπης, πάντοτε ἀσφαλῶς ἀκολουθοῦντες τοῖς ἴχνεσιν τῶν ἁγίων Πατέρων μας, ὡς μοναδικῶν θεματοφυλάκων τῆς Πίστεώς μας, καὶ εἰς οὐδεμία ξενόφερτη ἢ φιλοσοφικὴ νεοεποχιτικὴ παράδοση, «κατὰ Χριστόν, καὶ οὐχὶ διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου» (πρβλ. Κολ. β´ 8).

Κατακλείοντας τὸν λόγον μου, ὑψώνω τὸ βλέμμα τῆς καρδίας καὶ τοῦ νοῦ μου στὸν οὐρανό, ἀνοίγω ἱκετευτικὰ τὰ χέρια μου καὶ δέομαι τοῦ Κυρίου ὑπὲρ πάντων τῶν ἀγαπώντων καὶ μισούντων με καὶ ὑπὲρ σωτηρίας ὅλης τῆς λογικῆς ποίμνης, τὴν ὁποίαν μοῦ ἐνεπιστεύθη Ἐκεῖνος, γιὰ νὰ ἀξιωθῶ ὁ ταπεινὸς νὰ τὴν ὁδηγήσω πρὸς νομὰς σωτηρίας, καὶ νὰ ἀξιωθῶ νὰ ἀκούσω ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως παρὰ τοῦ δικαίου μισθαποδότου Χριστοῦ· «Εὖ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ… εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου». Ἀμήν!