Παλαιοημερολογιτισμός

Ένα από τα σοβαρότερα ίσως προβλήματα που οδήγησε σε σχίσμα την Eλλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία στο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα ήταν  η αντίδραση μεγάλου αριθμού πιστών στην αλλαγή του ημερολογίου. Συγκεκριμένα στα 1924, εξαιτίας  έντονων διαφωνιών  αναφορικά με το ζήτημα αυτό,  ορθόδοξοι ελλαδίτες   αποσχίστηκαν από την επίσημη Εκκλησία  και συγκρότησαν την ομάδα των λεγόμενων «Γνήσιων Ορθόδοξων Χριστιανών».

Η ομάδα   εναντιωνόταν  στην αλλαγή του Ιουλιανού ημερολογίου και  στην υιοθέτηση από μέρους της ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος του λεγόμενου νέου ημερολογίου για πολλούς λόγους. Ένας απ’ αυτούς, ίσως ο πλέον σημαντικός, είναι ότι διέβλεπαν στην αλλαγή αυτή τάση υπαγωγής της Ορθοδοξίας στον Πάπα και σταδιακή αποδυνάμωση της υγιούς διδασκαλίας της. Μερικοί έφταναν στο σημείο να κατηγορούν την Ελλαδική ιεραρχία  ότι με την αλλαγή του ημερολογίου προσχωρούσε στον Οικουμενισμό. Οι ενέργειες με τις οποίες  εξέφραζε την αντίθεσή της η μερίδα αυτή  υπήρξαν έντονες  και αρκετές φορές απαιτήθηκε η χρήση βίας εκ μέρους των αστυνομικών δυνάμεων της εποχής, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα στις μεταξύ των αντιμαχομένων ομάδων διενέξεις. Στη δίνη αυτή των σχισματικών  αρχικά συμπαρατάχθηκαν και ιερωμένοι στο βαθμό του πρεσβυτέρου. Αυτή όμως η διάρθρωση  των αποκαλούμενων «παλαιοημερολογιτών», λαϊκοί και πρεσβύτεροι μόνο,  δεν εξυπηρετούσε τους σκοπούς τους,  αφού σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας χειροτονία νέων κληρικών ήταν αδύνατη άνευ των χειρών των Επισκόπων.  Στα 1935 το πρόβλημα λύθηκε με την ένταξη στους κόλπους τους  τριών μητροπολιτών. Περιττό να σημειωθεί ότι στην πορεία  διασπάστηκαν σε πολυάριθμες εκκλησίες ΓΟΧ (Γνήσιων Ορθόδοξων Χριστιανών) με ισάριθμους «αρχιεπισκόπους» και διαφορετική ιεραρχία. Μερικές απ’ αυτές ασπάζονται πολύ αφελείς απόψεις.

Αλέξης Αλεξάνδρου
Δρ. Θεολογίας