Χαιρετισμός στην Πανηγυρική εκδήλωση με την ευκαιρία της Εβδομάδας Εθελοντισμού και της Παγκόσμιας Ημέρας Εθελοντών

του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου

Χαιρετίζω με ιδιαίτερη χαρά και φέτος την ετήσια πανηγυρική εκδήλωση με την ευκαιρία της Εβδομάδας Εθελοντισμού και της Παγκόσμιας Ημέρας Εθελοντών. Η εκδήλωση μάς δίνει την ευκαιρία να επικεντρωθούμε και να τονίσουμε τα καλά του εθελοντισμού τόσο για τον εθελοντή όσο και για την κοινωνία.

Ο εθελοντισμός προσδίδει στην κοινωνία τα χαρακτηριστικά του ανώτερου, του πνευματικού πολιτισμού. Μόνον άνθρωποι που ξεπέρασαν το στενό ατομικό συμφέρον και την ιδιοτέλεια μπορούν να εργαστούν εθελοντικά για ένα σκοπό. Άνθρωποι που εμφορούνται από ανθρωπιστικές αξίες και θρησκευτικά ιδεώδη μπορούν να θυσιάσουν χρόνο και χρήμα για το κοινό καλό. Και είναι φυσικό οι κοινωνίες στις οποίες αυτοί εργάζονται και προς τις οποίες δρά ευεργετικά ο εκδηλούμενος εθελοντισμός να χαρακτηρίζονται από τον αξιολογικά ανώτερο αυτό πολιτισμό. Σε μια τέτοια κοινωνία οι σχέσεις των μελών της δεν χαρακτηρίζονται από πράξεις ισολογισμού, «δώσε μου για να σου δώσω», αλλά από ανιδιοτέλεια. Μια πράξη εθελοντισμού γίνεται όχι γιατί αναμένει ανταπόδοση, αλλά γιατί εκείνος προς τον οποίον απευθύνεται είναι άνθρωπος όμοιος μ΄ εμάς. Και είναι τούτο, πράγματι, ένδειξη και χαρακτηριστικό ανώτερου πολιτισμού.

Μα και ο ίδιος ο εθελοντής ξεχωριστά, νιώθει, προσφέροντας, μια μοναδική ικανοποίηση. Ο Απ.Πέτρος αποδίδει στον Χριστό την πρόταση «μακάριον εστι διδόναι μάλλον ή λαμβάνειν». Σε καθιστά δηλαδή πιο ευτυχή το να δίνεις παρά το να παίρνεις. Και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σημειώνει ως αποτέλεσμα της δικής του εμπειρίας ότι «μείζων ο μισθός εάν μη επ΄ ελπίδι μισθών ποιείς». Είναι μεγαλύτερος ο μισθός αν δεν εργάζεσαι ελπίζοντας σε μισθό.

Όσο κι αν στον 21ο αιώνα οι συνθήκες ζωής και η κοινωνία μας φαίνεται να έχουν αλλάξει, εν τούτοις τα ίδια βασικά προβλήματα ταλανίζουν τους ανθρώπους και σήμερα όπως και στην αρχαιότητα, όπως και σε κάθε εποχή. Και θα έχει ο άνθρωπος πάντοτε την ανάγκη βοήθειας των συνανθρώπων του. Θα υπάρχει, έτσι, πάντοτε πεδίο δράσης για τον εθελοντισμό. Οι πτωχοί, οι γέροντες, οι ανήμποροι, οι έχοντες ανάγκη είτε υλικής βοήθειας είτε απλής συμπαράστασης, μιας συντροφιάς στην απέραντη μοναξιά τους, υπάρχουν παντού. Στον τόπο μας με τις συνθήκες της οικονομικής ύφεσης που περνούμε, της ανέχειας πολλών και της ύπαρξης των κοινωνικών παντοπωλείων, ο εθελοντισμός είναι σήμερα αναγκαίος περισσότερο από κάθε άλλη εποχή.

Αλλά και στις γειτονικές μας χώρες, που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με τραυματίες, πρόσφυγες, ταλαιπωρημένους ανθρώπους, πάλιν η ανάγκη εθελοντών είναι εμφανής.

Συνειδητοποιώντας, λοιπόν, την αναγκαιότητα αλλά και τη σπουδαιότητα του εθελοντισμού στη ζωή μας οφείλουμε να στηρίξουμε το έργο των εθελοντικών και να πυκνώσουμε τις τάξεις τους.

Επιδαψιλεύοντας τις ευλογίες της Εκκλησίας σ΄ όλους τους εθελοντές και στις οικογένειές τους, εύχομαι όπως ο Θεός ανταποδίδει σ΄ αυτούς στο πολλαπλάσιο όσων προσφέρουν στην κοινωνία και στους συνανθρώπους μας.