Μνήμη του Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού (13 Αυγούστου)
Σήμερα η Εκκλησία μαζί με τον αναστάσιμο χαρακτήρα της ημέρας και την απόδοση της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, δηλ. την ολοκλήρωση της Δεσποτικής εορτής, τιμά τη μνήμη ενός εκ των σπουδαίων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας του 6ου αιώνα, του Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού, ένεκα της ανακομιδής των ιερών λειψάνων του. Επίσης, της Αγίας Ειρήνης της Βασίλισσας της μετέπειτα οσίας Ξένης Μοναχής και του οσίου Σέριδος ηγουμένου στη Γάζα.
Ο Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 580 μ.Χ. από πλούσιους και ευγενείς γονείς. Πραγματοποίησε λαμπρές θεολογικές, φιλολογικές και φιλοσοφικές σπουδές.
Για τα πνευματικά αλλά και τα διοικητικά του χαρίσματα προσλαμβάνεται ως αρχιγραμματέας του αυτοκράτορα Ηρακλείου. Παραιτήθηκε όμως γρήγορα, για να υπερασπισθεί τις θεολογικές αλήθειες της Ορθοδόξου πίστεως από την αίρεση των Μονοθελητών.
Γίνεται μοναχός και αρχίζει ένα σκληρό θεολογικό αγώνα κατά των αιρετικών. Στην πορεία του αγώνα, συναντά πολλά εμπόδια, κυρίως από τον αυτοκράτορα Κώνστα, ο οποίος ήταν υπέρμαχος των κακόδοξων Μονοθελητών και έφθασε στο σημείο να συγκαλέσει ψευδοσύνοδο, η οποία καταδίκασε και αναθεμάτισε τον Όσιο και τέλος τον παρέδωσε στον έπαρχο της πόλης, για να τιμωρηθεί. Μαστιγώνεται ο Μάξιμος και τέλος του κόβουν τη γλώσσα και το δεξί του χέρι. Το ακρωτηριασμένο του σώμα άντεξε με θαυματουργικό τρόπο τρία χρόνια στην υπηρεσία της Εκκλησίας και ήταν η πιο εύγλωττη μαρτυρία της πίστεως και της αφοσιώσεώς του στο Θεό.
Μετά από ολιγοήμερη ασθένεια, κοιμήθηκε στον τόπο της εξορίας του (Λαζική του Πόντου, στο φρούριο Σχίμαρις) 21 Ιανουαρίου το 662 μ.Χ. ημερομηνία που εις το εξής τιμάται η μνήμη του. Το τίμιο λείψανό του ενταφιάσθηκε στη μονή του Αγίου Αρσενίου, στη χώρα των Λαζών και σήμερα εορτάζουμε την ανακομιδή του.
Υπάρχουν άνθρωποι, ίσως και ανάμεσά μας, που αφιερώνονται κυριολεκτικά ως φωτεινές λαμπάδες στην άσκηση, την προσευχή και την απόλυτη αφοσίωση στο θέλημα του Θεού. Αυτοί είναι το αλάτι του κόσμου, αυτοί είναι η παρηγοριά των ανθρώπων και οι συμπαραστάτες τους στο θρόνο του Θεού.
Σύμφωνα με τον Όσιο Μάξιμο τον ομολογητή δεν είναι ο τόπος αλλά ο τρόπος της ασκήσεως. Άρα, ο άνθρωπος που έχει συνείδηση και ευαισθησία, όπου κι αν βρίσκεται, επιτελεί τη δική του προσπάθεια, συμμορφούμενος με το θέλημα του άκτιστου Θεού.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
