Οι Τρεις Ιεράρχες: Ελληνορθόδοξη Παιδεία
Οι Τρεις Ιεράρχες, οι κορυφαίοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, έζησαν στην ταραγμένη εποχή του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη, τον 4ο μ. Χ. αι.. (περισσότερα…)
Το αγαθό της ειρήνης
Είναι γνωστό πως στην Πατερική Γραμματεία το ήθος, δηλαδή ο τρόπος που φερόμαστε, είναι συνέπεια του δόγματος, δηλαδή αυτού που πιστεύουμε. Ο Μέγας Βασίλειος λέει χαρακτηριστικά: "Πιστέυομεν καθώς εβαπτίσθημεν και δοξάζομεν καθώς πεπιστεύκαμεν". Θεμελιακή αξία για το ορθόδοξο ήθος αποτελεί το αγαθό της ειρήνης, το οποίο κατά τους Πατέρες της Ανατολής, συνδέεται αναπόσπαστα με το τριαδικό δόγμα. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει συγκεκριμμένα: "Το της ειρήνης αγαθόν, απο μεν της Ζωαρχικής Τριάδος αρξάμενον, εν η ουδεν ουτως ίδιον το εν τη φύσει, ως το προς εαυτήν ειρηναίον". Δηλαδή το αγαθό [...]
Ο Άγιος που μου φωνάζει αυτές τις μέρες
Οι τελευταίες μέρες ήταν για μένα μία πολύ δύσκολη περίοδος, από τις πιο δύσκολες της ζωής μου. Παντού επικρατεί η ανησυχία, η αμφιβολία, η ταραχή. Κανένας δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα για το πόσο θα κρατήσει αυτή η πανδημία, αν τελικά θα καταφέρουμε να την αντιμετωπίσουμε και πότε. Και το επιστέγασμα; (περισσότερα…)
Ο Νικόλαος Ευθυμίου Ζυγαδηνός (1898-1976) για τον εθνικό ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη
Κωστής Κοκκινόφτας Κέντρο Μελετών Ιεράς Μονής Κύκκου Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΖΥΓΑΔΗΝΟΣ (1898-1976) ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΠΟΙΗΤΗ ΒΑΣΙΛΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ Ανάμεσα στους πρώτους κατοίκους του Αγρού, που έτυχαν ευρύτερης μόρφωσης, περιλαμβάνεται ο Νικόλαος Ευθυμίου Ζυγαδηνός, ο οποίος γεννήθηκε το 1898 από γονείς τους Ευθύμιο και Μαρίνα Χατζηνικολάου. Ο Zυγαδηνός φοίτησε αρχικά στο Δημοτικό Σχολείο της γενέτειράς του και εντάχθηκε στη συνέχεια στους σπουδαστές του νεοσύστατου Ιεροδιδασκαλείου της Λάρνακας, (περισσότερα…)
Διαλεκτική μεταξύ ηθικής και ιστορίας
Στο άρθρο μου που δημοσιεύτηκε πριν δυο βδομάδες περίπου με τίτλο «Αυτά σας μαθαίνουν στο σχολείο;» προσπάθησα να αναδείξω τις αρνητικές κοινωνικές, ηθικές και πολιτισμικές συνέπειες από την παραμέληση του καθήκοντος της κοινωνικοποίησης και της σωστής αγωγής των παιδιών από την οικογένεια και την κοινωνία της Κύπρου τα τελευταία 50-60 χρόνια και να εξηγήσω τους δυο κύριους λόγους αυτής της παραμέλησης, πρώτο, τις σοβαρές αλλαγές στην ελληνοκυπριακή οικογένεια(εργαζόμενη μητέρα, διάλυση της πατριαρχικής οικογένειας και εξασθένηση του παλιού ρόλου των παππούδων και γιαγιάδων), και, δεύτερο, την επικράτηση της λανθασμένης παραδοχής [...]
Στον αγαπητό μας πατέρα Γρηγόριο Μουσουρούλη
Στην Κύπρο σ΄ έταξε ο Θεός να΄ ρθεις να διακονήσεις και εσύ με θάρρος κι αρχοντιά δέχθεις να υπηρετήσεις Γίγαντας ήσουν στη ψυχή αλλά και εις το σώμα και πρόσφερνες απανταχού Ευαγγελίου χρώμα Σ΄ αξίωσε ο Ύψιστος να γίνεις λειτουργός Του και μέσα εις το ιερό να γίνεις βοηθός Του Τα άχραντα μυστήρια αξίωσες να κάνεις μεγάλη σου ήταν η τιμή κι΄ η θέση που θα λάβεις Ο λόγος σου ήταν πύρινος γεμάτος πάντα πίστη και στις καρδιές μας φύτευες ελπίδα εις Τον κτίστη Τώρα εις τον παράδεισο που σίγουρα θα είσαι να προσκυνάς τον Ύψιστο και να μας ενθυμήσε Την Χίο και την Κύπρο μας που΄ [...]
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Ο «άγιος των ελληνικών γραμμάτων». 110 χρόνια από την κοίμηση του
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος διαβάζει απόσπασμα από τον “Λαμπριάτικο Ψάλτη” του Παπαδιαμάντη. “Εγεννήθην εν Σκιάθω, τη 4 Μαρτίου 1851. Εβγήκα από το Ελληνικόν Σχολείον εις τα 1863, αλλά μόνον τω 1867 εστάλην εις το Γυμνάσιον Χαλκίδος, όπου ήκουσα την Α΄ και Β΄ τάξιν. Την Γ΄ εμαθήτευσα εις Πειραιά, ειτα διέκοψα τας σπουδάς μου και έμεινα εις την πατρίδα. Κατά Ιούλιον του 1872 υπήγα εις το Άγιον Όρος χάριν προσκυνήσεως, όπου έμεινα ολίγους μήνας. Τω 1873 ήλθα εις Αθήνας και εφοίτησα εις την Δ΄ του Βαρβακείου. Τω 1874 ενεγράφην εις την [...]
Η Κληρονομιά μας
Οι απανταχού Έλληνες έχουμε την τύχη, θάλεγα την ευλογία, να είμαστε οι κληρονόμοι ενός τεράστιου πολιτισμού, του Ελληνικού πολιτισμού,που εξακτινώνεται στην Ποίηση, τη φιλοσοφία, σ’ όλες ανεξαίρετα τις επιστήμες, στην αρχιτεκτονική, γλυπτική, μουσική, τη γλώσσα. Γιατί η γλώσσα είναι υπέρτατο πολιτιστικό αγαθό, αυτόνομο, αύταρκες, γεννιέται με τον άνθρωπο και εξελίσσεται μαζί του. Είναι το μέσον επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους. Βαριά κληρονομιά καθώς λέει ο Σεφέρης: Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω πού να τ’ ακουμπήσω. Έπεφτε στο όνειρο, καθώς έβγαινα από το όνειρο έτσι ενώθηκε η [...]
Ο Φώτης Κόντογλου και ο σύγχρονος λεβαντινισμός
Πιάνω ξανά και διαβάζω εκείνη τὴν «Πονεμένη Ρωμιοσύνη» του Φώτη Κόντογλου και επιστρέφω μαζί του, οδοιπορώντας μυστικώς στη μαγεία της ιστορίας και της μνήμης και της παράδοσής μας, αλλά και στον βαθύτατο καημό μας, που μας συνοδεύει και παρακολουθεί αιώνες τώρα. Σ’ αυτά επιστρέφω, τα αγιασμένα και μυροβλύζοντα, σ’ αυτό το άρωμα επιστρέφω της Ορθόδοξης ιστορίας και της παράδοσής μας, σ’ όλα εκείνα που θά ’πρεπε νὰ αποτελούν τους άξονες της παιδείας μας, αν θέλουμε να αντέξουμε και νὰ επιβιώσουμε σ’ αυτούς τοὺς βάρβαρους καιρούς της αλλοτρίωσης, της κενότητος [...]