Η Εκκλησία τιμά σήμερα τη μνήμη του Μάρτυρος Μύρωνος, που έζησε στην Αχαΐα επί αυτοκράτορα Δεκίου. Εξαιτίας της σθεναρής στάσης του απέναντι στον έπαρχο Αντίπατρο, που ήθελε να εξαφανίσει κάθε χριστιανικό στοιχείο από την περιοχή, ο Μύρων συνελήφθη και υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. (περισσότερα…)
Χριστόδουλος Γ. Παχουλίδης Στα χρόνια της επί γης παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, βασιλέας στην πόλη Έδεσσα της Συρίας, ήταν ο Αύγαρος. Αυτός αρρώστησε βαριά και δεν μπορούσαν οι ιατροί του βασιλείου του να τον θεραπεύσουν. Κάποτε άκουσε, ότι στα μέρη της Παλαιστίνης ζούσε ένας νέος Προφήτης, ο Ιησούς Χριστός, ο Οποίος επιτελούσε πολλά θαύματα και καμιά ασθένεια δεν ήταν αθεράπευτη γι’ Αυτόν. Έστειλε λοιπόν τον πρωθυπουργό του να βρει αυτόν τον προφήτη που έκανε τόσα θαύματα και να τον παρακαλέσει να έλθει κοντά του να τον θεραπεύσει. Ο πρωθυπουργός [...]
Η Εκκλησία τιμά σήμερα τη μνήμη του Μάρτυρος Μύρωνος, που έζησε στην Αχαΐα επί αυτοκράτορα Δεκίου. Εξαιτίας της σθεναρής στάσης του απέναντι στον έπαρχο Αντίπατρο, που ήθελε να εξαφανίσει κάθε χριστιανικό στοιχείο από την περιοχή, ο Μύρων συνελήφθη και υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. (περισσότερα…)
Οι πρώτες μαρτυρίες για την Κοίμηση της Θεοτόκου ανιχνεύονται σε απόκρυφα κείμενα, εκείνα που δεν συμπεριλήφθηκαν στόν Κανόνα τῆς Βίβλου. Στον πέμπτο αιώνα, την περίοδο που πραγματοποιείται η Σύνοδος της Εφέσου (431 μ.Χ.) η οποία ασχολείται με το θεομητορικό ζήτημα, αρχίζουν να πληθαίνουν οι μαρτυρίες. (περισσότερα…)
«…Αν ο θάνατος των οσίων είναι τίμιος και η μνήμη δικαίου συνοδεύεται από εγκώμια, πόσο μάλλον τη μνήμη της αγίας των αγίων, δια της οποίας επέρχεται όλη η αγιότης στους αγίους, δηλαδή τη μνήμη της αειπάρθενης και Θεομήτορος, πρέπει να την επιτελούμε με τις μεγαλύτερες ευφημίες. Αυτό πράττουμε εορτάζοντας την επέτειο της αγίας κοιμήσεως ή μεταστάσεώς της, που αν και με αυτή είναι λίγο κατώτερη από τους αγγέλους, όμως ξεπέρασε σε ασύγκριτο βαθμό και τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους και όλες τις υπερκόσμιες δυνάμεις δια της εγγύτητός της προς τον [...]
Εν τη Γεννήσει, την παρθενίαν εφύλαξας, διότι το γεννώμενο είναι βουλή του Θεού, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε, αλλά παραμένεις σταθερός συμπαραστάτης και παρηγορία για κάθε άνθρωπο που σε μακαρίζει και μεγαλύνει τον Υιό και Θεό σου. Μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών. (περισσότερα…)
Εγκώμιον στην Κοίμηση της πανυμνήτου και υπερενδόξου ευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Τι είναι αυτό το μυστήριο το μέγα, που συντελείται γύρω από το πρόσωπό σου, ιερή Μητέρα και Παρθένε; «Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου». Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα σε μακαρίζουν, γιατί μονάχα Συ είσαι άξια για μακαρισμό! (περισσότερα…)
Νίκου Ὀρφανίδη Φιλολόγου – Λογοτέχνη Σκέφτομαι ἐκείνους τοὺς στίχους τοῦ Κωσταντίνου Π. Καβάφη «νερὰ τῆς Κύπρου, τῆς Συρίας, καὶ τῆς Αἰγύπτου, ἀγαπημένα τῶν πατρίδων μας νερὰ» κι ἐκεῖνο τὸν κρυμμένο καημό του, καὶ μαζὶ τὸν καημὸ τοῦ ἐξόριστου Ἑλληνισμοῦ, ποὺ διαπερνᾶ τὸ ποίημα «Ἐπάνοδος ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.» Ἔτσι βιώνουμε, χρόνια τώρα, αὐτὸν τὸν καημὸ τῆς ἐξορίας καὶ τῆς ἐγκατάλειψης, σ’ αὐτὸ τὸ ἔσχατο, πλέον, ὅριο τοῦ ἑλληνισμοῦ, ποὺ παρέμεινε ἡ Κύπρος, ἔτσι ἐπίμονα, σὲ πεῖσμα τῶν καιρῶν, κι ἂς ξέρουμε κι ἐκεῖνο τὸ ἄλλο τοῦ Καβάφη: «Καὶ τὴν Κοινὴν Ἑλληνικὴ Λαλιά [...]
Σήμερα, η Εκκλησία εορτάζει τα προεόρτια της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και τιμά τη μνήμη του προφήτου Μιχαία, του Μάρτυρος Μαρκέλλου επισκόπου Απαμείας της Συρίας και του Νεομάρτυρος Συμεώνος του Τραπεζούντιου (†1653). (περισσότερα…)
«Παναγιά μου… έκραζα συνεχώς, από τα βάθη της ψυχής μου και από μέσα μου και φωνακτά», έλεγε στρατιώτης του 1974. Απέδιδε στην Παναγιά την σωτηρία του από τους τουρκικούς βομβαρδισμούς και τις τουρκικές σφαίρες. «Η γλυκιά δεύτερη μάνα μου, η Παναγία του χωριού μου και οι ευχές της μάνας μου και της γιαγιάς μου, ποτέ δεν με άφησαν μόνο μου», έλεγε και ξαναέλεγε μεσήλικας πλέον πρόσφυγας. Συνέχισε τις «ομολογίες» για τα βάσανα της ζωής, με ιστορίες από οικογενειακά δράματα, με δυσεπίλυτα διλήμματα και ένα σωρό άλλους «σταυρούς», τα οποία αντιμετώπιζε [...]
