Η ποίηση ως Άνοιξη
Του Σταύρου Σ. Φωτίου* Στο πιο χαμηλό της επίπεδο η ποίηση καλύπτει. Kαλύπτει τα τίμια και μέγιστα της ζωής, τις υπαρξιακές αναζητήσεις, τον επώδυνο προβληματισμό. Καλύπτει τη ματαιότητα του εφήμερου, το ανόητο του παροδικού, την αγωνία του θανάτου. Γι΄ αυτό και η ποίηση αυτή είναι ποίηση χθαμαλή, εξαντλείται στα φαινόμενα και τα συμβατικά, ασχολείται με πράγματα ασήμαντα και ουτιδανά. Kύριο, έτσι, χαρακτηριστικό της καθίσταται η ψευδεπίγραφη «χαρά». Σε ένα δεύτερο αναβαθμό η ποίηση ανα-καλύπτει. Aνακαλύπτει την τραγικότητα της ύπαρξης, την αλλοτρίωση της κοινωνίας, το παροδικό του ενθάδε. Aνακαλύπτει ότι ζούμε σε [...]