Άρωμα αγάπης και πίστης «Ίνα ελθούσαι αλείψωσιν το σώμα του»

ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΜΑΪΟΥ 2013
ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
(Μάρκ. Ιε΄43-ιστ΄8) (Πράξ. στ΄1-7)
Άρωμα αγάπης και πίστης
«Ίνα ελθούσαι αλείψωσιν το σώμα του»

Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία στις Μυροφόρες γυναίκες, οι οποίες πάντοτε παρέμεναν κοντά στον Ιησού και τον ακολουθούσαν. Τρεις από τις πολλές μυροφόρες γυναίκες ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη, η μητέρα των υιών Ζεβεδαίου Ιωάννου και Ιακώβου. Τιμά η Εκκλησία επίσης τη μνήμη του εξ Αριμαθαίας Ιωσήφ, κρυφού μαθητή του Κυρίου και του ευσχήμονα βουλευτή Νικοδήμου, νυκτερινού μαθητή του Χριστού, όπως ονομάζεται. Όλα αυτά τα πρόσωπα δίνουν αυθεντική μαρτυρία για το θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου και θεμελιώνουν έτσι την πραγματικότητα  της Εκκλησίας, ως του κατ’ εξοχήν γεγονότος στην ανθρώπινη ιστορία.

Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος υπήρξαν μάρτυρες της ταφής του Κυρίου και οι Μυροφόρες γυναίκες τής  Αναστάσεως. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ιερός Συναξαριστής «η του Θεού Εκκλησία ταύτας παρέλαβεν  εορτάζειν ως ιδούσας πρώτας Χριστόν εκ νεκρών, τοις πάσι καταγγειλάσας το σωτήριον κήρυγμα και την κατά Χριστόν πολιτείαν μετελθούσας αρίστως και μαθητευθείσαις Χριστώ».

Η τόλμη

Ενώ στους άλλους μαθητές του Κυρίου, πληροφορούμαστε ότι «επέπεσε δειλία θανάτου επ’ αυτούς», ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος οδηγήθηκαν με τόλμη σε μια προσωπική θυσία ως εκπλήρωση του χρέους απέναντι στο νεκρό διδάσκαλό τους. Φάνηκε ότι πίστευαν στον Χριστό όχι μόνο με το μυαλό τους αλλά και με την καρδιά τους. Άφησαν τον εαυτό τους να γίνει για όλους μας υπόδειγμα του ανθρώπου που ανταποκρίνεται στην αγάπη του Θεού και συμμετέχει στην κοινωνία μαζί του. Έσπασαν το φράγμα της οποιασδήποτε εγωιστικής αυτάρκειας και ανέδειξαν στην αυθεντική της μορφή τη σημασία της επιτέλεσης του χρέους.

Επειδή τα συγκεκριμένα πρόσωπα κατείχαν και αξιώματα, δείχνουν με την τόλμη τους ότι η απόκτηση της οποιασδήποτε θέσης έχει να κάνει με την προσφορά, τη θυσία και τη διακονία. Σ’ αυτή ακριβώς τη διάσταση οι οποιεσδήποτε υπηρεσίες καταξιώνονται στο βαθμό που βοηθούν τον άνθρωπο να εξυψωθεί στο χώρο της θείας αγάπης. Η τόλμη έτσι της θυσιαζόμενης αγάπης συνδεδεμένης με το μεγάλο γεγονός της Ανάστασης, βλέπουμε ότι καταξιώνει τις οποιεσδήποτε πράξεις και ενέργειες του ανθρώπου και τις αναδεικνύει με άρωμα αιώνιο.

Μυροφόρες

Οι Μυροφόρες γυναίκες ήταν απαγκιστρωμένες από τις οποιεσδήποτε στείρες εγκεφαλικές και νοησιαρχικές διαδικασίες για την αναζήτηση της κοινωνίας με τον Χριστό. Είχαν δεχθεί πρώτα στην καρδιά τους την αγάπη του Διδασκάλου. Αυτή ακριβώς η αγάπη χάρασσε στην καρδιά τους τη βεβαιότητα και την απόλυτη πίστη για το μεγάλο γεγονός της παρουσίας του Αναστάντος Κυρίου. Γι’ αυτό και χωρίς οποιεσδήποτε αναστολές σπεύδουν στο μνημείο του Ιησού. Την αγάπη τους θέλουν να την δείξουν με αρώματα. «Ίνα ελθούσαι αλείψωσιν το σώμα του». Η παράδοσή τους στην αγάπη του Χριστού συνιστούσε ταυτόχρονα και την υπερύψωσή τους στις κορυφογραμμές της θείας κοινωνίας.

Η πίστη των Μυροφόρων γυναικών αποδεικνύεται ακόμα πιο ρωμαλέα από το γεγονός ότι δεν στερούνταν της αίσθησης της αδυναμίας τους. «Τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου;». Η λογική την οποία επιστρατεύει ψυχρά πολλές φορές ο άνθρωπος βεβαίωνε το αδύνατο μιας τέτοιας ενέργειας. Η αγάπη όμως προς το Διδάσκαλο τοποθέτησε τις Μυροφόρες στο χώρο της θείας θαυματουργίας και τις κατέστησε αιώνιο πρότυπο και παράδειγμα.

Ένα από τα ελλείμματα ζωής του σημερινού ανθρώπου είναι η απουσία αυτής της τόλμης που διέθεταν οι Μυροφόρες γυναίκες. Γι’ αυτό και τα εμπόδια και οι δυσκολίες της ζωής προβάλλουν ως ανυπέρβλητες καταστάσεις. Είναι γι’ αυτό το λόγο που οι γυναίκες αυτές μάς δείχνουν το δρόμο της υπέρβασης. Στο άνοιγμα του εγώ μας και στη δυνατότητα προβολής του εαυτού μας ως εικόνας του Θεού.

Αγαπητοί αδελφοί, ο άνθρωπος καλείται μέσα από τα μηνύματα της σημερινής μέρας να ξεπεράσει τον ανούσιο τρόπο ζωής του με τους συνεχείς εγκλωβισμούς στα αδιέξοδά της και ν’ αφήσει τον εαυτό του να αλλοιωθεί με το φως και τη δύναμη της Ανάστασης.

Αυτήν ακριβώς την πορεία μάς δείχνουν με το ισχυρό παράδειγμά τους οι Μυροφόρες γυναίκες, αλλά και ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος. Τα πρόσωπα αυτά αξιώθηκαν να είναι οι πρώτοι μάρτυρες της Ανάστασης. Μυροφόροι, άλλωστε, στη ζωή και την παράδοση της Εκκλησίας δεν είναι μόνο οι γυναίκες εκείνες αλλά και όλη η ανθρώπινη φύση μετά την Ανάσταση του Κυρίου.