Εις μνημόσυνον αιώνιον…

Έφυγε, ευρισκόμενος στις αγκάλες του Αγίου Θεού, ο φίλος ο Τάσος… Έφυγε ο Τάσος όλης της Κύπρου και του απανταχού της γης Ελληνισμού. Τα πιο κάτω, αποτελούν, μετά λόγου γνώσεως, το καταστάλαγμα της 17χρονης γνωριμίας μας. Καταθέτω, λοιπόν, τα μυρίπνοα άνθη της αγάπης και της εκτίμησής μου, εις ένδειξη σεβασμού στην ιερή του μνήμη.

Άνθρωπος του Θεού, και ως εκ τούτου, άνθρωπος με αστείρευτα αποθέματα χριστιανικής αγάπης, σεμνότητας και ταπεινοφροσύνης. Ιδεολόγος και οραματιστής, άρα, συνακόλουθα, γνήσιος και ανιδιοτελής ευπατρίδης. Σωρεία τα προικιά και τα χαρίσματά του. Απίστευτη και πρωτόγνωρη γκάμα έμφυτων αρετών, χαρισμένες αφειδώλευτα και πλουσιοπάροχα από τον Δωρεοδότη Θεό. Σπάνιος άνθρωπος, σπάνιος Έλληνας!  Σεμνός και ταπεινός, ευπατρίδης, έντιμος και τίμιος, με ήθος και αξιοπρέπεια, σοβαρός και συνετός, του μέτρου και της ευθύνης, ήπιων τόνων, ευφυής και διορατικός, πράος και μειλίχιος, προσηνής και καταδεκτικός, με ευγένεια και διάκριση, ευπρεπής, διαλεκτικός και διαλλακτικός, ευπροσήγορος, με παιδεία και αγωγή, ανεξίκακος, άνθρωπος του σεβασμού και της καλοσύνης.

Ο Τάσος Μητσόπουλος, ο καλός και ενάρετος Χριστιανός, ο λαμπρός Έλληνας, ο άριστος, ο άνθρωπος του καθήκοντος, το κόσμημα του πολιτικού στίβου και της εν γένει δημόσιας ζωής, δεν είναι, πια, ανάμεσά μας. Ανθρωπίνως, είναι γεγονός, θρηνούμε μια μεγάλη, μια τεράστια απώλεια. Τοσούτω, δε, μάλλον, σε αυτούς τους ιδιαίτερα χαλεπούς και δίσεκτους χρόνους, από κάθε άποψη, που διάγει η Πατρίδα μας, αλλά και ολόκληρο το Έθνος, ένεκα του αισχρού, διαβρωμένου και διεφθαρμένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος, απότοκο της απαίσιας και θλιβερής βιομηχανίας του πολιτικοοικονομικού παραληρήματος, που οδήγησε τους ασκούντες τον δημόσιο βίο στην ανυποληψία και στο μαρασμό και τον τόπο μας στον όλεθρο και στην καταστροφή. Μέσα σε ένα τέτοιο και τόσο άθλιο σκηνικό, ο φίλος ο Τάσος, αποτελούσε, ίσως, τη μοναδική και μοναχική όαση και ελπίδα, προκειμένου να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό και την Πατρίδα μας.

Ο Τάσος Μητσόπουλος, ο άνθρωπος με τον αδαμάντινο χαρακτήρα, όλα αυτά τα χρόνια, από όποιες επάλξεις και αν κλήθηκε να υπηρετήσει την Πατρίδα μας, με τη βοήθεια του Θεού, διέπρεψε, και έτσι, άξια «βαθμολογήθηκε» με άριστα και δικαίως του αρμόζει κάθε έπαινος. Και αυτό, γιατί, πολιτεύτηκε, με το Σταυρό στο χέρι, καθώς και με γνώμονα τη δύναμη του επιχειρήματος και όχι με το επιχείρημα της δύναμης και της όποιας εξουσίας. Υπήρξε, «το πιο καθαρό και ατσαλάκωτο υποκάμισο» του δημόσιου βίου. Ο Τάσος, μακριά και έξω από τα πλοκάμια και τους πειρασμούς της διαπλοκής, της διαφθοράς, της ανεντιμότητας και της αναξιοπρέπειας, παρέμεινε αλώβητος, και αποδείχθηκε, αλλά και αναδείχθηκε άξιο τέκνο της Πίστεως και της Πατρίδος!

Ο Τάσος Μητσόπουλος,  ο Τάσος όλων μας, έφυγε για το μεγάλο ταξίδι της αιωνιότητος. Ευρίσκεται, δικαίως, στις αγκάλες του Δικαιοκρίτη Αγίου Θεού, εις τας αιωνίους Μονάς, εν χώρα ζώντων. Για όλους εμάς,τους εναπομείναντες, Ηγεσία και λαό, θα αποτελεί, πάντοτε, την καλύτερη πυξίδα φωτός, τον πιο ασφαλή οδοδείκτη, αλλά και τον καθοδηγητικό φάρο, πρωτίστως δε για τα παιδιά μας, τη νέα γενιά, η οποία αποτελεί και το μέλλον αυτού του μαρτυρικού τόπου.

Στο σημείο αυτό, με πολλή συγκίνηση, καταθέτω μέρος μίας συνομιλίας μας, από την πλειάδα των επαφών μας, κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης φιλίας μας, ζωντανή απόδειξη και μαρτυρία της ποιότητας και της μεγαλοσύνης του ανδρός: Είχα τηλεφωνήσει στον Τάσο, άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του, ως Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων, ευχόμενος προς αυτόν, όπως η υπηρεσία του προς την Πατρίδα, μέσω της επάλξεως του Υπουργού, αποβεί χρήσιμος, ευδόκιμος και καρποφόρος. Μεταξύ άλλων, χαριτολογώντας, εν είδει παρενθέσεως, του ανέφερα ότι, προσωπικά, ανέμενα να διοριστεί Υπουργός σε ένα άλλο Υπουργείο. Και ο φίλος ο Τάσος, με αφοπλιστική ευγένεια μου απάντησε: «Ρε Κώστα, δεν πειράζει, όπου και όσο θέλει ο Άγιος Θεός. Να ευχόμαστε να μας έχει καλά, προκειμένου να υπηρετήσουμε την Πατρίδα μας»!

Ο Τάσος έφυγε… Δικαιούται να αναπαύεται εν ειρήνη… Σε μας εναπόκειται, προκειμένου να μην είμαστε ανακόλουθοι τόσο έναντι της ιεράς του μνήμης, όσο και έναντι των εαυτών μας, αλλά, κυρίως, έναντι της Πατρίδας μας, να πορευθούμε στα δικά του συνετά βήματα. Μας καταλείπει, προς τούτο, ως ιερά παρακαταθήκη, το παράδειγμα-υπόδειγμά του.

Σεβόμενοι, λοιπόν, τη μνήμη του, ας ιχνηλατήσουμε με περισσή προσοχή τα άξια πεπραγμένα του. Το γεγονός τούτο, θα αποτελέσει την καλύτερη τιμή, το καλύτερο μνημόσυνο για τον Τάσο μας, τον ενάρετο Χριστιανό και τον αυθεντικό Έλληνα.  Γένοιτο!  Καλό Παράδεισο, φίλε Τάσο…Αιωνία ας είναι η μνήμη σου

Κώστας Πρωτοπαπάς
Πολιτικός Επιστήμων

Λευκωσία,
27 Μαρτίου 2014.