Η «Συμφωνία» Βίας της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ

Η «ΣΥΜΦΩΝΙΑ» ΒΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ

Γιώργου Κασιμάτη
Ομ. Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η «συμφωνία» της κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας με τους ηγέτες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ έδειξε και πάλι στο Λαό της Κύπρου το ειδεχθές πρόσωπο του υπερεθνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος του σύγχρονου καπιταλισμού και της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη. Πρόκειται για τη δεύτερη φάση του πειράματος υποδούλωσης των λαών στον ευρωπαϊκό χώρο, του οποίου η εφαρμογή άρχισε με τις συμβάσεις δανεισμού (τα «Μνημόνια») της Ελλάδας με τους ίδιους πολιτικούς εκπροσώπους του κερδοσκοπικού νεοφιλελευθερισμού και του γερμανικού ηγεμονισμού στην Ευρώπη.

Η «συμφωνία» δεν ήταν, βέβαια, συμφωνία. Ήταν κατάφωρη άσκηση οικονομικής και πολιτικής βίας. Ολόκληρο το διάγγελμα του Προέδρου της Κυπριακής δημοκρατίας, που «συμφώνησε», καθώς και η διαμαρτυρία προς την Ευρωζώνη και το Βερολίνο του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, που στηρίζει μέχρι σήμερα το ακόμη σκληρότερο παράνομο καθεστώς των «Μνημονίων», ομολογούν και την άσκηση πολιτικής και οικονομικής βίας και την παραβίαση θεμελιωδών αρχών του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου. Και για να ολοκληρωθεί η  ανομία και η ποδοπάτηση της δημοκρατίας, ο κ. Σόιμπλε, αμέσως μετά τη «συμφωνία» της βίας, δήλωσε –σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες- ότι δε χρειάζεται να εγκριθεί από την Βουλή της Κυπριακής Δημοκρατίας! Την πρόθεση της κ. Μέρκελ, που είχε δηλώσει πριν από ένα και πλέον χρόνο ότι θα προτείνει την τροποποίηση των συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να μη χρειάζονται έγκριση από τα αντιπροσωπευτικά σώματα των κρατών μελών οι «συμφωνίες» που θα επιβάλλει ο γερμανικός βορράς, ήλθε να εφαρμόσει ο υπουργός της πριν ακόμη θεσπιστεί.

Μετά από όλα αυτά, διερωτάται κάνεις: Πού είναι οι διακηρύξεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και το διεθνές δίκαιο με τις εγγυήσεις της δημοκρατίας, της εθνικής κυριαρχίας των κρατών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου; Πού είναι η Σύμβαση της Βιέννης που απαγορεύει την άσκηση πολιτικής και οικονομικής βίας κατά τη σύναψη των διεθνών συμβάσεων και συμφωνιών; Πού είναι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με την εγγύηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας; Πού είναι τα Διεθνή Σύμφωνα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Μορφωτικά Δικαιώματα με τις εγγυήσεις  της ελευθερίας των λαών και των δικαιωμάτων των πολιτών τους, καθώς και  την ελευθερία των λαών να καθορίζουν την πολιτική, την οικονομική και την κοινωνική ανάπτυξή τους και να εγγυώνται τα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών τους; Πού είναι οι Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο Χάρτης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που θα αποτελούσαν και το Σύνταγμα της Ενωμένης Ευρώπης; Όλα ένας σωρός παλιόχαρτα στο καλάθι των αχρήστων του καπιταλιστικού και του γερμανικού αυταρχισμού.

Αλλά διερωτάται κανείς και κάτι άλλο: Οι πολιτικές ηγεσίες μας ομολογούν, στην ουσία, ότι τους ασκείται πολιτική και οικονομική βία. Ομολογούν την παράνομη ή «λανθασμένη» (μη ξεχνάμε ότι και η λανθασμένη είναι παράνομη!) επιβολή των εξουθενωτικών για τους λαούς τους προκρούστειων  «προγραμμάτων προσαρμογής». Μα τότε, γιατί δεν προσφεύγουν για βοήθεια κατά της άνομης αυτής επίθεσης και προσβολής της κυριαρχίας τους στα αρμόδια όργανα του ΟΗΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης;  Αν δεχόμασταν ένοπλη επίθεση, δε θα προσφεύγαμε στα όργανα αυτά της υπερεθνικής έννομης τάξης; Αυτό που δεχόμαστε δεν είναι επίσης επίθεση άλωσης της χώρας μας χωρίς όπλα; Αν οι Οργανισμοί της διεθνούς κοινότητας θελήσουν να καλύψουν την ανομία των Βρυξελλών, ας το κάνουν φανερά. Έτσι θα ξέρουν οι Λαοί πού οδηγούνται.

Κάνουν λάθος οι χαιρέκακοι ελλαδικοί υπηρέτες της βίας των Βρυξελλών να χαμογελούν σαρδόνια για τη «συμφωνία» υποταγής του Κυπριακού Λαού. Το βροντερό ΟΧΙ της Βουλής της Κυπριακής Δημοκρατίας, πέρα από την οπισθοχώρηση της γερμανικής ηγεμονίας σε κάποια σημεία, ήταν πλούσιο σε οφέλη για την Ευρώπη και τον κόσμο και θα παράγει για πολλά χρόνια καρπούς. Ήταν η μεγάλη κραυγή κατά της άσκησης πολιτικής βίας για την άλωση της Κύπρου, που τραυμάτισε σοβαρά τα θεμέλια της νέας τάξης των Βρυξελλών. Αλλά ήταν και μια πολύ σημαντική προσφορά στην Ελλάδα, της οποίας οι κυβερνήσεις δε είπαν ποτέ σε κανέναν εξευτελισμό όχι. Ήταν σημαντική, γιατί έδειξαν στους Έλληνες και στην υποταγμένη Ελληνική Βουλή ότι υπάρχει και το ΟΧΙ.

Με τη «συμφωνία» των Βρυξελλών η Κυπριακή Δημοκρατία  σπρώχτηκε βίαια στο δρόμο της ολοκληρωτικής άλωσης, της οικονομικής και της πολιτικής. Φοβούμαι ότι σ’ αυτή την αναγκαστική πορεία είναι όλα μέσα: και η εξαθλίωση του λαού της, και η άλωση της οικονομίας της και των πηγών του πλούτου της και η παραβίαση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και το νέο «σχέδιο Ανάν». Θα πρέπει όμως ο Κυπριακός Λαός, έχοντας οδηγό το παρελθόν του, να έχει διαρκώς στη συνείδησή του ότι μπορεί να αντισταθεί και μπορεί να νικήσει. Η ιστορία του μας το επιβεβαιώνει.

Κύθηρα, 25 Μαρτίου 2013