Μνήμη των Οσίων Ισαακίου, Δαλματίου και Φαύστου (3 Αυγούστου)
Η Εκκλησία τιμά σήμερα τη μνήμη του Ιερομάρτυρος Ρώμης Στεφάνου και των συν αυτώ, της Αγίας Μυροφόρου Σαλώμης και των Οσίων Ισαακίου, Δαλματίου και Φαύστου.
Ο Δαλμάτος ήταν στρατιώτης, όμως την ψυχή του κυρίευσε η επιθυμία να αφοσιωθεί στο Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου, το Θεάνθρωπο Ιησού.
Ξεκίνησε λοιπόν μαζί με το γιο του Φαύστο να συναντήσει το μοναχό Ισαάκιο, η αυθεντική ταπείνωση και η πνευματική φήμη του οποίου είχε φέρει κοντά του πολλούς, οι οποίοι επιθυμούσαν να αποκτήσουν «θείο και ενάρετο βίο».
Ο Όσιος Δαλμάτος διακρίθηκε ανάμεσα στους υπόλοιπους μοναχούς για τον ενάρετό του βίο, ώστε εξελέγη από την Αδελφότητα ηγούμενος μετά το θάνατο του Οσίου Ισαακίου. Μάλιστα για τον ενάρετο βίο του, ο Δαλμάτος τιμήθηκε και από την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε το 431 στην Έφεσο.
Το δρόμο του Δαλμάτου, ο οποίος τελείωσε τη ζωή του εν ειρήνη, ακολούθησε ο γιος του Φαύστος, αναδεικνύοντας εαυτόν άξιο διάδοχο του πατέρα του.
Οι Όσιοι και Ασκητές της Ορθοδόξου Παραδόσεως ως «λαμπάδες φωτίζουν την οικουμένη με τις αρετές και την ταπείνωσή τους κι έτσι ανατρέπεται η νύχτα των παθών της ανθρώπινης αδυναμίας, που ταλανίζει την ψυχή του ανθρώπου». Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και ο ταπεινός Επίσκοπος Ιερομάρτυρας Στέφανος, Πάπας τον 3ο αιώνα στη Ρώμη, τον οποίο εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας.
Σήμερα, είναι η 46η επέτειος του θανάτου του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχου Κύπρου Μακαρίου Γ΄ και πρώτου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος κοιμήθηκε στις 3 Αυγούστου το 1977. Η όλη ζωή του Εθνάρχη Μακαρίου ήταν αφιερωμένη στην πρόοδο, ευημερία και σωτηρία της νήσου μας και όλων των Κυπρίων, ανεξαρτήτου Εθνικής ή Θρησκευτικής παραδόσεως. Το έργο και η προσφορά του θα παραμένουν πάντα σταθμός και πυξίδα για τους επιγόνους.
Το Μάιο του 1977 επισήμανε σε ομιλία του στην Πάντειο «Η επιβίωση φυσική και εθνική του Κυπριακού Ελληνισμού εδώ και τριανταπέντε σχεδόν εκατονταετίες οφείλεται στην απαρασάλευτη προσήλωσή του προς τις Ελληνικές πνευματικές αξίες. Οφείλεται στον αρχέγονο ακατάλυτο δεσμό του με τις πηγές και τις ρίζες της φυλετικής του προελεύσεως και της εθνικής του υποστάσεως. Αυτοί οι πανάχραντοι δεσμοί του Ελληνισμού της Κύπρου με την Ελλάδα διασταυρώνονται και ταυτίζονται με τα φύτρα της ζωής του με την ίδια τη ζωή και την ύπαρξή του και είναι δεσμοί μόνιμοι και αναλλοίωτοι πέρα από το πρόσκαιρο και το εφήμερο πάνω από κάθε υπολογισμό ή σκοπιμότητα».
Αυτή είναι η ευθύνη των επιγόνων για ένα καλύτερο μέλλον της Κύπρου και του λαού της.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
