Μνήμη της Αγίας Ταβιθάς (25 Οκτωβρίου)

Η Εκκλησία σήμερα τιμά τη μνήμη των μαρτύρων Μαρκιανού και Μαρτυρίου και της αγίας Ταβιθάς, η οποία υπήρξε βιβλικό πρόσωπο και το όνομά της στα ελληνικά σημαίνει Ζαρκάδι.

Ζούσε στην Ιόππη και ήταν ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη. Σε όλους μάλιστα ήταν γνωστή για τη σεμνότητα του χαρακτήρα και τις αγαθοεργίες της. Όταν ασθένησε βαριά και πέθανε, η θλίψη όλων των πιστών της Εκκλησίας ήταν απερίγραπτη.

Όπως αναφέρει ο Λουκάς στο βιβλίο των Πράξεων, ενώ τα πάντα είχαν ετοιμαστεί για την κηδεία, έφθασε η πληροφορία ότι ο Απόστολος Πέτρος βρισκόταν στη γειτονική Λύδδα. ΄Εστειλαν και τον φώναξαν και εκείνος πρόθυμα ανταποκρίθηκε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Πλησιάζοντας το σκήνωμα της Ταβιθάς και επικαλούμενος το όνομα του Κυρίου, την ανέστησε, η οποία μετά από το θαύμα αυτό έζησε ακόμα για πολλά χρόνια, ευαρεστώντας με την αγία ζωή της το Θεό και διακονώντας τους συνανθρώπους της.

Στα όσα έχουν αναφερθεί, επισημαίνεται η αξία και η τιμή με την οποία ο Χριστός και η Εκκλησία Του περιβάλλουν τη γυναίκα. Μπορεί επίσης να βρει ικανοποιητική απάντηση στο γιατί, μερικές φορές, επιτρέπει ο Θεός να υποφέρουν και να πεθαίνουν νωρίς οι δίκαιοι και πιστοί άνθρωποι. Κυρίως όμως μπορεί να διαπιστώσει ότι η διδασκαλία για την ανάσταση και την αιωνιότητα δεν ήταν κάτι που αφορούσε αποκλειστικά τον Ιησού Χριστό, τον όντως αθάνατο ως τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο, αλλά είναι μια αλήθεια που επιβεβαιώνεται στη ζωή όλης της ανθρωπότητας, όπως το ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως, «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος». Αυτή είναι η εμπειρία της Εκκλησίας μέσα στη λειτουργική της ζωή:

Μας εξαγόρασες από την κατάρα του νόμου με το δικό σου τίμιο αίμα· αφού καρφώθηκες στο σταυρό και τρυπήθηκες διά της λόγχης, πήγασες αθανασία στους ανθρώπους· Σωτήρα μας, δόξα σοι.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου